قهرمان صادرات جهان در آموزش و پرورش می‌لنگد
۱۳۸۷ آبان ۲۳, پنجشنبه
بسیارند در آلمان که به وضعیت نامناسب تحصیلی در این کشور انتقاد دارند. کلاس‌های بزرگ، تا ده ساعت درس ِ روزانه، معلمان خسته، بودجه‌ی ناکافی برای مدارس، در کنار نگرانی دانش آموزان برای به دست آوردن نمره قبولی، به مشکلات روزمره در مراکز آموزشی آلمان تبدیل شده است. به همین جهت است که دانش آموزان، برای اعتراض به سیاست‌های آموزشی کشورشان دست به تظاهراتی سراسری در چند شهر مختلف آلمان زدند. این بانگ اعتراض، با تایید سندیکاهای آلمان و همچنین والدین دانش آموزان همراه بود.
روز چهارشنبه دوازدهم نوامبر، ده‌ها هزار دانش‌آموز، در هشت شهر آلمان به خیابان ها رفتند و نارضائی خود را از اوضاع نامطلوب آموزشی به گوش مسئولان امور رساندند. به گزارش شورای محصلان، تنها در ایالت نیدرزاکسن ۱۵ هزار دانش آموز در این تظاهرات شرکت کردند. در شهر برمن، ۵ هزار دانش آموز به کمبود معلم و بزرگی کلاس‌ها اعتراض کردند و ۵ هزار دانش آموز دیگر در برلین شرایط نامناسب آموزش را در مدارس خود مورد انتقاد قرار دادند.
هشدار بنیادهای مطالعاتی
اعتراض به وضعیت نامناسب آموزش در آلمان از هرسو شنیده می شود.
سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه، در تحقیقی پیرامون جایگاه آموزش آلمان در اروپا، اعلام کرد که این کشور برای رسیدن به وضعیتی در خور تامل، باید اقدامات فراوانی انجام دهد. انستیتوی آلمانیِ تحقیقات اقتصادی (DIW) نیز، پس از مقایسه ی آلمان و ۱۷ کشور صنعتی دیگر، در گزارشی اعلام کرده است که در زمینه نوگرائی، فاصله ی میان آلمان با دیگر کشورهای صنعتی چون سوئد، آمریکا و سوئیس بیشتر از گذشته شده است. روزنامه ی هندلزبلات، چاپ آلمان در شماره روز یازدهم نوامبر، در این مورد می نویسد: « آلمان به‌ویژه در زمینه آموزش از دیگر کشورهای صنعتی جهان عقب مانده است».
در صادرات اول، در آموزش هشتم!
کارشناسان انستیتوی آلمانی ِ تحقیقات اقتصادی بر این نظرند که آموزش بزرگ‌ترین نقطه ضعف آلمان است و این کشور در میان هفده کشور صنعتی جهان به مقام هشتم تنزل یافته است. کشورهای اسپانیا و ایتالیا در پایان این جدول ۱۷ کشوری قرار دارند و اوضاع آموزشی آنان از همه بدتر است.
دولت مرکزی و دولت های ایالتی آلمان روی این اصل توافق دارند که ۴۰ درصد دانش آموزان باید بتوانند پس از پایان دوران دبیرستان به دانشگاه راه یابند. اما این امر هنوز تحقق نیافته است. متخصصان یکی از دلایل مهم این امر را کمبود بودجه آموزشی آلمان می دانند.
آلمان هنوز نتوانسته به اهداف کنفرانس لیسبون دست یابد. در این کنفرانس، کشورهای شرکت کننده تعهد کردند تا سال ۲۰۱۰ ، سه درصد از درآمد ناخالص ملی خود را به امر آموزش و توسعه در کشورشان اختصاص دهند. این در حالی ست که آلمان در حال حاضر تنها ۲ و شش دهم درصد از درآمد ناخالص ملی خود را صرف آموزش و توسعه می‌کند.