«فاصله یک‌ساله‌ی ایران تا بمب اتمی»
۱۳۸۷ آذر ۱, جمعه
این کارشناسان اتمی در تحلیل خود، به گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی استناد می‌کنند. به نظر آنها، هنوز یک رشته مشکلات فنی برای مهندسان ایران وجود دارد که باید آن را برطرف کنند. در این صورت ایران تا یک‌سال دیگر بمب اتمی خود را در اختیار خواهد داشت.
تارنمای روزنامه‌ی آلمانی «زوددویچه تسایتونگ» روز جمعه (۲۱ نوامبر) این تحلیل کارشناسان اتمی آمریکا را به نقل از روزنامه‌ی «نیویورک تایمز» انتشار داده است.
از قرار معلوم اورانیومی که هم‌اکنون در ایران در دسترس است، بایستی حدود ۶۳۰ کیلوگرم باشد. علاوه بر این، بایستی یک کلاهک انفجاری برای آن ساخته شود.
کارشناسان آمریکایی اتفاق نظر دارند که ساخت یک بمب اتمی تا یک‌سال دیگر برای ایران امکان‌پذیر است. مقامات جمهوری اسلامی با دنبال کردن یک برنامه‌ی گسترده‌ی هسته‌ای، مدام تأکید دارند که برنامه‌ی اتمی‌شان اهدافی صلح‌آمیز را دنبال می‌کند.
تعیین زمان برای دستیابی به بمب اتمی
ریچارد گاروین، که در تکوین سلاح‌های اتمی آمریکا مشارکت داشته است، می‌گوید که ایرانی‌ها برای ساخت یک بمب اتمی به قدر کافی مواد لازم را در اختیار دارند. وی می‌گوید: «آنها بر فن‌آوری غنی‌سازی اورانیوم تسلط دارند، ولی اینکه بر فن‌آوری ساخت بمب نیز تسلط داشته باشد، این مسئله‌ی دیگری است.»
دیگر کارشناسان آمریکایی نیز نظری مشابه داده‌اند. سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی، پیش از این، زمان دیگری را برای دستیابی ایران به بمب اتمی پیش‌بینی کرده بودند. در حالی‌که سرویس‌های اطلاعاتی آمریکایی، زمانی میان سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ میلادی را تعیین کرده بودند، اسراییل این زمان را میان ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۰ اعلام کرده است.
«زوددویچه تسایتونگ» در رابطه با گستردگی برنامه‌ی هسته‌ای ایران می‌نویسد، در کنار تأسیساتی که در ایران توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بازرسی شده‌اند، تأسیسات مخفی دیگری نیز وجود دارد.
اورانیوم غنی‌شده باید در روند دیگری تکامل پیدا کند تا بتوان از آن برای تولید سلاح اتمی استفاده کرد. از نظر کارشناسان آمریکایی، این مرحله به چند ماه زمان نیاز دارد. این مرحله‌ی کامل‌سازی را دشوار بتوان از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پنهان نگاه داشت، زیرا آژانس تأسیسات ایران را زیر نظر دارد. ولی این احتمال وجود دارد که ایران به همکاری خود با آژانس خاتمه دهد. سپس همین امر حاکی از تولید بمب اتمی از سوی ایران خواهد بود.
دشواری‌های فنی ساخت بمب اتمی
دشواری دیگر، در ساخت کلاهک انفجاری و گنجاندن ماده‌ی هسته‌ای در آن است. بدین منظور به یک مکانیسم چاشنی نیاز است، به‌گونه‌ای که یک انفجار متعارف بتواند منجر به انفجار هسته‌ای شود. از قرار معلوم، ایران در حال طراحی یک چنین کلاهک انفجاری است.
طبق گزارش «زوددویچه تسایتونگ» اطلاعات پیش‌گفته در کامپیوتر قابل حمل (لب‌تاپ) یک ایرانی یافت شده و به‌دست سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی آمریکا افتاده است. مقامات تهران این اطلاعات و اسناد را جعلی می‌دانند. گفتنی است که ایران موشک‌هایی در اختیار دارد که برد آنها به اسراییل و جنوب اروپا می‌رسد.
بر اساس اطلاعات مقاله‌ی «زوددویچه تسایتونگ»، کارشناسان ایرانی دشواری‌هایی در زمینه‌ی غنی‌سازی اورانیوم و اتصال سانتریفوژها به یکدیگر داشته‌اند. بر اساس داده‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، هم‌اکنون ۳۸۰۰ سانتریفوژ فعال در ایران وجود دارد. این سانتریفوژها در تأسیسات نطنز مستقر هستند.
یک دیپلمات اروپایی، که نامش فاش نشده، به روزنامه‌ی «نیویورک تایمز» گفته است که شمار سانتریفوژهای ایران می‌تواند تا پایان سال جاری میلادی به ۶ هزار افزایش یابد.
نویسنده‌ی مقاله می‌افزاید، هنوز مشخص نیست که تا چه میزان میان کشورهایی که به فن‌آوری نظامی هسته‌ای دسترسی دارند، همکاری‌های هسته‌ای وجود دارد. از قرار معلوم چنین همکاری‌ای میان ایران و کره‌ی شمالی وجود دارد.
کره‌ی شمالی، که دارای تعداد کمی بمب اتمی است، از فن‌آوری ساخت کلاهک انفجاری برخوردار است. سوریه نیز احتمالا شریک مخفی دیگر این کشور است. نیروی هوایی اسراییل در سپتامبر ۲۰۰۷ محل موسوم به «الکبیر» در سوریه را بمباران و آن را نابود کرد. گفته می‌شود که محل مذکور، یک رآکتور پلوتونیوم بوده که با کمک کره‌ی شمالی ساخته شده است.
گفته می‌شود که این رآکتور هسته‌ای مراحل پایانی خود را می‌گذرانده است. مقامات سوریه پس از بمباران، ویرانه‌ها را به‌سرعت با خاک پوشاندند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در نمونه‌برداری از خاک این محل آثار اورانیوم غنی‌شده را یافته است. این تأسیسات در کنار یک رودخانه ساخته شده بود که برای سیستم خنک‌کننده‌ی یک رآکتور، از اهمیت زیادی برخوردار است.