۱۴ سپتامبر ۱۷۹۱: ریشه‌یاب زبان‌های هند و اروپایی
۱۳۹۵ شهریور ۲۴, چهارشنبه
پدر فرانس بوپ (Franz Bopp) پیشکار مالیاتی بود اما خودش از همان زمان دبیرستان به واسطه آموزگارانش به ویژه کارل ویندیشمان شیفتگی بسیاری به زبان و ادبیات خاورزمین نشان می‌داد.
۲۱ ساله بود که به پاریس سفر کرد و ضمن تحصیل با خاورشناسان آنجا به بحث و پژوهش نشست و چهار سال پس از آن اثر ماندگار خود که تا امروز از کتاب‌های مرجع و پایه در رشته زبان‌شناسی مقایسه‌ای زبان‌های هند و اروپایی است را به چاپ رساند.
این اثر درباره صرف افعال در زبان سانسکریت یعنی سرچشمه و ریشه زبان‌های هند و اروپایی و مقایسه آن با زبان‌های یونانی، لاتین، فارسی و گویش‌های آلمانی است و همریشگی این زبان‌ها که پیش‌تر زبانشناس انگلیسی ویلیام جونز ادعا کرده بود را به اثبات می‌رساند.
یک نمونه ساده پسوندهای مصدرها است که در آلمانی en و در فارسی an یا همان زبر و حرف نون است. آلمانی: aufragen, فارسی "افراختن". فرانس بوپ بعدها زبان‌های اسلاوی و ارمنی را هم به این دودمان بزرگ زبانی افزود.
او پس از انتشار اثر یادشده برای تکمیل پژوهش‌های خود به لندن رفت و ۳۰ ساله بود که در برلین سمت استادی زبان سانسکریت و سرپرستی رشته زبان‌های هند و اروپایی را در دانشگاه پیدا کرد.
فرانس بوپ از آن پس همه تلاش خود را برای تدوین سلسله کتاب‌هایی برای نشان دادن وجوه اشتراک زبان‌های هند و اروپایی به کار بست و در ۴۲ سالگی در سال ۱۸۳۳ اثر شش جلدی خود در این زمینه را منتشر کرد و برای تکمیل آن یک واژه‌نامه و یک خودآموز سانسکریت را به آن سلسله کتاب‌ها افزود.
فرانس بوپ به عنوان بنیان‌گذار رشته زبان‌شناسی مقایسه‌ای و یکی از پرکارترین و دقیق‌ترین خاورشناسان در دانشگاه‌های آلمان تا به امروز گرامی داشته می‌شود و در شهرهای برلین، ماینس و آشافِنبورگ خیابان‌هایی به یاد او نامگذاری شده‌اند.
فرانس بوپ در ۷۶ سالگی در برلین درگذشت.