۱۹ مارس ۱۹۸۵: تندتر از خودرو و بی‌دردسرتر از هواپیما
۱۳۹۴ اسفند ۲۹, شنبه
راه‌آهن و قطار مهم‌ترین وسیله ترابری در آلمان است و در این کشور پیشینه ۱۸۰ ساله دارد. آلمان از نظر طول خط آهن در جهان در مقام پنجم قرار دارد. با این حال تا سال ۱۹۸۵ تصور مسافران و سازندگان قطار در آلمان، واگن‌های جدا از همی بودند که به نسبت و مناسبت آنها را به همدیگر وصل می‌کردند.
اما از سال ۱۹۷۵ طراحان آلمانی به فکر تغییر ساختار، طرز کار و بدنه قطارها افتادند. پرهزینه‌ترین این طرح‌ها قطار "ترانس راپید" بود که در رقابت با قطارهای تندرو فرانسوی و ژاپنی به مرحله آزمایشی رسید ولی هرگز در آلمان به کار نیفتاد. این قطارها مستقیما با خط آهن اصطکاک نداشتند بلکه با نیروی مغناطیسی و با فاصله یک میلیمتر از خط آن، بر روی بالشتک‌های هوایی حرکت می‌کردند.
سر انجام طراحان آلمانی در تاریخ یادشده دو قطار اینترسیتی اکسپرس (Intercity Express) را به راه‌آهن سراسری آلمان تحویل دادند که هرکدام ۴۰۰ متر طول دارد و واگن‌های آن همه به همدیگر پیوسته هستند. این نوع قطار بیش از ۴۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارد و از همه قطارهای پیشین آلمانی کم‌صداتر است.
۶ سال پس از این که اولین قطارهای تازه، ساخته و تحویل داده شدند، راه آهن آلمان این قطارها را در برنامه روزانه خود به کار گرفت. قطار های تازه با چنان استقبالی روبرو شدند که از آن پس راه‌آهن آلمان که سال‌ها ضرر می‌کرد، از سودهای سالانه میلیاردی بهره‌مند شد.
حتا در سال ۱۹۹۸ که چرخ یکی از همین قطارهای اینترسیتی اکسپرس ترکید و ۱۰۰ کشته و ۲۰۰ زخمی بر جای گذاشت، استقبال از آن کم نشد. آن چه که در نهایت مسافران را از قطارهای موسوم به "آی سی ای" روگردان کرد تنگ کردن جای مسافران برای تعبیه صندلی‌های بیشتر بود. افزون بر این اتوبوس‌های ارزان بین‌شهری که چند سالی است در آلمان باب شده هم رقیب‌های جدی برای قطارهای تازه شده‌اند.