کفشهای راه راه پیکاسو
۱۳۸۷ آذر ۲۱, پنجشنبه
پای صحبت بسیاری از خانمها که بنشینید، می‌شنوید که برای تعداد زیادی از آنها "کفش" یکی از مهمترین معیارهای ارزیابی مردان است. چه بسیار مردانی که با انتخاب کفش نامناسب در اولین قرار ملاقات، با دست خودشان باعث شده‌اند تا سرنوشتشان به طور غیر قابل انتظاری رقم بخورد، زیرا در همان نگاه اول، کفششان موجب شده تا هر گونه قرار احتمالی بعدی منتفی شود.
تصور کنید یکی از این مردان می‌توانست پابلو پیکاسو باشد که با چکمه‌های پشمی راه راه سفید و مشکی (همانند پوست گورخر) بر سر یک قرار ظاهر می‌شود. اینکه آیا پیکاسو شانس یک ملاقات بعدی نصیبش می‌شد یا نه معلوم نیست اما در اینکه او صاحب چنین چکمه‌هایی بوده است هیچ شکی نمی‌توان کرد، زیرا آنها در حال حاضر در نمایشگاهی در شهر "هرنه" واقع در غرب آلمان به نمایش گذاشته شده‌اند. البته بازدید کنندگان تنها شاهد کفشهای عجیب نقاش پرآوازه قرن بیستم نخواهند بود، بلکه نمونه‌هایی از کفش‌هایی را که "مرلین مونرو" یا "آدری هپبورن" زمانی به پا می‌کردند نیز در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته است.
از روز شنبه، ۶ دسامبر، نمایشگاهی با نام "خوره‌ی کفش" در موزه باستان‌شناسی شهر هرنه برپا شده است که تحولات کفش و پاشنه آن را از ۴۰ قرن گذشته تا به امروز نشان می‌دهد.
کفش مهمتر از لباس
"تکامل کفش در گذر از مناطق مختلف جغرافیایی و اقلیمی" بخشی است که در همان ابتدای ورود بازدید کنندگان می‌توانند به تماشای آن بپردازند. مقایسه‌ای میان کفشهای ساخته شده توسط انسان و حیوان‌های محل سکونتشان به سرعت این نکته را روشن می‌سازد که انسانها در ساخت کفش تا حد قابل توجهی از حیوانات الگو برداری کرده‌اند.
دیوارهای نمایشگاه شرح تصویری تاریخچه کفش است: از صندلهای رومیان باستان گرفته تا چکمه‌های سوارکاری پستچیان کالسکه‌سوار قدیم. صندلهای کشف شده در جنوب آلمان، قدیمی‌ترین کفش اروپایی این نمایشگاه است. این صندل‌ها که از جنس پوست درخت و الیاف گیاهی هستند، نزدیک به سه قرن قدمت دارند و به احتمال بسیار زیاد متعلق به یک کشاورز بوده‌اند که جنسیتش نامشخص است. در اوایل دوران پارینه سنگی، انسانها هیچ تفاوتی را میان کفش زن و مرد و همین طور لنگه چپ یا راست قائل نبودند.
کفشهای "بوریس بکر"، تنیسور پر آوازه آلمانی که هنگام پیروزی‌هایش در مسابقات ویمبلدون در سال ۱۹۸۶ به پا داشت یا مدلی از کفشهای پاشنه‌دار "اویتا پرون" بانوی اول آرژانتین، که به طور اختصاصی برای مادونا که در فیلم "اویتا" در نقش وی ظاهر شده بود، ساخته شده‌اند، از نمونه‌های جالب عرضه شده در این نمایشگاه هستند.
در بخشی دیگر می‌توان کفشهای مختلفی را مشاهده کرد که پاشنه‌های بلندشان راه رفتن را تقریبا غیرممکن می‌سازند یا چکمه‌های چرمی‌ای که بلندی ساق‌هایشان تا کمر می‌رسد و استفاده از آنها تنها در حالت خوابیده ممکن است.
تاریخچه پاشنه کفش یکی از قسمتهایی است که تعجب بسیاری از زنان و مردان بازدید کننده را برمی‌انگیزد. در زمان لویی چهاردهم پوشیدن کفش پاشنه‌بلند توسط مردان امری طبیعی به شمار می‌رفت و تازه در زمان انقلاب فرانسه بود که کفش پاشنه تخت برای مردان مد شد.
کفشی با شماره ۶۲ بزرگترین کفش این نمایشگاه به شمار می‌آید. البته انسانی با شماره پای ۶۲ صاحب این کفش نبوده، بلکه این کفشهای ارتوپدی برای یک شتر ساخته شده بودند که به کمک آنها بار دیگر توانایی راه رفتن را بدست آورده بود.
موسیقی این نمایشگاه هم از جنس کفش است. ترانه‌های پخش شده در این قسمت همه آهنگهایی هستند که به نوعی به کفش مربوط می‌شوند.
مارلین دیتریش، هنرپیشه معروف آلمانی در جایی گفته بود «کفش مهمتر از لباس است.» خیلی‌ها ایرادی را بر این جمله وارد نمی‌دانند زیرا در هر حال، کفش‌ها همیشه توجه آدم‌ها را به خود جلب کرده‌اند، به خصوص کفشهای راه راه پیکاسو.
نمایشگاه "خوره‌ی کفش" تا پنجم ژوئیه سال ۲۰۰۹ در شهر "هرنه" برپاست.
برای دیدن نمونه‌هایی از کفشهای به نمایش درآمده در این نمایشگاه به گالری عکس پایین سری بزنید!