نمایشگاه پیراهن‌های "بامشادی" در آلمان

اصولا پیراهن‌های به اصطلاح "گل‌گلی" مخصوص خانم‌هاست و اگر مردی در روزهای تابستانی که گرمای ۴۰ درجه بیداد می‌کند، پیراهن آستین کوتاه رنگی‌ای را بپوشد که سرتاسرش را طرح گلهای درشت، برگ یا درخت پوشانده، هر فردی بی‌اختیار به یاد "بامشاد" می‌افتد. به خصوص اگر سایز پیراهنش با سایز پیراهن‌های "بامشاد" یکی باشد.

چنین لباس و ظاهری، هر اندازه هم که این پیراهن خوش‌رنگ و آب باشد، قطعا از نظر بسیاری از خانم‌ها جذاب و دلپسند نیست و مرد مورد نظر می‌تواند به هنگام راه رفتن در خیابان کاملا مطمئن باشد که هیچ خانمی او را به عنوان یک مرد خوش پوش و دلربا زیر نظر نخواهد داشت و همه تنها اعتماد به نفس بالای او را ستایش می‌کنند.

اما این پیراهن‌های گل‌گلی، که به اسم "پیراهن‌های هاوایی" یا "Aloha" شناخته می‌شوند، زمانی به تن مردانی نشسته‌اند که هنوز هم سمبل جذابیت به حساب می‌آیند، کافی است الویس پریسلی، فرانک سیناترا یا تام سِِِِِِِلِک را در یکی از همین پیراهن‌ها تجسم کنید. مردانی که در زمان خود باعث شدند این پیراهن‌ها در نگاه خانم‌ها نه تنها نشان بدسلیقگی که خوش‌پوشی به نظر بیایند.

دهه ۳۰ تا پنجاه میلادی دوران اوج پیراهن‌های هاوایی بود. پیراهن‌های دوخته شده در آن زمان جزو پیراهن‌های گران‌قیمت امروز به حساب می‌آیند که کلکسیونرها حاضرند برای خرید آنها مبالغ کلانی را بپردازند. در این بین پیراهن‌هایی که عبارت Made in Hawaii را با خود داشته باشند، بیشتر از همه روی بورس هستند و هواخواه دارند.

بیش از صد نمونه از پیراهن‌های هاوایی به ابتکار سه دانشجوی رشته موزه‌شناسی در نمایشگاهی در شهر لایپزیگ آلمان با نام "پیراهن هاوایی،­ پارچه‌ای که رویا می‌سازد" در معرض دید علاقه‌مندان گذاشته شده‌اند. این نمایشگاه که تا روز اول فوریه ادامه خواهد داشت، با حمایت قابل توجه کلکسیونرهای خصوصی مواجه شد که حاضر شدند پیراهن‌های نایاب مجموعه‌هایشان را برای به نمایش گذاشته شدن امانت بدهند.

افت و خیز پیراهن‌های هاوایی

خانم "هنریکه گیرموند" صادقانه اعتراف می‌کند که وقتی ازدواج کرد، اولین اقدام انقلابیش، دور ریختن تمام پیراهن‌های هاوایی همسرش و خلاص شدن از دست آنها بود، هر چند که این روزها خودش مسئول نمایشگاه برپا شده در شهر لایپزیگ است.

از نظر برگزارکنندگان این نمایشگاه، پیراهن هاوایی برای خودش شخصیت منحصر به فردی دارد و جلب توجه کردن و به نوعی "به چشم آمدن" صاحبش صد در صد تضمین شده است.

نکته غیر قابل انکار این پیراهن‌ها، طرح‌های شاد و خوش آب و رنگشان است که باعث شدند هر مسافری که به این جزیره سفر می‌کند، چند تایی از آنها را به عنوان سوغات در چمدان خود جای دهد.

میوه‌های گوناگون، گل، درخت، ماهی، سازهای موسیقی یا تصویر دختران زیبا و رقصنده، طرح بیشتر پیراهن‌های هاوایی را تشکیل می‌دهند. البته مشخصه‌های دیگری هم در این بین برای متمایز کردن پیراهن‌های هاوایی از دیگر پیراهن‌ها لازم هستند‌؛ مثلا دکمه‌ها که از جنس پوست نارگیل‌اند یا لبه‌های صاف و بدون برش که روی شلوار می‌افتند.

دهه ۶۰ و دهه هفتاد میلادی پوشیدن پیراهن‌های هاوایی کاملا از مد افتاد‌. دیگر کسی رغبتی را برای پوشیدن آنها از خود نشان نمی‌داد و مدل لباس پوشیدن هیپی‌ها طرفداران بیشتری پیدا کرد. اما با شروع دهه ۸۰ "هاوایی" بازگشت قدرتمندانه‌ای داشت. این ظهور دوباره، تنها مدیون کارآگاه جذاب "توماس مگنوم" بود؛ شخصیت اصلی یک سریال تلویزیونی با بازی "تام سلک" که یک تنه این پیراهن‌گل‌گلی را بار دیگر محبوب کرد.

البته پیراهن‌های هاوایی تنها مختص مردان نیستند و مدل‌های زنانه آنها هم به بازار آمدند اما با این حال هرگاه صحبت از این پیراهن‌ها به میان می‌آید، ناخودآگاه تصویر مردی به ذهن می‌آید که بر روی یک صندلی حصیری بزرگ دراز کشیده و در حالیکه یکی از همین پیراهن‌ها را به تن کرده، در گرمای تابستانی جزیره هاوایی با چشمان بسته یک نوشیدنی خنک را در ساحل مزه مزه می‌کند.