۲۳ دسامبر ۱۹۱۸: سياستمداری كه سيگار از لبش نمی‌افتاد
۱۳۹۵ دی ۳, جمعه
پدر هِلموت اشميت Helmut Schmidt كارگر تنگدستی بود كه با تلاش خستگی‌ناپذير توانست تحصيل و سر انجام تدريس كند و از قرار خستگی‌ناپذيری را برای فرزندش به ارث گذاشت.
هِلموت اشميت پس از پايان دبيرستان به خدمت نظام گرفته و با آغاز جنگ با درجه ستوانی به جبهه شرقی جنگ جهانی دوم فرستاده شد.
پس از جنگ او تنها چهار ماه اسير نيروهای بريتانيايی بود و در پی آن عضو حزب سوسيال‌دموكرات‌ها شد و در دانشگاه هامبورگ اقتصاد و علوم سياسی خواند.
۸ سال پس از آن يعنی هنگامی كه ۳۵ ساله بود به نمايندگی پارلمان آلمان انتخاب شد و تا پايان كارش جمعا ۳۰ سال عضو پارلمان آلمان بود.
ابتكار و اطمينان در تصميم‌گيری‌های سياسی و وفاداری به آرمان‌ها و باورها، اشميت را در شمار مشهورترين و محبوبترين سياستمداران آلمان فدرال قرار داده است.
در سال ۱۹۶۲ كه هامبورگ دچار سيل و ويرانی شد، اشميت به عنوان سناتور امور داخلی بندر هامبورگ به‌رغم مغايرت با قانون اساسی آلمان، از ارتش برای كمك به خسارت‌ديدگان استفاده كرد و اين امكان را از آن پس در مواقع رخداد فاجعه های طبيعی در آلمان پايه ريخت.
او همچنين در شش سالی كه رياست دولت آلمان را به عهده داشت، از جمله مبتكر نشست سران ۷ ابرقدرت اقتصادی جهان و و همچنين "سياست دوجانبه ناتو" بود كه به موجب آن از يكسو جنگ افزارهای اتمی برای تهديد بلوك سوسياليستی شرق در اروپای غربی مستق می‌شدند و از سوی ديگر ابرقدرت‌های غرب و شرق برای كاهش تسليحات اتمی با همديگر مذاكره می‌كردند.
اشميت ۶۵ ساله بود كه كار پيوسته با مجله "دی سايت " die Zeit را آغاز كرد و به نوشته يكی از زندگی‌نامه‌نويسانش هانس يوآخيم نواك "تا پايان عمر به نوشتن و سيگار كيشدن ادامه داد".
هِلموت اشميت در ۹۶ سالگی در زادگاهش درگذشت.