قهرمانی ایران در جام جهانی کشتی فرنگی ۲۰۱۰ <br> گفت‌وگو با محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران

دویچه‏وله: این موفقیت بی‏نظیر کشتی ایران، با سرمربی‏گری شما در ارمنستان و کسب نخستین عنوان قهرمانی جهان برای کشتی فرنگی ایران، چطور به دست آمد؟

محمد بنا: همه‏ی آن به كوشش و زحمات کادر فنی و کشتی‏گیران برمی‏گردد که واقعا با یک همت والا تلاش کردند؛ سختی‏های اردو را تحمل کردند و به آمادگی لازم رسیدند. البته زمینه‏ی آن از پیش حاضر بود. بعد از مسابقات جهانی دانمارک تقریبا بچه‏ها به آن خودباوری رسیده بودند که ما دیگر تک‏ ستاره نداریم. بلکه تیم ما در کشتی فرنگی یک تیم کامل و بزرگ در سطح کشتی دنیا است و این را توانستند با کشتی‏های جانانه‏شان در مسابقات جام جهانی ارمنستان به همه ثابت کنند. تمام تیم‏های شرکت کننده، مربیان‏شان یا حتی خود رییس فدراسیون جهانی کشتی، آقای مارتینتی از این مساله خوشحال بود. خود ما و مردم ما هم خوشحال شدند که این، بالاترین لذت برای ما بود.

با بازگشت مجدد شما به عنوان هدایت‌کننده‌ی تیم ملی کشتی فرنگی ایران، می‏توان گفت که این ورزش ملی دوباره زنده شد و جان گرفت. راز موفقیت‏تان چیست؟ در شرایط امروز ورزش ایران از چه ابزاری استفاده می‏کنید که به چنین موفقیت‏های بی‏نظیری دست پیدا می‏کنید؟

راز خاصی نیست. تمام عشق و علاقه و تمام زمانی را که در ۲۴ ساعت دارم، در اختیار کشتی و بچه‏های جوان کشتی گذاشته‏ام. از نظر روحی روانی می‏توانم مقداری با آنان هماهنگ باشم. اعتقاد و اعتمادی که می‏توانم بین کشتی‏گیر و خودم به‏وجود بیاورم، باعث می‏شود که بچه‏ها با تمام وجودشان چه در اردوهای تیم ملی، چه در مسابقه‏ها تلاش کنند و این همت و تلاش‏شان هم باعث پیروزی می‏شود.

در ترکیب هفت نفره‏ی تیم ملی کشتی فرنگی ایران که هم‏اکنون قهرمان جهان شد، شما کشتی‏گیران صاحب‏نامی مانند حمید سوریان را که ماه اکتبر سال ۲۰۰۹ در مسابقات جهانی دانمارک قهرمان جهان شد، قرار نداده بودید و می‏توان گفت ترکیب دور از انتظاری را به مسابقات جهانی ۲۰۱۰ ارمنستان فرستادید.

شکر خدا در طی این مدت کشتی فرنگی ما به حدی رو به رشد بوده که در سال‏های آینده‏ی نزدیک خواهید دید که خیلی دیگر از این مهره‏ها در این عرصه وجود دارند و می‏توانند شرایطی را به‏وجود بیاورند که جزو تیم ملی ما باشند. با تلاشی که داریم، با برنامه‏ریزی‏ای که در کادرهای مختلف فنی داریم انجام می‏دهیم، سعی می‏کنیم تیم‏مان دیگر استوار به یک یا دو مهره نباشد. همه‏ی مهره‏ها شایستگی لازم را دارند، فقط ما باید این قابلیت ذهنی را در آن‏ها بیدار کنیم اگر جایگزین بشوی، می‏توانی هم‏پای نفر قبلی بشوی؛ اگر نه بالاتر که در حد او بشوی. این است که الان چه تعدادی که در ایران مانده‏اند، چه تعدادی که این‏جا بودند، مهره‏های بسیار خوبی هستند که دارند نزدیک به هم مبارزه و تمرین می‏کنند که ما در هر وزن دغدغه‏ی آن را نداشته باشیم که اگر یکی را از دست بدهیم، دیگری نباشد. ما در المپیک پکن سه مهره‏ی اصلی تیم؛ سامان طهماسبی، قاسم رضایی و حمید سوریان را از دست داده بودیم، اما توانستیم با برگرداندن حمید و جایگزین کردن مهره‏های دیگر، در دانمارک نتیجه‏ی خارق‏العاده‏ای بگیریم. این‏جا هم به همین صورت بود و شاید مسابقات دیگر هم به همین صورت پیش برود. بچه‏های ما به آن خودباوری رسیده‏اند که اگر جایگزین شوند، می‏توانند جایگزین خوبی برای نفر قبلی باشند.

نکته‏ی جالب این‏جاست که در حال حاضر کشتی فرنگی از کشتی آزاد ایران سبقت گرفته؛ کشتی آزاد که جایگاه سنتی بیشتری را در ورزش ایران دارد و از سابقه‏ی موفقیت‏های طولانی هم برخوردار است. چطور شد که وضع کشتی فرنگی الان از کشتی آزاد این‏قدر بهتر شده است؟

در ذهن ما آزاد و فرنگی وجود ندارد. ما پیروزی هردو رشته را می‏خواهیم. ولی الان خوشبختانه صاحب مهره‏های خیلی جوان و خوب شده‏ایم. من همکاران خوبی را در کنار خودم جمع کرده‏ام و بچه‏ها انگیزه‏ی عالی پیدا کرده‏اند. توانسته‏ایم مهره‏های خوبی هم برای نزدیک و هم برای آینده‏ی دورتری داشته باشیم. ما آرزوی پیروزی برای کشتی آزادمان را هم داریم، ولی راه خودمان را می‏رویم. چون دنبال افتخارات خودمان هستیم و از این بالاتر هم می‏خواهیم. یعنی تمام هدف‏گذاری ما این است که در المپیک ۲۰۱۲ لندن افتخاری به دست بیاوریم، مانند رکوردهایی که در این مدت به دست آورده‏ایم.

در گذشته‏ی نزدیک در مورد دلخوری‏هایتان از کم‏لطفی مسئولان ورزش ایران صحبت کرده بودید. حالا تا چه مقدار جامعه‏ی ورزش ایران می‏تواند امیدوار باشد که روند موفقیت کشتی فرنگی ایران با هدایت شما، در دو سال آینده نیز ادامه پیدا کند و همان‏طور که اشاره کردید، پیامد مثبت دیگری را هم در المپیک ۲۰۱۲ لندن داشته باشد؟

من و همکاران‏ام کارمان را بلد هستیم. بچه‏های ما هم همه پرانگیزه و خوب هستند. فقط تنها چیزی که می‏ماند، همان مساله‏ی اهمیت دادن به این پیروزی‏ها و تداوم همکاری‏هایی است که باید انجام شود. رسیدن به مدال طلای المپیک، سختی‏های زیادی را می‏طلبد و نیازمند همکاری‏های زیادی است که آن را فقط کادر فنی یا کشتی‏گیرها نمی‏توانند انجام بدهند، بلکه این همکاری را از مسئولین هم می‏خواهم. اگر بخواهند این راه ادامه پیدا کند و بهتر از این بشود که نتیجه‏ی عالی آن در المپیک لندن گرفته شود، باید روی این بچه‏ها سرمایه‏گذاری بیشتری بکنیم و بچه‏ها را شارژ روحی بیشتری بکنیم که بتوانند این راه را بهتر ادامه بدهند.

شما چندین سال نیز در کشور آلمان اقامت داشتید، همسر شما نیز آلمانی است. در مورد ارتباط خودتان با فرهنگ آلمان برایمان تعریف کنید.

در آلمان من محبت دیدم، دوستی دیدم، عشق دیدم و هیچ وقت اینها را فراموش نمی‌کنم. اگر باز دوباره فرصتی بشود، حتما به آن سرزمین قشنگ سر می‌زنم. ولی هدف والا و اصلی من ماندن در مملکتم، خدمت به جوان‌های کشورم و در نهایت پیروزی تیم ملی کشتی فرنگی ما در المپیک ۲۰۱۲ لندن است.

مصاحبه گر: فرید اشرفیان

تحریریه: شهرام احدی