کریستف والتز؛ بیگانه با درک سینمایی اروپا
۱۳۹۱ اسفند ۸, سه‌شنبه
کریستف والتز، هنرپیشه‌ی اتریشی ـ آلمانی، این بار جایزه‌ی اسکار را به‌خاطر نقش‌آفرینی در فیلم "جانگوی آزاد شده"، ساخته‌ی کوئنتین تارانتینو، از آن خود کرده است.
این بازیگر که سال‌ها در نقش کارآگاه زبده‌ی سریال جنایی آلمانی "مرده‌ی خوشبخت" ظاهر می‌شده، در این فیلم نقش دکتر "کینگ شولتز"، یک پزشک آلمانی را به عهده دارد که سال‌هاست دست از شغل اصلی خود شسته و به عنوان "جایزه‌بگیر" در کوه و دشت و صحرا در پی شکار ششلول‌بندهای تبهکار، اسب می‌راند.
دکتر شولتز، برای این‌که موفقیت خود را به دست تصادف نسپارد، پیشتر برده‌ای اسیر به نام "جانگو" را آزاد می‌کند تا او را در یافتن و کشتن سه برادر جانی و خطرناک یاری کند.
کوئنتین تارانتینو، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فیلم، نقش این دکتر خیر و نیک‌سرشت را "هماهنگ با شخصیت کریستف والتز" نگاشته است.
بازی نقشی ناممکن و یک دوستی پایدار
تارانتینو پیشتر ایفای نقش شریرترین شخصیت تاریخ، یعنی سرهنگ "هانس لاندا" را در فیلم "حرام‌زاده‌های بی‌شرف" به والتز محول کرده بود. به گفته‌ی این کارگردان، پیش از آشنایی با او، تصور نمی‌کرده اصولا هنرپیشه‌ای از عهده‌ی بازی این شخصیت پیچیده و خبیث بربیاید.
بازی خوب والتز که تحصیلات خود را در مدرسه تئاتر "ماکس راینهارت سمینار" شهر وین گذرانده، نه تنها نظر تارانتینو را تغییر می‌دهد، بلکه فیلم را به موفقیت می‌رساند و برای خود او جایزه‌ی بهترین بازیگر جشنواره‌ی فیلم کن سال ۲۰۰۹ را هم به ارمغان می‌آورد. ایفای همین نقش در سال ۲۰۱۰، نخستین اسکار را از آن والتز کرد.
پس از پایان دوره‌ی فیلم‌برداری، دوستی صمیمانه و صادقانه‌ای میان کوئنتین تارانتینو و کریستف والتز آغاز می‌شود. این هنرپیشه‌ی پیشین تئاتر و تلویزیون که همیشه رویای "بازی در فیلم‌های آمریکایی" را در سر می‌پرورانده، در باره‌ی این دوستی می‌گوید: «ما هم‌دیگر را می‌بینیم و درباره‌ی مسائل مورد علاقه‌مان با هم حرف می‌زنیم. این مسائل لزوما موضوع‌های سینمایی نیست. خوشحالم که می‌توانم بگویم دوستی ما محکم، طبیعی و خوب است.»
تارانتینو نیز به نوبه‌ی خود، خود را یکی از" وفادارترین هواداران" والتز می‌داند و می‌کوشد به عنوان" پشتیبان او راه و چاه‌های هالیوود" را به این بازیگر "بالای ۵۰" که ۳۵ سال تنها در فیلم‌ها و نمایش‌های آلمانی‌زبان ایفای نقش کرده، نشان دهد.
طی مدارج ترقی در آمریکا و اروپا
کریستف والتز که پدر آلمانی و مادر اتریشی‌اش به ترتیب طراح لباس و طراح صحنه بودند، اذعان دارد که در آمریکا به عنوان بازیگری خوب مطرح شدن، کار دشواری است. ولی: «با این حال، در این‌جا به جایی رسیدن، همیشه ساده‌تر است تا در آن‌جا.»
"آن‌جا" برای والتز، یعنی آلمان، اتریش، سوییس. او می‌گوید که با درک سینمایی اروپا بیگانه است و این احساس بیگانگی هر روز بیشتر می‌شود: «این جدایی مصنوعی میان فیلم‌های جدی و فیلم‌های سرگرم‌کننده و مردم‌پسند! این بی‌ارزش شمردن فیلم‌های سرگرم‌کننده و تحقیر آن‌ها...»
این‌که درک سینمایی کریستف والتز و کوئنتین تارانتینو، دست‌کم از این جهت با هم هم‌خوان است، دوستی این دو را محکم‌تر کرده است: کوئنتین تارانتینو می‌کوشد، از جمله در فیلم "جانگوی آزاد شده"، با نمایش برهنه‌ی خشونت و گنجاندن نماهای پرکشش و مردم‌پسند، ذهن تماشاگر را در باره‌ی تاریخ برده‌داری آمریکا "آگاه سازد".
والتز، فعالیت‌های سینمایی خود را تا پیش از کار با تارانتینو، بیشتر "سقوط" می‌داند تا "صعود". او در حضور تارانتینو، در مصاحبه‌ای پس از دریافت جایزه‌ی اسکار از کار این کارگردان تمجید می‌کند و آن را نوعی شاعری می‌داند: «تارانتینو، شعر می‌نویسد و من شعر خیلی دوست دارم.»
تارانتینو این ستایش را با کوبیدن روی شانه‌ی والتز پاسخ می‌دهد و به‌نظر می‌رسد که کلمات درخوری برای پاسخ‌‌گویی به این تمجید نمی‌یابد: «اوه، پسر... پسر...!»
فرصت غیرقابل تصور
والتز از این‌که تا به‌حال دو بار موفق به دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده، بسیار خوشحال است: «هیچ وقت تصورش را هم نمی‌کردم، اما خب وقتی چنین اتفاقی بالای ۵۰ سالگی برای شما می‌افتد، احساس می‌کنید، خیلی خیلی بهتر است و در واقع نوعی تضمین برای شما است. به همین دلیل واقعاً قدردان موقعیت کنونی‌ام هستم. ولی خب وقتی ۲۵ ساله باشید و به چنین جایزه‌ای برسید، لزومی هم ندارد که بابت آن سپاسگزار باشید.»
کریستوف والتز، علاوه بر تارانتینو و سینمای هالیوود، سپاسگزار کارگردان آمریکایی، "مایک نیول" هم هست که نقش میخائیل گورباچف، واپسین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق را در فیلم "ریکیاویک" به عهده‌ی او گذاشته است. مایکل داگلاس، در این فیلم نقش رونالد ریگان، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا را بازی خواهد کرد.