کنیزی که امپراتور شد

نام اصلی اش مارتا سکافارونسکایا بود. در کودکی پدر و مادر تنگدستش را از دست داد و به خانواده یک کشیش آلمانی سپرده شد.

۱۷ ساله بود که کشیش او را به ازدواج یک افسر روس درآورد ولی مرد هشت روز بعد در جنگ میان روسیه و سوئد کشته شد.

افسران روس مارتا را گرفتند و به کنیزی به خانه ژنرال مِنچیکوف بردند و آنجا بود که تزار او را دید و عاشق او شد زیرا از قراری که نوشته اند او برعکس همسر تزار يِفتوکیا، پرحرارت، سرزنده، صبور، مهربان و غمخوار بود.

۱۹ ساله بود که پتر کبیر از آنپس تا دیرزمانی زنبارگی را کنار گذاشت مارتا را کاترین خواند و آشکارا او را معشوقه و شریک زندگی خود معرفی کرد.

او حتا در جبهه‌های جنگ هم پتر کبیر را همراهی می‌کردد.

۲۵ ساله بود که در پی شکست روسیه، چیزی نمانده بود که عثمانیان تزار را به اسارت ببرند. اما کاتارین با مذاکره هوشمندانه و بخشیدن جواهرات گرانبهایش عملا امپراتور را از چنگ ترکان به در آورد.

۲۸ ساله بود که پتر با او ازدواج کرد و ۳۹ ساله بود که او را رسما شهبانوی امپراتوری روسیه خواند اما از ثبت او به عنوان وارث قدرت جلوگیری کرد.

دوره پایانی زندگی آن دو در قهر و بیوفایی گذشت. کاترین عاشق ندیم پتر شد و پتر به روزگار زنبارگی بازگشت.

پتر به نشان انتقام ندیمش را کشت و سر او را برای یار و همبسترش فرستاد.

۴۱ ساله بود که پتر کبیر درگذشت و از آنجا که هیچ ولیعهد و وارثی تعیین نکرده بود و نزدیکترین کس به تزار فقید به شمار می‌رفت، با پشتیبانی نظامی ژنرال مِنچیکوف به عنوان تزار روسیه تاجگذاری و دو سال بر آن سرزمین فرمانروایی کرد.

کاترین اول  Katharina I در ۴۳ سالگی در سنت پتِرزبورگ درگذشت.