1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

پناهجویان مانوس: خواهان پایان سال‌ها سرگردانی هستیم

شیرین شکیب
۱۳۹۶ آذر ۴, شنبه

پلیس پاپوآ گینه نو گروه باقی‌مانده از پناهجویان مانوس را به اردوگاه جدید منتقل کرد. پلیس در جریان این انتقال به خشونت دست زد. انگیزه مقاومت سه هفته‌ای پناهجویان، پایان یافتن سال‌ها سرگردانی است.

https://p.dw.com/p/2oDUo
پلیس پاپوآ گینه نو به زور در پی تخلیه اردوگاه پناهجویی در جزیره مانوس برآمد
عکس: picture-alliance/dpa/Refugee Action Coalition

سی و یکم اکتبر ۲۰۱۷ آخرین مهلت برای تخلیه اردوگاه پناهجویی در جزیره مانوس واقع در کشور پاپوآ گینه نو بود. این تصمیم پس از آن اعمال شد که دادگاهی در گینه، این اردوگاه را مغایر قانون اساسی این کشور دانست و به بسته شدن آن رای داد. پس از سررسیدن مهلت قانونی، چهارصد نفر از ساکنان اردوگاه در اقدامی اعتراضی در این مکان باقی‌ ماندند.

افراد باقی‌مانده ظرف ۴۸ ساعت گذشته به اردوگاه جدید منتقل شدند و روز جمعه ۲۴ نوامبر ۲۰۱۷ این اردوگاه کاملا تخلیه شد. طبق گزارش پناهجویان، گروه اول از پناهجویان را روز پنج‌شنبه به زور منتقل کردند. گزارش‌ها حاکی از آن است که تعدادی از سیصد نفر باقی‌مانده را هم کتک زدند و در پی آن، بقیه حاضر به ترک اردوگاه  شدند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

پس از تعطیلی رسمی اردوگاه، ساکنان آن از غذا و دارو و آب لوله کشی محروم شدند. به گزارش آنان، مقامات استرالیایی آنان را در این "وضع وحشتناک" رها کردند و رفتند. در این رابطه یکی از ساکنان اردوگاه با نام مستعار "کریم" به دویچه وله گفت: «روی کاغذ هنوز استرالیا مسئولیت این شرایط را دارد ولی روی زمین این پاپوآ گینه نو است که مسئولیت ما را به عهده گرفته است.»

بیشتر بخوانید:تلاش پلیس پاپوآ گینه نو برای راندن پناهجویان از اردوگاه مانوس

آزادی اصل قضیه مقاومت

عده‌ای از پناهجویان معترض ساکن جزیره مانوس معتقدند که رسانه‌ها این سوءتفاهم را ایجاد کرده‌اند که پناهجویان هفته‌ها به دلیل نگرانی‌های امنیتی در مقابل انتقال به اردوگاهی دیگر مقاومت کرده‌اند. در صورتی که کریم معتقد است: «البته پاپوآ گینه نو کشور امنی نیست و در کل برای ما اینجا مشکلات امنیتی وجود دارد، ولی اصل قضیه مقاومت ما به این دلیل بود که می‌خواستیم صدایمان به گوش دنیا برسد و به کشوری آزاد منتقل شویم. سرگردانی ما پس از چهار سال و نیم با انتقال از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر درهمین کشور حل نمی‌شود.»  

در ماه اکتبر استرالیا و پاپوآ گینه نو بارها یکدیگر را مسئول پناهجویان دانسته‌اند.

بنا بر اظهارات افراد ساکن اردوگاه، حدود ۱۸۰ نفر از هفتصد نفر پناهجوی مانوس ایرانی و حدودا هفتاد نفر دیگر افغان هستند.

انتقال جنجالی پناهجویان از اردوگاه مانوس

توافق با دولت امریکا

باراک اوباما، رئیس جمهوری پیشین آمریکا، اواخر سال ۲۰۱۶ در قراردادی با استرالیا متعهد شد ۱۲۵۰ تن از پناهجویان ساکن مانوس و نائورو را به آمریکا منتقل کند. استرالیا قرار است در برابر، پناهجویانی از آمریکای مرکزی را بپذیرد. 

به گزارش گاردین در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۶ ( ۴ مهر ۹۶) اولین گروه ۵۴ نفری از این پناهجویان، شامل ۲۵ مرد ساکن مانوس و بقیه ساکن نائورو، در قالب این قرارداد به آمریکا منتقل شده‌اند.

کریم در ادامه گفت: «پرونده چهارصد وهفتاد نفر برای منتقل شدن به آمریکا درجریان قرار گرفته است، ولی دولت استرالیا تمایل چندانی به عملی شدن سریع این قرارداد ندارد.»

 پناهجویان از اینکه مسئولان در مورد روند پرونده پناهجویی آنها هیچ اطلاعی نمی‌دهند، شکایت دارند.  به آنها گفته شده‌ است که پرونده‌ها از طرف دولت آمریکا در حال بررسی است.

 به گزارش رویترز، دولت استرالیا هم‌چنین تقاضای نیوزیلند برای پذیرش ۱۵۰ نفراز پناهجویان مانوس را رد کرده است. کانبرا در این ‌باره استدلال کرده‌ که نیوزیلند "در پشتی  استرالیا" است. از این عبارت برداشت می‌شود که استرالیا بیم آن دارد که بعد از مدتی پناهجویان از نیوزیلند به استرالیا وارد شوند.

وضعیت اردوگاه جدید

کریم در مورد مکان جدید می‌گوید: «در این مکان سه تا اردوگاه وجود دارد. در جایی که ما را استقرار داده‌اند، وضعیت نسبت به اردوگاه سابق بهتر است. دو تا کمپ دیگر نیمه کاره هستند و هنوز کارگران در آنها مشغول به کار هستند و به این دلیل وضعیت خوبی ندارند.»

فراخوان سازمان ملل به آرامش

 پس از اینکه پناهجویان اعلام کردند که با خشونت مجبور به ترک اردوگاه مانوس شده‌اند و برخی از آنان هم کتک خورده‌اند، سازمان ملل متحد به آرامش دعوت کرده ‌است. فلکر ترک، مقام ارشد کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، یاد آوری کرد که استرالیا در همکاری با دولت پاپوآ گینه نو، مسئولیت کامل امنیت پناهجویان را به عهده دارد. او هم‌چنین تاکید کرد که کانبرا باید به راه‌ حلی پایدار برای پایان دادن به این وضعیت بیندیشد.

قبلا به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در باره عدم استفاده از زور اطمینان داده شده بود ولی از آنجا ‌که به کارمندان این سازمان امکان دسترسی کامل به اردوگاه داده نشده، آنها نمی‌توانند موارد کاربرد خشونت را به طور مستقل تأیید کنند.