مهاجران دانشگاه‌دیده در کنار رود راین
۱۳۸۹ شهریور ۱, دوشنبه
مهاجران تحصیلکرده در غرب آلمان ترجیح می‌دهند در شهرهای کنار رودخانه‌ی راین زندگی کنند تا در شهرهای منطقه‌ی روهر (Ruhrgebiet). بر اساس آمار رسمی اداره‌ی آمار ایالت نوردراین وستفالن، شمار مهاجران دانشگاه‌دیده در شهرهای کنار راین، سه برابر مهاجرانی است که در منطقه‌ی روهر سکنا گزیده‌اند. موافق این آمار بیش از ۱۶ درصد از مهاجران ساکن شهرهای کنار راین در سال ۲۰۰۸، با مدرک کارشناسی از دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل شده‌اند. نسبت این مهاجران در منطقه‌ی روهر تنها ۶ درصد بوده است. نسبت مهاجرانی که دراین منطقه فاقد مدرک دیپلم بوده‌اند، نزدیک به ۱۸ درصد است. در شهرهای کنار راین، این رقم به حدود ۱۳ درصد کاهش می‌یابد.
این تفاوت در شهرهای بزرگ، کمتر به چشم می‌خورد: در شهرهای بزرگ کنار راین چون کلن و دوسلدورف، نسبت مهاجران دیپلمه، بیش از ۳۴ درصد است و در شهرهای منطقه‌ی روهر، نزدیک به ۲۰ درصد.
دلیل تفاوت
اداره‌ی آمار ایالت نوردراین وستفالن، دلیل این تفاوت را تبار مهاجرانی که در این شهرها ساکن شده‌اند، اعلام کرده است: بر اساس پژوهش‌های این اداره، مهاجرانی که از کشورهای اروپای شرقی، یونان، ایتالیا، اسپانیا و ترکیه به آلمان آمده‌اند، بیشتر در منطقه‌ی روهر سکنا گزیده‌اند تا در شهرهای کنار راین. از آن گذشته بسیاری از مهاجران تحصیلکرده، طی سال‌ها از این منطقه به سوی شهرهای کنار راین مهاجرت کرده‌‌اند و بر شمار فارغ‌التحصیلان دانشگاهی این شهرها افزوده‌اند.
پیشینه‌ی مهاجرت
مهاجرت به آلمان، از سال‌های دهه‌ی پنجاه آغاز شد. کنراد ادنائر، رئیس وقت حزب دموکرات مسیحی و نخستین صدراعظم آلمان پس از جنگ جهانی دوم، بانی این کار بود. او در سال ۱۹۵۵ با کشور ایتالیا قرارداد "اعزام کارگر" به آلمان را امضا کرد. مشابه‌این قرارداد در سال ۱۹۶۰ با کشورهای یونان و اسپانیا و در سال ۱۹۶۱ با کشور ترکیه بسته شد. بر این اساس، نزدیک به ۹ میلیون "کارگر میهمان" بین سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۴ در آلمان سکنا گزیدند. در همین سال‌ها، بیش از ۵ میلیون تن به کشورهای خود بازگشتند. به این ترتیب، بیش از حدود سه میلیون تن از این کارگران به زندگی خود در آلمان ادامه دادند. بسیاری از آنان با آغاز بحران نفت در سال ۱۹۷۳، بیکار شدند. در حالی‌که اغلب شهروندان ایتالیایی، اسپانیایی، یونانی و یوگسلاویایی به این دلیل آلمان را ترک کردند، اکثر ُترک‌‌ها در این کشور ماندند و با استفاده از امکانات قانونی، برای اعضای خانواده‌ی خود نیز اجازه‌ی اقامت دائم کسب کردند.
منطقه‌ی روهر
کارگران مهاجر در غرب آلمان، به‌ویژه در پیشرفت این کشور در بخش صنعت استخراج ِ معادن ِ ذغال‌سنگ و ذوب فلزات سهم بسزایی داشتند. منطقهٔ روهر، که در ایالت نوردراین وستفالن واقع است، در سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به‌سرزمین فولاد و ذغال‌سنگ معروف بود. شهرهای بوتروپ، گلزن‌کیرشن، هرنه و رِکلینگهاوزن در این منطقه قرار دارند.