شگفتی‌ها و تازه‌های نمایشگاه موسیقی در فرانکفورت
۱۳۹۷ فروردین ۲۶, یکشنبه
در این نمایشگاه از جمله تالار شماره ۱۰ جلوه خاصی داشت که برای کودکان آماده و برنامه‌ریزی شده بود.
نمایشگاه بین‌المللی موسیقی که مرکز تجمع عرضه‌کنندگان سازها، تجهیزات و تسهیلات فنی و کامپیوتری و همچنین خدمات در این رشته است، از سال ۱۹۸۰ در هر بهار در فرانکفورت برگزار می‌شود و گرچه در طول تاریخ تقریبا ۴۰ ساله‌اش افت و خیزهایی در جلب علاقه‌مندان داشته و به این خاطر با "نمایشگاه نور و صدا" هم‌زمان و تلفیق شده است، ولی هنوز در اروپا برجسته‌ترین و بزرگ‌ترین نمایشگاه در نوع خود به شمار می‌آید.
تازه‌های امسال
این بار ابتکارهای عرضه‌کنندگان بیشتر در بهینه‌سازی و خدمات خلاصه می‌شد و از اختراع‌های تازه سازی خبر چندانی نبود. در بخش افزوده‌های سازی شرکت "ماستِر آکوستیکس" از کشور تایوان صفحه‌ای به قطر ۶ سانتیمتر مرکب از چوب و برنج عرضه کرده بود که به طرز معجزه‌آسایی صدای ساز را تقویت می‌کرد. در این صفحه کوچک که Resonator (بازآواگر) نام دارد هیچ قطعه الکترونیک به کار نرفته و مخترع تنها با استفاده از محاسبات فیزیکی صوتی و یک لایه ویژه که راز کار او است، توانسته این دستگاه را بسازد.
آقای لوران برنادات از پاریس "ویلون چاپی" خود که با چاپگر سه بعدی ساخته را همراه داشت. امسال صدای بهتر و شفاف‌تری از ساز برنادات شنیده می‌شد.
شرکت مشهور آمریکایی گیتارسازی فِندِر در کنار نمایش و عرضه گیتارهای ارزنده قدیمی از چند استاد سازساز دعوت کرده بود که گیتارهای علاقمندان دیدارکننده را به رایگان ارزیابی و قیمت‌گذاری کنند.
از شگفتی‌های چشمگیر یکی هم بزرگ‌ترین ساکسوفون جهان در نمایشگاه بود که ۲،۷۰ متر ارتفاع و ۲۸ کیلو وزن دارد و طبیعتا نوازندگان بسیاری را دور خود جمع کرده بود.
و سر انجام یان موار از کشور فرانسه ساز کوبه‌ای خود "اِیرو درام" را به نمایش گذاشت. این ساز تنها از دو چوب جاز و یک برنامه کامپیوتری تشکیل شده و نوازنده با تکان دادن چوب‌ها در هوا می‌تواند یک جاز کامل را به کمک رایانه به صدا درآورد.
یان موار به دویچه وله گفت: «این جاز را برای کسانی ساختم که در خانه یا اتاق کوچک دانشجویی‌شان جایی برای طبل‌ها و سنج‌های بزرگ سازهای کوبه‌ای ندارند.»
امسال کودکان علاقه‌مند در یک تالار بزرگ ویژه موقعیت و فرصت پیدا کردند که سازهای گوناگون را آزمایش کنند، با نوازندگان و استادان مشهور موسیقی به گفت‌وگو بنشینند و ساز مورد علاقه‌شان را انتخاب کنند. در حالی که آمارها از کاهش تدریس موسیقی در مدرسه‌های آلمان حکایت می‌کنند می‌توان این اقدام نمایشگاه را گامی در جهت توجه دادن دست‌اندرکاران آموزش و پرورش به شمار آورد. به ویژه که نیمی از شرکت‌کنندگان در نمایشگاه امسال را آموزگاران و دانشجویان رشته موسیقی تشکیل می‌دادند که برای کسب آگاهی‌های بیشتر به فرانکفورت آمده بودند.
کم‌کمیت ولی باکیفیت
تنها چهار غرفه ایرانی یا ایرانی‌تبار در نمایشگاه موسیقی امسال تازه‌های خود را عرضه کردند ولی همه آنها تازه‌هایی با خود آورده بودند.
مجید کرمی که بیش از سی سال است در آلمان زندگی می‌کند و در طول این سال‌ها به سازسازی مشغول است و در اکثر نمایشگاه‌های موسیقی فرانکفورت شرکت کرده، امسال یک ساز کوبه‌ای با طرح تازه و صدای خوب همراه داشت. نوع فلزی "داربوکا" یا همان که در ایران "تِمپو" نامیده می‌شود، معمولا صدای خوبی ندارد ولی صدای ساز آقای کرمی با "تِمپو"های کوزه‌ای و چوبی پهلو می‌زند.
کرمی می‌گوید: «به تازگی یک پایه سبک و کارآمد هم برای سازهای مختلف ساخته‌ام که از پایه‌های تاکنونی انعطاف‌پذیرتر است. من خیلی خوشحالم که سازهای من به نوازندگان وطنی محدود نمانده‌اند. آقای تونی لیوتا که نوازندگی‌اش را شنیدید از بهترین نوازندگان سازهای کوبه‌ای در آلمان است. شرکت تِرِه Terre در جنوب آلمان عرضه سازهای من به تمام جهان را پذیرفته است.»
محسن شاملو و سپهر قره‌داغی امسال با پیروی از طرح ابراهیم قنبری‌مهر یک "ویلونسِل دوکاسه‌ای" عرضه کردند که نمونه آن در اروپا دیده نشده است. این ساز نسبت به ویلونسِل‌های دیگر صدای رساتر و پرحجم‌تری دارد.
شاملو می‌گوید: «ساخت این ویلون که می‌بینید، همین چند روز پیش تمام شد. من دستکم یک تا دو ماه صرف ساختن هر سازی می‌کنم. در این مدت انگار که ساز را زاییده باشم. با چوبش با نیم‌تمامش و تمام‌شده‌اش زندگی می‌کنم. بزرگش می‌کنم. شاید برای این است که خوش‌صدا می‌شوند.»
عبدالله عباسی که چهار سال است به نمایشگاه می‌آید، این بار یک چنگ تازه با طرحی جدید به فرانکفورت آورده است. می‌گوید: «اینقدر با علاقه چنگ می‌سازم که دخترم سحر پیانو را کنار گذاشت و الان به عنوان چنگ‌نواز با گروه‌های شناخته‌شده به سرپرستی کامکارها، آقای علیزاده و دیگر استادان موسیقی کار می‌کند.»
مسعود روستایی از شرکت پادیاو تجهیزاتی ویژه نور و صدا به تالار شمار سه یعنی به بُش "نور و صدا"ی نمایشگاه آورده بود.
آقای روستایی در پاسخ این پرسش که آیا شرکت‌های تجهیزات صحنه ایرانی می‌توانند با همتایان خود در اروپا رقابت کنند گفت: «من سال پنجم است که به این نمایشگاه می‌آیم. از کار ما اتفاقا خیلی استقبال شده و در مقایسه با شرکت‌های هم‌رشته در منطقه، ما پیش‌تر هستیم. در کار ما مهم این است که شرکت، آماده‌سازی تسهیلات از آغاز تا پایان ترتیب یک برنامه تئاتر، سینما یا کنسرت را به دست بگیرد و ما این کار را می‌کنیم.»