فوتبال زنان از دید جوانان

در برنامه ویژه «سرنخ» درباره فوتبال زنان پرسشهای گوناگونی را با جوانان ایرانی در میان گذاشتیم، از جمله اینکه آیا از قدمت فوتبال زنان اطلاع دارند؟

• خیلی نمی‌دانم به خدا، در ایران هم فکر می‌کنم که یک هفت هشت سالی سابقه داشته باشد!
• نمی‌دانم، اطلاعاتی ندارم.
• فکر کنم که دوازده، سیزده سالی باشد.
• مطمئن نیستم، یعنی شک دارم ولی فکر می‌کنم که حداقل بیست و پنج سال باشد که وجود دارد.
• نمی‌دانم، گمان می‌کنم که پانزده، بیست سال.
• می‌دانم که قدیمی است اما نمی‌دانم که چند سال، شاید مثلاً چهل سال.
• فوتبال را نمی‌دانم ولی فوتسال را دو، سه سالی هست، می‌دانم که حتماً هست.
• فکر کنم بین چهل تا پنچاه سال.
• در دنیا می‌دانم که قدمت دارد، باید احتمالاً بیشتر از ده، بیست سال قدمت داشته باشد.
• حدس می‌زنم شاید مثلاً از دهه پنجاه میلادی، از ۱۹۵۰ .

مطمئناً اگر بشنوید که تاریخچه فوتبال زنان به ۱۱۳ سال پیش، یعنی سال ۱۸۹۴ میلادی برمی‌گردد، حسابی متعجب خواهید شد، به همان اندازه که ما در زمان جمع‌آوری اطلاعات لازم برای تهیه برنامه سرنخ این هفته غافلگیر شده بودیم. به هر حال این مسئله ما را کنجکاو کرد تا به سراغ جوان‌های ایرانی برویم و از آن‌ها بخواهیم که چند نفر از فوتبالیست‌های معروف دنیا را نام ببرند:

• رونالدینیو، زین‌الدین زیدان، کاکا، دیوید بکام، رائول گونزالس.
• دیوید بکام، مهدوی‌کیا، آقای علی دایی.
• مارادونا، علی کریمی، فرانچسکو توتی، میشائیل بالاک.
• رونالدو، لوکا پودولسکی، فرانک لمپارد، اولیور کان.
• بچه که بودم عاشق مالدینی و روبرتو باجو بودم.
• پله،استاد اسدی.

ظاهراً دنیای فوتبال برای مردم، بیشتر یک دنیای مردانه است. اصلاً جوان‌ها، فوتبالیست‌های زن را هم می‌شناسند؟

• فوتبالیست نه ولی تنیسور می‌توانم نام ببرم!
• نه نمی‌شناسم!
• نه اصلاً نمی‌شناسم.
• فوتبالیست زن نه، ولی خوب، می‌دانم که هستند.
• نه متأسفانه، نمی‌شناسم.
• نه، فوتبالیست‌های زن را نمی‌دانم.
• متأسفانه نه.
• خواهرزاده خودم!
• از خودمان شاید. آقای حجازی دختری دارند که فکر می‌کنم در تیم ملی ایران بازی می‌کنند.

فوتبال بازی کردن زنان از همان آغاز با واکنش‌های منفی بسیاری از پزشکان، مربیان و حتی روزنامه‌نگاران روبرو شد. بالا گرفتن موج مخالفت‌ها سرانجام سبب شد که در همان ده سی میلادی، زنان کم و بیش از صحنه فوتبال دور شوند. امروز نزدیک به هشتاد سال از این قضیه می‌گذرد. اما اگر همین حالا از شما بپرسند که فوتبال بازی کردن زنان مثل چیست، چه جواب می‌دهید؟

• مثل این است که مردها بنشینند رژ لب بزنند!
• مثل والیبال بازی کردنشان قهرمانانه است.
• مثل این است که به اصطلاح توی اقیانوس‌ها و دریاها باشید.
• خودشان را دست کم نگیرند.
• آشپزی می‌کنند.
• مثل این است که واترپلو بازی کنند.
• مثل این است که روی مردها را حسابی کم می‌کنند.
• مثل این است که یک مسابقه خیلی بزرگ جهانی هنر سفره‌آرایی همراه با توپ‌های فوتبال باشد.
• مثل این است که بخواهند با همدیگر شوخی کنند!
• فوتبال بازی کردن زن‌ها مثل این است که شلنگ تخته بیندازند.
• مثل هر کار دیگری که زن‌ها می‌توانند بکنند.
• خیلی شبیه فوتبال بازی کردن من هست احتمالاً!! (گفته یک مرد)

در قرن گذشته بارها و بارها این مسئله مطرح شد که فوتبال اصلاً ورزش زنانه‌ای نیست. مایل بودیم نظر جوان‌ها و دیدشان را نسبت به این مسئله بدانیم، به همین خاطر هم با یک طرح یک سؤال به سراغشان رفتیم: به نظر شما فوتبال ورزش مردانه‌ای است؟

• مردانه که، خوب از لحاظ فیزیکی می‌شود گفت که بازی مردانه‌ای است ولی خانم‌ها هم می‌توانند بازی کنند.
• نه. خیلی فکر نمی‌کنم که بازی مردانه‌ای باشد، یعنی خیلی از خانم‌ها هم هستند که علاقه‌مندند.
• به نظر من آره. چون قدرتی است، مردها بهتر از انجامش بر می‌آیند. برای خانم‌ها باید بیشتر
• ورزشهایی باشد که زیادی قدرتی نباشند. جذابیت‌هایی که بازی مردانه دارد، در بازی خانم‌ها نیست.
• نه به نظرم، فکر نمی‌کنم. حالا شاید چون ما بیشترفوتبال‌های مردانه را تماشا کردیم، این ‌طوری جا افتاده. ولی نه، من فکر می‌کنم که حالا هر ورزشی، چه فوتبال چه ورزشهای دیگر می‌توانند که یک ورزش زنانه هم باشند.
• بله!
• آره به نظرم، قدرت بدنی بالایی می‌خواهد.
• نه، اصلاً موافق نیستم.
• نه اصلاً، من کلاً به تقسیم‌بندی‌های زنانه و مردانه اعتقادی ندارم.
• اخیراً با گرایشهایی که در ایران هست ثابت شده که نه، یعنی خانم‌ها خیلی علاقه نشان می‌دهند.
• به نظر من فوتبال اصلاً ورزش بی کلاسی است، زنانه و مردانه هم ندارد. من اصلاً خوشم نمی‌آید و دوست ندارم.

اگر اهل دنبال کردن خبرهای ورزشی باشید، حتماً متوجه شدید که فوتبال زنان ایران از آغاز راه افتادنش تا کنون، نتایج چندان بدی هم به دست نیاورده است. «فوتبالیست‌های مرد ایران که قهرمان آسیا نشدند، فکر می‌کنید اگر فوتبال را به دست زن‌ها بسپاریم قهرمان آسیا می‌شویم؟» این سؤال بعدی ما از جوان‌ها بود:

• از آخر شاید اول بشوند.
• کلاً هر کاری را که دست زن‌ها بسپاریم، می‌توانیم از توش یک چیز خیلی خیلی بهتر در بیاوریم.
• ایران نه.
• بستگی دارد که چه کسی بخواهد اداره‌اشان کند، چه کسی بخواهد مربی‌گریشان را به دست بگیرد، فرق می‌کند.
• حتماً! همانجوری که مردها نتوانستند قهرمان (آسیا) بشوند، زن‌ها می‌توانند.
• خوب مطمئناً اگرامکانات داشته باشند، آره حتماً.
• آره، بعید نیست، خانم‌ها همیشه پر تلاشند.

کمتر کسی در بین ما هست که در روز دست کم یک بار از کلمه اگر استفاده نکند و نگوید: اگر اینطور بود، اگر پول داشتم، اگر در کنکور قبول می‌شدم، اگر می‌توانستم به کنسرت متالیکا بروم، اگر مربی من را بازی می‌داد، اگر علی دایی در جام جهانی ۲۰۰۶ ‌آلمان یک کم بیشتر می‌دوید،... راستی چه می‌شد اگر علی دایی زن بود؟

• خیلی زن زشتی می‌شد!
• شاید اجازه نداشت که فوتبالیست بشه.
• من اصلاً بهش علاقه‌مند نمی‌شدم.
• فکر می‌کنم شاید به این موفقیت نمی‌رسید.
• علی دایی با مردانگی‌اش هم هیچ کاری نتوانست بکند.
• وای چی می‌شد!!
• می‌توانست باز هم قهرمان فوتبال باشد.
• نمی‌دانم، فکر می‌کنم خیلی مردها دوست داشتند که زیرآبش را یک جوری بزنند چون آبرویشان را می‌برد.
• ما حتماً توی جام‌جهانی دفعه پیش برنده شده بودیم. یعنی قهرمان دنیا شده بودیم.
• به احتمال قوی نمی‌توانست در اروپا بازی کند.

شما در باره فوتبال زنان چطور فکر می‌کنید؟ نظرتان را با «سرنخ» در میان بگذارید! از طریق ای‌میل به آدرس persian at dw-world.de و یا از طریق تماسی تلفنی با پیام‌گیر سرنخ که ۲۴ساعته منتظر دریافت پیامهای شماست: 0049228429164855