ميهن مجازى و سرزمين رويايى در اينترنت
۱۳۸۵ اسفند ۸, سه‌شنبه
«ميهن مجازى» در اول ژانويه‌ى امسال ايجاد شد و در همان چهار هفته‌ى نخست، هزار شهروند به آن پيوستند. سايت‌هاى ديگر معمولا مخاطبان معينى دارند، اما «ميهن مجازى» چنين نيست. هوم‌پيج «ميهن مجازى»، به اعتراض عليه چيزهايى دست مى‌زند كه در كشورهاى واقعى جريان دارد. اين اعتراضات با موافقت از سراسر جهان روبرو مى‌شود، زيرا شهروندان «ميهن مجازى»، از همه‌ى كشورهاى جهان مى‌آيند.
به مراجعه كنندگان به هوم‌پيج «ميهن مجازى»، با نغمه‌هاى فرانسوى ـ عربى خوشامد گفته مى‌شود. شعار آن اين است: به ميهن مجازى خوش آمديد. با يك كليك مى‌توانيد وارد اين سرزمين شويد. رنگ‌هاى شاد نارنجى و آبى آسمانى، به بيننده احساس گرما، صميميت و اعتماد مى‌بخشند. اما او تازه بايد اين سرزمين را كشف كند.
ايده‌ى تاسيس «ميهن مجازى» نخستين بار در جمعى دوستانه در شهر ژنو سوييس شكل گرفت. شش بنيانگذار آن از كشورهاى چين، مراكش، الجزاير، آمريكا، فلسطين و فرانسه مى‌آيند. بيشتر آنان به عنوان ژورناليست در رسانه‌هاى مختلف كار مى‌كنند. اين ايده در آغاز بيشتر جنبه‌ى شوخى و سرگرمى داشت و به يك رويا مى‌مانست. اما تدريجا صورت مشخص‌ترى به خود گرفت.
«امتياز دياب» يك سوييسى فلسطينى‌تبار است كه به عنوان ژورناليست و گزارشگر نزد سازمان ملل كار مى‌كند و با دويچه‌وله نيز همكارى دارد. او رييس موقت «ميهن مجازى» است. نيروى محرك تبديل اين ايده از قوه به فعل هم اوست و هوم‌پيج آن را هم راه انداخته است.
دياب مى‌گويد: «اين ايده بر اساس آن چيزهايى ايجاد شد كه ما به عنوان گزارشگران سازمان ملل در ژنو، از سال‌ها پيش همه‌روزه دنبال مى‌كرديم. كشورهاى مختلف دائما وعده‌هاى تازه‌اى مثلا براى مبارزه با ايدز و فقر مى‌دادند. اما روزى كه قرار بود به وعده وفا كنند، مى‌ديديم كه هيچ كارى صورت نمی‌گيرد. آدم به عنوان گزارشگر سازمان ملل از اين وعده‌هاى توخالى دچار سرخوردگى مى‌شود. بار ديگر وعده‌ى تازه‌اى داده مى‌شود، اما تو مى‌دانى كه به آن عمل نخواهد شد».
به سه زبان عربى، انگليسى و فرانسه مى‌توان اين هوم‌پيج را خواند يا شنيد. در ضمن مى‌توان قانون اساسى «ميهن مجازى» را نيز خواند كه مى‌خواهد كشورى براى افراد بدون ميهن باشد. بنيادگذاران مى‌خواهند كه هوم‌پيج خود را به زبان‌هاى ديگرى نيز ارائه كنند و اگر افرادى يافت شوند كه داوطلبانه حاضر به اين كار باشند، مى‌توانند درخواست همكارى كنند. با شهروندان «ميهن مجازى» گفتگوهايى صورت مى‌گيرد كه مى‌توان آن‌ها را شنيد. اعضاى جديد مى‌توانند درخواست شهروندى كنند. هر شهروند تازه‌اى پيام‌آور «ميهن مجازى» خواهد شد. او مى‌تواند نامزد وزارت شود.
هم اكنون شخصيت‌هاى پرآوازه‌اى شهروند «ميهن مجازى» هستند. يكى از آن‌ها دروگبا مهاجم سياهپوست تيم فوتبال چلسى لندن است كه زادگاهش در ساحل عاج است و گذرنامه‌ى فرانسوى دارد. وى در حال حاضر وزير ورزش در «ميهن مجازى» است. اين ورزشكار از طرف سازمان ملل به عنوان نماينده‌ى اراده‌ى نيك ماموريت يافت تا عليه فقر در جهان واقعى مبارزه كند.
هر روز به تعداد شهروندان «ميهن مجازى» افزوده مى‌گردد. متقاضيان شهروندى، غالبا افرادى هستند كه آرزوى جهانى بهتر را در سر دارند. شهروندان «ميهن مجازى» نمى‌خواهند روياى خود را براى دستيابى به جهانى بهتر از كف نهند. «ميهن مجازى» دشمن ندارد، حتا دشمن مجازى نيز ندارد.
امتياز دياب مى‌گويد: «تو نمى‌توانى با آدمى كه مى‌خواهى او را تغيير دهى دشمنى بورزى. زيرا دشمنى به معنى جنگ است و جنگ راه حل نيست. نخست بايد پل‌هاى ارتباطى ايجاد كرد. نگاه كنيد در عراق چه مى‌گذرد: آمريكايى‌ها مى‌خواستند عراق را تغيير دهند و اينك مانند خود عراقى‌ها غرق در فاجعه شده‌اند. جنگ در پايان هيچ راه حلى نيست».