به مناسبت دومین سالروز درگذشت محمدرضا لطفی، مراسم یادبودی در تالار فخرالدین اسعد گرگانی در شهر گرگان که زادگاه لطفی محسوب می‌شود، برگزار شد.
علی اکبر شکارچی، صدیق تعریف، قشنگ کامکار، علیرضا میرعلینقی و امیر عطایی از جمله مهمانان این مراسم یادبود بودند. در این مراسم گروه همنوازان "شیدا" به خوانندگی امیر اثنی عشری قطعاتی از ساخته‌های محمدرضا لطفی را اجرا کردند.
به همین مناسبت دویچه‌وله با یکی از شاگردان بنام محمدرضا لطفی مصاحبه‌ای انجام داده است. محمدجمال سماواتی که سابقه همکاری با گروه شیدا در کنار محمدرضا لطفی را در کارنامه خود دارد و از منتقدین به نام موسیقی محسوب می‌شود پس از گذشت دو سال از فوت محمدرضا لطفی در گفت‌وگو به انتقادهایی که به موسیقی لطفی می‌شد، می‌گوید.
سماواتی به انتقادات افرادی که لطفی را به خاطر آواز خواندن در کنسرت‌هایش مورد نقد قرار داده بودند، پاسخ داده و دلیل این آوازخوانی را بیان می‌کند.
سماواتی همچنین به کارنامه پربار محمدرضا لطفی در تربیت شاگردانش اشاره کرده و به معرفی آنها می‌پردازد و روی نکات کمتر پرداخته شده‌ای در مورد شیوه نوازندگی محمدرضا لطفی دست می‌گذارد.
محمدرضا لطفی، موسیقیدان، آهنگ‌ساز، نوازنده تار و سه‌تار، همچنین پژوهشگر و مدرس موسیقی سنتی ایرانی بود که در ۱۲ اردیبهشت به خاطر ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستان پارس تهران درگذشت و پیکرش را در زادگاهش، شهر گرگان به خاک سپردند.
لطفی در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمده بود. او در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و به مدت یک و نیم سال به‌عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن، از این سمت استعفا کرد.
راه‌اندازی گروه "شیدا" در سال ۱۳۵۴ از مهم‌ترین فعالیت‌های هنری لطفی بود. برای سال‌های طولانی پس از انقلاب در خارج از ایران سکونت داشت اما پس از بازگشت به ایران گروه‌های سه‌گانه بازسازی شیدا، همنوازان شیدا و بانوان شیدا را تاسیس کرد و اجراهای به یادماندنی را به روی صحنه برد.