شکایت‌های موفق پناهجویان؛ افغان‌های بیشتری در آلمان می‌مانند
۱۴۰۰ مرداد ۹, شنبه
افغان‌های متقاضی پناهندگی در آلمان در ماه‌های گذشته، در پیگیری‌های حقوقی احکام مردودی خود موفق‌تر از همیشه بوده‌اند. در فاصله پنج ماهه ژانویه تا ماه مه سال جاری، ۴۲۱۲ پاسخ منفی به درخواست‌ها داده شده که در ۳۲۰۳ مورد به نفع شاکیان تجدیدنظر شده است. شکایات مربوط به ۱۰۰۹ فقره پرونده برگشت خورده است.
به این معنا، ۷۶درصد پیگیری‌ها موفقیت آمیز بوده‌اند. ۲۴۱۸ تقاضای دیگر نیز مطابق قرارداد دوبلین، به مراجع حقوقی کشورهای دیگری ارجاع شده‌اند، از جمله به کشورهایی که پناهجو نخست وارد آنها شده است.
این اطلاعات را وزارت کشور آلمان در پاسخ به درخواست نماینده حزب چپ‌ها اعلام کرده است.
در پنج ماه نخست سال ۲۰۲۰، حدود ۵۵درصد متقاضیان پناهندگی از افغانستان، در شکایت علیه پرونده‌های مردودی موفق بودند.
با خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان، خشونت در این کشور تشدید شده و طالبان بال و پر گرفته‌اند. دولت کابل از کشورهای اروپایی خواسته که به دلیل پیشروی‌های طالبان و شیوع کرونا، بازگرداندن پناهجویان افغان را برای سه ماه متوقف کنند. در اصل، وزارت کشور آلمان به رغم این درخواست، روال معمول خود در دیپورت مردودشدگان را دارد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
آلمان از دسامبر ۲۰۱۶ تا کنون، هزار و ۱۰۴ متقاضی افغان را به طور مستقیم به کشورشان بازگردانده است. اوایل ماه ژوئیه نیز در چهلمین اعزام جمعی پناهجویان اخراجی، یک هواپیما با ۲۷ سرنشین وارد کابل شد.
سخنگوی سیاست داخلی فراکسیون حزب چپ‌ها در مجلس فدرال آلمان می‌گوید: «برای ما هیچ تردیدی وجود ندارد که حتی یک نفر هم نباید در این وضعیت به افغانستان پس فرستاده شود اما نمی‌دانیم چه رازی پشت این بررسی‌های طولانی وجود دارد.»
اولا یلپکه در توضیح شرایط خطیر افغانستان به آمار سازمان ملل در این کشور اشاره می‌کند؛ این که تنها ظرف دو ماه و طی ماه‌های مه و ژوئن، ۲۳۹۲ غیرنظامی در درگیری‌ها زخمی یا کشته شده‌اند.
کشورهای عضو کنوانسیون حقوق پناهندگان موظفند پذیرش و محافظت از افراد تحت تعقیب و آزار در کشورهای خود را تامین و تضمین کنند. کنوانسیون ژنو میزبان را متعهد می‌سازد که تحت هیچ شرایطی، فرد پناهنده را به جایی که خطر ناامنی، شکنجه و پیگرد دارد پس نفرستد.
کنوانسیون ژنو بدوا برای حفاظت از پناهندگان و آوارگان اروپایی پس از جنگ جهانی دوم تنظیم شد. از این رو در سال ۱۹۶۷ پروتکلی به آن افزوده شد که محافظت و پشتیبانی از پناهندگان در سراسر جهان را مورد تاکید قرار می‌دهد. کشورهایی که این سند را امضا کرده‌اند، موظف‌اند برای پناهندگان مامن امن و امکانات بهداشتی، آموزشی و اجتماعی فراهم کنند.