ماندن در دستۀ برتر، مهم‌ترین هدف فرایبورگ
۱۳۸۹ مرداد ۲۵, دوشنبه
نام باشگاه: فرایبورگ
زمان تأسیس
: ۳۰ مه ۱۹۰۴ورزشگاه اختصاصی
: بادِنووا در فرایبورگ / ظرفیت ۲۴ هزار نفررئیس باشگاه
: فریتس کلرتعداد اعضا
: ۲ هزار و ۵۰۰ نفر (در ۳۰/ ۶/ ۲۰۱۰)رنگ باشگاه
: قرمز و سفیدمربی کنونی
: روبین دوتمهمترین حامی مالی
: تولیدکننده‌ی فرآورده‌های دامی "Ehrmann"هواداران تیم فرایبورگ به فشار عصبی زیاد عادت کرده‌اند. تیم مورد علاقه‌ی این هواداران یا در صدر جدول دسته‌ی دوم در حال رقابت برای صعود به لیگ برتر است یا در کف جدول دسته‌ی برتر در حال جان‌کندن برای رهایی از سقوط به لیگ پایین‌تر. این تیم در فصل گذشته (۲۰۰۹/۲۰۱۰) هم مانند فصل پیش از آن تا ۴ هفته مانده به پایان لیگ از آخر دوم بود و تنها کمی خوش‌شانسی در هفته‌ی آخر آن را در لیگ برتر نگهداشت.
روبین دوت، سرمربی، در این مورد می‌گوید: «ما از یک طوفان گذشتیم و تجربه‌های ارزشمندی از آن اندوختیم. من مطمئنم که پیشرفت خواهیم کرد، هر چند که فصل بسیار دشواری پیش رو داریم.»
کایزرزلاترن و سن‌پاولی، دو تیمی که در فصل جدید (۲۰۱۰/۲۰۱۱)به دسته‌ی اول صعود کرده‌اند، رقیبان شماره‌ی یک فرایبورگ برای ماندن در این لیگ هستند. تجربه نشان داده که فصل دوم پس از صعود، همواره دشوارتر از اولی‌ست؛ فرایبورگ اکنون در چنین شرایطی قرار دارد.
رمز ماندگاری طولانی مربیان چیست؟
تیم فرایبورگ برای مربیان توقفگاهی درازمدت است. فولکِر فینکه، مربی پیشین این باشگاه، ۱۶ سال تیم را تمرین داد و بدین ترتیب در بوندس‌لیگا رکورد ثبت کرد. روبین دوت، مربی کنونی، هم سه سال است که هدایت شاگردانش را بر عهده دارد.
این تداوم، نتیجه‌ی طرز فکری‌ست که بر باشگاه فرایبورگ حاکم است. این باشگاه سیاست اقتصادی محافظه‌کارانه‌ای دارد. تمام بودجه در مسیر هدف‌های تعیین‌شده برای دسته‌ی برتر صرف نمی‌شود، بلکه دست‌اندرکاران همواره نیم‌نگاهی هم به احتمال سقوط به دسته‌ی پایین‌تر دارند. به گفته‌ی دوت، «این سیاستی‌ست که همه‌ی مربیان باید از آن پیروی کنند. همیشه نمی‌توان به‌عنوان یک مربی، هر بازیکنی را خرید.»
این موضوع این مزیت را هم برای مربیان دارد که به محض گرفتن نتایج ضعیف، سکاندار تیم در مظان اتهام یا آستانه‌ی اخراج قرار نمی‌گیرد.
این نسخه را آخیم اشتوکر، مدیر فقید باشگاه نوشته است. او که دانش‌آموخته‌ی حقوق و بازیکن اسبق فرایبورگ بود، در ماه نوامبر ۲۰۰۹ پس از ۳ دهه مدیریت بر این باشگاه، بر اثر عارضه‌ی قلبی درگذشت. اشتوکر به دلیل مشکل قلبی‌ای که داشت، فوتبال را هرگز در ورزشگاه تماشا نمی‌کرد. به اعتقاد مربی دوت، نبود اشتوکر ضربه‌ی بزرگی برای باشگاه است، اما ارزش‌هایی را که او پایه نهاد، هم‌چنان نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌ها ایفا خواهند کرد. فریتس کلر در حال حاضر جانشین اشتوکر شده است.
جو خانوادگی، به عنوان نقطه‌ی قوت
تیم فرایبورگ بزرگ‌ترین جشن خود را در سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۱ گرفت، زمانی که به جام یوفا راه پیدا کرد. بازیکنان این تیم در آن زمان به فوتبالیست‌های تکنیکی با توان پاسکاری کوتاه مشهور بودند. این وضعیت زیر مربی‌گری دوت تغییر کرده و بازی تیم اندکی خشک‌تر و مؤثرتر شده است.
فرایبورگ همواره تیمی دانشجویی بوده است. بازیکنان، جوانان دانشگاهی و تحصیل‌کرده‌ای بوده‌اند که برنامه‌های مربی را در زمین پیاده کرده‌اند. این سنت هم‌چنان حفظ شده و جالب این‌که تیمی در این ابعاد کوچک، با بودجه‌ای مختصر، گاهی "مُخِل آسایش" بزرگان لیگ می‌شود.
به گفته‌ی مربی، «ما ساختار عریض و طویلی نداریم و جوی خانوادگی بر باشگاه حکمفرماست. ما سعی می‌کنیم از این به‌عنوان یک نقطه‌ی قوت در مراحل حساس استفاده کنیم. زمانی که فشار بازی شیرازه‌ی تیم‌های دیگر را از هم می‌پاشد، ما در آرامش امتیازها را جمع می‌کنیم.»
فصلی با طعم تجربه‌های بوندس‌لیگایی
فرایبورگ در فصل جدید (۲۰۱۰/۲۰۱۱) بازیکنان جدیدی را به خدمت گرفته که در بوندس‌لیگا تجربه‌ی بیشتری دارند. یان روزنبِرگ که مدت‌ها در هانوفر به‌دلیل مصدومیت نیمکت‌نشین بود، به فرایبورگ آمده است. ماکسیمیلیان نیکو که در فصل گذشته در تیم پایتخت‌نشین هرتا برلین بازی می‌کرد، خرید دیگر تیم در خط میانی‌است. هرتا در پایان فصل یادشده به دسته‌ی پایین‌تر سقوط کرد.
زوونکو ماپیچ از لورکوزن هم به‌صورت قرضی در خدمت فرایبورگ خواهد بود. دوت قصد دارد با آوردن این بازیکنان، خلاء ادریسو، مهم‌ترین گلزن تیم را جبران کند. به گفته‌ی مربی، تیم فرایبورگ ریشه‌های محکمی در منطقه دارد و ارتباط نزدیک این باشگاه با دیگر نهادها و انجمن‌های محلی، استعدادیابی را ساده‌تر می‌کند. وابستگی‌های عاطفی هواداران نیز نکته‌ی دیگری‌‌ست که مربی به آن اشاره می‌کند؛ وابستگی‌هایی که باز هم خواب راحت را از چشمان هواداران خواهند ربود، زمانی که تیم برای فرار از سقوط به دسته‌ی پایین‌تر دست‌وپا می‌زند.