غفور جهانی: مسئولین ورزش ایران حرف رُک را دوست ندارند

دویچه‏وله: آقای جهانی، موضوع عدم برخورد مناسب از سوی مسئولان ورزش کشور ایران و نبود احترامی که در شأن پیش‏کسوتان ورزش ایران است، سالیان سال است که یکی از مشکلات و موضوعات ورزش ایران به‏شمار می‏رود. مرحوم ناصر حجازی خیلی به این نکته اشاره می‏کرد و در دوران مریضی و فوت او نیز، این موضوع دوباره در رأس خبرها قرار گرفته بود. حسن روشن، ایرج دانایی‏فرد و دیگر پیش‏کسوتان فوتبال ایران نیز در گفت‏وگو با دویچه‏وله، همیشه به این نکته اشاره می‏کردند. به نظر شما، آیا با درگذشت ناصر حجازی، حساسیت روی این موضوع در بین جامعه‏ی ورزشی و مسئولان ورزشی ایران تغییر خواهد یافت یا نه؟

غفور جهانی: ناصر را که خدا بیامرزد، رفت! ما هم تا آن‏جا که در توان‏مان بود، برای سوم و دیگر مراسم‏ او رفتیم. ناصر همیشه آدم رک‏گویی بود. من ناصر را به‏خاطر رک‏گویی‏اش دوست داشتم. من هم رک می‏گویم، ولی خُب این‏جا مشکلاتی هست که رک‏گویی را قبول ندارند.

منظورتان از مشکلات چیست؟

ناصر در این‏جا، دو سال با ما زندگی کرد. دو سال واقعاً با من زندگی کرد. ولی من هیچ وقت علیه ناصر حرفی نزده‏ام. کما این‏که علیه ما حرف می‏زنند. ناصر واقعاً یک سلطان بود! ما از نظر تکنیک فوتبالی دو نفر داشتیم، یکی از آن‏ها ناصر بود و دیگری علی پروین.

با گل شما در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، تیم ملی فوتبال ایران برای نخستین بار به مسابقات فوتبال جام جهانی صعود کرد. آیا پس از آن، در دوران پس از انقلاب، این احساس را داشتید که آن جایگاهی که شما در فوتبال ایران شایسته‏ی قرار گرفتن در آن هستید را در جامعه‏ی ورزشی ایران به شما داده‏اند؟

این جایگاه را به من ندادند، واقعاً ندادند. این جایگاه را به من ندادند، به ناصر هم ندادند. این جایگاه را به آدم‏هایی که می‏خواستند خدمت کنند، ندادند ولی متأسفانه به آدم‏هایی دادند که اصلاً شاید کارایی لازم را نداشتند.

آقای جهانی، در پایان، لطفاً از وضعیت جسمانی و حال‏تان برای ما تعریف کنید. فوتبال‌دوستان قدیمی ایران همیشه شما را در ذهن‏شان زنده نگه خواهند داشت.

برادر من، من سالم‏ام! خدا را شکر که سالم‏ام. در سالم بودن من هیچ‏گونه شکی نداشته باشید. من واقعاً سالم‏ام.

فرید اشرفیان
تحریریه: کیواندخت قهاری

بشنوید: گفت‌وگو با غفور جهانی