کاشف جنگ‌افزار و بانی صلح
۱۳۹۸ مهر ۲۹, دوشنبه
پدر آلفرد نوبل (Alfred Nobel) بازرگان ورشکسته‌ای بود که در پی امکانات بهتر با خانواده به روسیه رفت و مادرش پرستار آلفرد همیشه بیمار بود.
نُه ساله بود که با خانواده به سن پترزبورگ رفت و در کنار زبان مدرسه یعنی روسی، زبان‌های انگلیسی، فرانسه و آلمانی را بسیار خوب آموخت و بعدها به پدرش در ساختن مین‌های زیردریایی و فروش آنها یاری رساند و در این رابطه مدتی در پاریس و نیویورک زیست.
۱۸ ساله بود که در نیویورک زیر نظر استادان بزرگ بنام آن زمان شیمی آموخت و در ۱۹ سالگی به روسیه بازگشت و در کارخانه پدرش فعال‌تر شد.
۲۵ ساله بود که پس از شکست روسیه در جنگ کریمه کارخانه آنها ورشکست و نوبل به کشورش بازگشت.
۳۵ ساله بود که با مهار کردن ماده منفجره نیترو گلیسیرین توسط ساختن خمیری از آن ماده به اضافه سیلیسیوم، آهن و منيِزیوم، دینامیت را ساخت و ثبت کرد و به این ترتیب انفجار کنترل‌پذیر و کم‌خطر و در نتیجه حفر معدن و تونل را ممکن ساخت.
او توانست برای انفجار مواد محترقه چاشنی ایجاد کند که تا امروز نیز به کار میرود.
او می‌‌‌پنداشت که اختراعاتش به سمت پایان جنگها میرود: «وقتی مردم بفهمند که هر ارتشی در یک لحظه احتمال نابودی دارد، ناچار به سمت صلح می‌‌‌روند.»
اما اختراع‌های او جنگها را سوزان‌تر کرد و فجایع دلخراشی به بار آورد.
او ۳۵۵ کشف و اختراع به نام خود ثبت کرد که بیشترشان جنگ افزار بودند.
۵۵ ساله بود که وصیت کرد بخشی از دارایی‌اش را صرف جایزه‌هایی در رشته‌های پزشکی، شیمی، ادبیات، فیزیک و صلح کنند.
قرار شد "هر فرد یا گروهی که بهترین خدمات را برای برابری در سطح جهانی و کاهش تنش‌های بین‌المللی ارائه دهد یا به بنیان و پیشرفت سازمان‌های پشتیبان صلح کمک کند" این جایزه را از بنیادی که او گشود بگیرد.
آلفرد نوبل در ۶۳ سالگی در زادگاهش درگذشت.