گلبدین حکمتیار به کابل بازگشت

خبر ورود "قصاب کابل" به این شهر خیلی سریع رسانه‌ای شد. حکمتیار پس از گذشت ۲۰ سال و با کاروان نظامی‌اش که به سلاح‌های سنگین مجهز بودند، روز پنجشنبه، ۴ ماه مه (۱۴ اردیبهشت) وارد پایتخت افغانستان شد.

رهبر حزب اسلامی افغانستان در جریان جنگ داخلی این کشور چند هفته تمام کابل را به رگبار بسته بود و بر اثر این حملات هزاران نفر از شهروندان کابل کشته شده بودند.

بیشتر بخوانید: حکمتیار از مخفیگاه خود به صحنه سیاست افغانستان بازمی‌گردد

گلبدین حکمتیار تنها پس از آنکه نامش از لیست تروریست‌های سازمان ملل حذف شد، امکان بازگشت به افغانستان را یافت.

رهبر حزب اسلامی هفته گذشته در ولایت لغمان افغانستان، واقع در شرق این کشور، ورود خود را به گستره سیاست رسما اعلام کرد. او گفته بود که افغانستان در شرایط کنونی به یک دولت مرکزی نیرومند نیاز دارد. حال، با این هدف به پایتخت افغانستان آمده است و قرار است با اشرف غنی، رئیس جمهور این کشور نیز دیدار و گفت‌وگو کند.

حمایت آمریکا و عربستان

حزب اسلامی افغانستان در دوران جنگ علیه نیروهای وابسته به اتحاد شوروی، از حمایت‌های گسترده مالی و نظامی آمریکا و عربستان بهره می‌گرفت. همین امر، حکمتیار را به مهم‌ترین و ثروتمندترین چهره مجاهدین افغان بدل کرده بود.

پس از سرنگونی طالبان در افغانستان، حکمتیار به مبارزه‌ای خشن علیه دولت مرکزی این کشور روی آورد. نیروهای وابسته به حکمتیار در آن هنگام به کابل حمله کردند، دست به غارت، تجاوز و قتل زدند. پس از آن در جریان جنگ داخلی افغانستان اقدام به حمله موشکی به شهر کابل کردند. حملاتی مرگبار با هزاران نفر قربانی.

حکمتیار پس از۲۰ سال زندگی در مهاجرت، پاییز سال گذشته با دولت افغانستان قرارداد صلح امضا کرد. عبدل حافظ، یکی از نمایندگان مجلس افغانستان معتقد است که اگر حکمتیار می‌توانست اهداف خود را از طریق جنگ متحقق سازد، هرگز به امضای قرارداد صلح تن نمی‌داد.

برنامه دولت افغانستان

حکمتیار یک اسلام‌گرای تندرو است. دولت افغانستان از طریق امضای قرارداد صلح با حکمتیار مایل است به طالبان پیام بدهد که صلح ممکن است.

بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که امضای قرارداد صلح با حکمتیار و حزب اسلامی افغانستان نمی‌تواند صلح و آرامش را به افغانستان بازگرداند.

بیشتر بخوانید: حکمتیار نیروهای طالبان را به صلح فراخواند

این تحلیلگران معتقدند که نیروهای طرفدار حکمتیار در قیاس با نیروهای وابسته به طالبان کم شمار هستند و مادامی که دولت نتواند با طالبان به توافق برسد، امکان برقراری صلح و آرامش در این کشور وجود ندارد.