صدای معماری؛ طرحی از دانشجویان ایرانی (بخش دوم)

دویچه وله: آقای دامغانی، ما ایمیل‌ها و تماس‌های زیادی از افرادی داشتیم که علاقمند به تحصیل در رشته‌ی معماری در آلمان هستند. با توجه به این که شما در این رشته تحصیل کرده‌اید و بسیار هم فعال هستید با تشکیل این برنامه‌های علمی و رادیویی، به نظرتان آلمان کشور مناسبی برای تحصیل در این رشته است؟

راستش من از تحصیل در رشته‌ی معماری در کشورهای دیگر اطلاع ندارم و نمی‌توانم مقایسه کنم. من حتی در رشته‌ی معماری در ایران هم تحصیل نکرده‌ام. ولی به نظرم می‌رسد که تحصیل در رشته‌ی معماری در آلمان دید و نظر خاصی را از معماری به دانشجویان القاء می‌کند، همان دیدی که البته مخصوص کشور آلمان است. من خودم به شخصه به این دید و نظری که در آلمان در مورد معماری وجود دارد، علاقه دارم. من به کسانی که دوست دارند در زمینه‌ی معماری تحصیل کنند، پیشنهاد می‌کنم که تحقیق کنند و اگر مایل هستند معماری را از دید آلمانی ببینند و روی آن کار کنند، به نظر من آلمان کشور خوبی است. البته تحصیل در آلمان برای دانشجویان خارجی بی‌دردسر نیست.

منظورتان چه نوع مشکلاتی است؟

دردسرهای مختلفی وجود دارد. البته این مسئله ارتباطی با رشته‌ی معماری ندارد. تحصیل در آلمان و شاید بشود گفت در کل در خارج از کشور، دردسرهایی دارد که مخصوص دانشگاه و کار دانشگاه نیست، یا آن کار علمی که دارد انجام می‌شود. بلکه منظورم دردسرهای مالی است، مشکلات زبان و مشغولیت‌های مختلفی که دانشجویان حین تحصیل با آن سروکار دارند و زیاد ارتباطی با فعالیت‌های دانشگاه ندارد. من فکر می‌کنم این مشغولیت‌ها قسمت اعظمی از وقت دانشجویان را به خودش اختصاص می‌دهد.

یکی از سئوال‌هایی که برای علاقمندان به تحصیل در آلمان همیشه مطرح است، امکان یافتن شغل پس از اتمام تحصیل‌شان است. زمینه‌های شغلی در رشته‌ی معماری برای فارغ‌التحصیلان این رشته چگونه است؟

می‌توان گفت که زمینه‌ی کاری در رشته‌ی معماری زیاد خوب نیست. در مقایسه با رشته‌های کامپیوتری، برای معماری بازار کار مناسبی وجود ندارد. ولی اگر کسی واقعاً علاقه داشته باشد، باید ارتباطاتش را در این زمینه با شرکت‌های معماری گسترش دهد و ضمناً فعالیت‌های دیگرش را در قسمت‌هایی که مشترکاتی با زمینه‌ی معماری و شهرسازی دارند افزایش دهد. به طور مثال همین کاری که من الان در زمینه‌ی مرز مشترک بین روزنامه‌نگاری و معماری انجام می‌دهم، زمینه‌ی جدیدی است و از نظر کاری شانس کسی که در این زمینه کار می‌کند را خیلی بیش‌تر می‌کند.

رشته‌ی جدیدی هم در شهر کوت بوس، دانشگاه Cottbus در ارتباط با همین کاری که من دارم انجام می‌دهم، تدریس می‌شود. ما با یکی از پرفسورهای دانشگاه کوت بوس هم در ارتباط هستیم و به‌هر حال این شانس کاری را بسیار بالا می‌برد. فکر می‌کنم دانشجویان نباید حالت غیرفعال داشته باشند. یکی از مشکلاتی که به نظر من وجود دارد، این است که کسانی که از ایران می‌آیند، یک وضعیت غیرفعال نسبت به کل سیستمی که وجود دارد، دارند. البته آدم باید به سرعت بر این حالت غیرفعال غلبه کند و به صورت فعال فعالیت‌هایش را گسترش دهد و راه‌ها و موقعیت‌های مختلفی برای خودش به‌وجود آورد.

دانشگاه از پروژه‌ای که شما راه‌انداخته‌اید، چه این سمینار تخصصی رشته‌ی معماری چه برنامه‌ی «صدای معماری»، دانشگاه حمایت می‌کند و یا احیاناً تأمین مالی این پروژه‌ها را برعهده می‌گیرد؟

نخیر. دانشگاه تأمین مالی را به صورت کامل به‌عهده نگرفته است. فرضاً اگر ما سخنرانی از شهر دیگری دعوت کنیم، به طور نمونه پرفسوری از دانشگاه کوت بوس را دعوت کنیم، ایشان می‌توانند به دانشگاه بیآیند و خرج ایاب و ذهاب و سکونت ایشان را در شهر دارمشتات دانشگاه تقبل می‌کند. ولی حق الزحمه‌ی تدریس ایشان را دانشگاه تقبل نمی‌کند. به خاطر این که دانشگاه در مضیقه‌ی مالی قرار دارد و خیلی از دانشگاههای آلمان هم به همین صورت هستند.

ولی به‌هرحال موقعیت‌هایی برای ما پیش آمده که بسیار جالب بوده است. موقعیت‌هایی که بالقوه وجود دارند، ولی بالفعل نیستند و آدم در ابتدای کار ممکن است آن‌ها را نبیند. مثلاً اگر کسی بخواهد تحصیل در آلمان را شروع کند، خب در هیچ جا نوشته نشده است که می‌تواند چنین موقعیت‌هایی برای آدم پیش بیآید. این موقعیت‌ها را خود فرد باید برای خودش ایجاد کند. به طور مثال الان برای ما این موقعیت پیش آمده است که با یکی از نمایشگاه‌های جدیدی که می‌خواهد تشکیل شود، در مورد معماری همکاری کنیم و این نمایشگاه را به صورت شنیداری ساپورت کنیم. این یکی از موقعیت‌هایی‌است که جدیداً برای ما پیش آمده و جالب است. برای نمونه من می‌توانم این را به‌عنوان یک موقعیت کاری جدید معرفی کنم.

کاوه بهرامی
تحریریه: مصطفی ملکان

برای ورود به وب سایت "صدای معماری" بر روی لینک پایین صفحه کلیک کنید.