چرا همواره پاکستان؟
۱۳۸۷ مهر ۱, دوشنبه
انفجار در هتل ماریوت اسلام‌آباد، پاکستان را لرزاند. اگر چه در ماه‌های گذشته صدها غیرنظامی در سوء‌قصدهای خونین در سراسر این کشور جان باخته‌اند، ولی این حمله‌ی تروریستی به قلب پایتخت، از کیفیت تازه‌ای برخوردار است. از یک سو، این سنگین‌ترین سوء‌قصد در پایتخت پاکستان است، از دیگر سو، این حمله متوجه هتل پنج‌ستاره‌ای بود که در یکی از مناطق امن و تحت محافظت قرار داشت. کسانی که به این هتل رفت‌وآمد داشتند، عمدتا دیپلمات‌های خارجی و بازرگانان بودند.
بسیاری از پاکستانی‌ها، دولت خود را برای این وضعیت مقصر می‌دانند. هر چه باشد این دولت هنوز به آمریکا در پیکار علیه تروریسم یاری می‌رساند. بحثهای داغی میان مردم پاکستان درگرفته است. آنان می‌گویند که وظیفه‌ی دولت محافظت از شهروندان است. وقتی انسانهای بیگناه کشته می‌شوند، دولت باید چاره‌ای بیندیشد. انفجار اخیر اسلام‌آباد، احساس امنیت بسیاری از پاکستانی‌ها را از میان برده است.
برای کارشناسان روشن است که ترور در پاکستان، واکنشی انتقام‌جویانه علیه مقابله‌ی ارتش با القاعده و طالبان است. زاهد حسین، کارشناس سیاسی، می‌گوید: «برای نمونه، ارتش پاکستان در ایالت باجور پیکار می‌کند. در آنجا شدیدترین نبردها از ۱۱ سپتامبر تا کنون در جریان است. ارتش در آنجا موفق نیز هست. بسیاری از پیکارجویان کشته شده‌اند».
به نظر می‌رسد که این پیکار اکنون به خیابانها منتقل شده است، از جمله به خیابانهای اسلام‌آباد. زیرا نیروهای افراطی تلاش می‌کنند ترور را به آنجا منتقل کنند. بنابراین دولت پاکستان باید دست به عمل بزند. ولی از دست دولت چه کاری ساخته است؟
نجم سطحی، سردبیر روزنامه‌ی پاکستانی "دیلی تایمز" ، می‌گوید: «مشکل این است که مردم ما ضدآمریکایی شده‌اند. خیلی‌ها فکر می‌کنند که این جنگ ما نیست و ما نباید این جنگ را دنبال کنیم. ما باید مردم را متقاعد کنیم که این جنگ، جنگ آنهاست. و این کار بسیار دشواری است. زیرا هیچ حزبی بجز حزب حاکم حاضر به چنین کاری نیست. همه‌ی احزاب دیگر می‌ترسند».
نجم سطحی می‌افزاید: «بنابراین در حالی که ایالات متحده‌ی آمریکا، متحدش پاکستان را دائما متهم می‌کند که به اندازه‌ی کافی علیه القاعده و طالبان در مناطق مرزی مبارزه نمی‌کند، سیاستمداران اپوزیسیون، دولت پاکستان را سرزنش می‌کنند که چرا زیاده از حد این کار را می‌کند.»
به باور وی، پاکستان بیم آن را دارد که آمریکا سیاست خود را در افغانستان پیش ببرد و پاکستان در موازنه‌ی قدرت، نقش خود را از دست بدهد. در چنین حالتی، آمریکا می‌ماند و ناتو و هند. به نظر پاکستان چنین امری یعنی محاصره‌شدن توسط دشمنان.
از همین رو، طالبان در گذشته متحد طبیعی پاکستان بود و این کشور از طالبان به عنوان ابزاری برای تاثیرگذاری بر روی همسایه‌ی خود افغانستان سود می‌جست. کم نیست شمار کارشناسانی که امروز هم معتقدند، پاکستان نمی‌خواهد این ابزار را از دست بدهد.