می‌خواهم با قهرمانی آسیا از مردم خداحافظی کنم • گفت‌وگو با افشین قطبی

دویچه وله: فکر می‌کنید مسائل سیاسی تا چه حد در بازی ایران و عراق در برابر هم تأثیر بگذارند؟

افشین قطبی: تاریخ و اختلافاتی که بین دو کشور بوده است را باید کم‏تر پررنگ کنند. همه‏ی بازیکنان ما و خود من، هیچ‏وقت راجع به ورزش سیاسی فکر نمی‏کنیم. ما همه ورزشکار هستیم و تمرکز‏مان فقط روی ورزش است.

شما چه احساسی از مربیگری تیم ملی ایران در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا دارید، به ویژه بعد از سال‌های زیاد فعالیت و اقامت‌تان در خارج؟

وقتی آدم در کشوری به دنیا می‏آید و پدر و مادر و اجدادش از آن وطن هستند، احساس عمیقی در دل یک شخص نسبت به آن کشور وجود دارد و این افتخار و آرزویی در زندگی من بوده که هیچ‏وقت یک روزش را هم فراموش نخواهم کرد. برای همین این مسئولیت، مسئولیت خیلی سنگینی است و من خیلی افتخار می‏کنم که بتوانم برای مردم‏ام خدمت کنم و خیلی دوست دارم که خروج من از ایران، بعد از تمام کردن کارم با تیم ملی، خروجی باشد با یک کادوی بزرگ به مردم ایران و آن قهرمانی در تورنمنت است.

قصد دارید در این رقابت‌ها چه چیزی را بدست آورید؟ اینکه تا آن جایی که می‌توانید بالا بروید و شاید هم عنوان قهرمانی را کسب کنید یا اینکه برایتان مهم است که مثلا در وهله اول از مرحله‌ی گروهی صعود کنید؟

من فکر می‏کنم تو سعی می‏کنی هدف‏های کوچک برداری، قبل از این که به هدف‏های بزرگ‏ات برسی. هدف اول من این است که به اندازه‏ی کافی امتیاز جمع کنیم که بتوانیم به مرحله‏ی دوم برویم. ما سعی می‏کنیم بازی به بازی فکر کنیم و نتیجه‏هایی کسب کنیم که قهرمان بشویم. هدف من از روز اول قهرمانی بوده است.

اگر به کارنامه‏ی افشین قطبی نگاه کنید، وقتی کارم را شروع کردم، در سه لیگ برترمختلف: در آمریکا با لس آنجلس گلکسی قهرمان لیگ برتر، در کره با سوون سامسونگ قهرمان لیگ کره جنوبی و در ایران با پرسپولیس قهرمان لیگ ایران شده‏ام. با تیم‏های ملی هم نتیجه‏های خیلی خوبی در دنیا داشته‏ام. با کره در جام جهانی سال ۲۰۰۲ به مقام چهارم رسیده‏ام.

فکر می‏کنم بعضی‏ها توی قلب‏شان و توی جنس‏شان یک روحیه‏ی قهرمانی و پیروزی هست و من توانسته‏ام آن انرژی را به درون گروهی که با آن کار می‏کنم بیاورم و فکر می‏کنم این از مهم‏ترین ملاک‏های یک مربی است.

قطعا مسابقه در مقابل عراق برای هر دو طرف، تا حد زیادی رنگ و بوی سیاست را هم دارد، یا اینکه باید این دیدار را تنها در حد یک مسابقه فوتبال و ورزش دید؟

فکر می‏کنم این باید فوتبال باشد. فوتبال واقعاً مانند عشق، مردم را به هم نزدیک می‏کند و فوتبال کمک کرده که دنیای خیلی قشنگ‏تری داشته باشیم و ما باید سعی کنیم تمرکز کنیم روی این‏که این یک ورزش و یک بازی است و روز بعد از بازی، واکنش‏های خوبی نشان بدهیم. خیلی چیزها را در زندگی نمی‏توانیم کنترل کنیم، ولی آن‏چه می‏توانیم کنترل کنیم، عکس‏العمل‏های بعد از پیروزی و شکست هستند.

مصاحبه‌گر: آروناوا چودهوری

تحریریه: شهرام احدی