۲۵ دسامبر ۱۸۱۱: كشيش كارگران و اسقف سوسياليست

ويلهلم اِمانوئل فُن كِتِلِر (Wilhelm Emmanuel von Ketteler) از نجيب‌زادگان قديمی غرب آلمان بود و در آغاز جوانی می‌‌خواست راه پيشينيان را ادامه دهد.

پس از پايان دبيرستان در دانشگاه‌های گوتينگِن و برلين حقوق خواند و به عنوان كارمند بلندپايه دولت در دادگاه مونستِر مشغول به كار شد.

۲۶ ساله بود كه با دستگيری اسقف محل فيشِرينگ (Fischering) به مخالفت عليه حكومت برخاست، از همه مقام‌ها و كارهای دولتی كناره گرفت و به كليسا پيوست و به برادر خود نوشت: "من نميتوانم به حكومتی خدمت كنم كه وجدان زخم‌خورده‌ام را به چالش می‌كشد".

او ۳۰ ساله بود كه باز به دانشگاه رفت و اين‌بار الاهيات خواند و سه سال بعد به عنوان كشيش كار خود را در كليسای شهرك بِكوم (Beckum) آغاز و از آن‌ پس خود را پشتيبان تنگدستان و فرودستان اعلام كرد.

ويلهلم اِمانوئل فُن كِتِلِر از جمله در بِكوم درمانگاهی ويژه تنگ‌دستان ساخت كه هنوز به كار خود ادامه می‌دهد.

۳۷ ساله بود كه در جريان انقلاب آزادی‌خواهی سال ۱۸۴۸ به عنوان نماينده به پارلمان فرانكفورت رفت. در ۳۹ سالگی جوان‌ترين اسقف كليسای وقت شد و از آن پس بی‌پرده و بی‌باک به دفاع از حقوق كارگران و زحمتكشان در مقابل سرمايه‌داران و حكومت‌های وقت پرداخت.

او تا آنجا پيش رفت كه آشكارا از سوسياليست‌ها به ويژه از فرديناند لاسال پشتيبانی می‌كرد.

در ۶۰ سالگی با همكاری هم‌رزمانش حزب كاتوليک "سِنترُم" (Zentrum) را بنيان نهاد و خواسته‌هايی چون "حداقل دستمزد برای كارگران، كاهش زمان كار و ممنوعيت كار كودكان" را در برنامه حزب گنجاند و "جنبش كارگران كاتوليک" را پايه‌ريزی كرد. او پيوسته می‌گفت: "حقوق بشر چه سودی دارد تا وقتی قدرت پول می‌تواند اين حقوق را پايمال كند؟"

ويلهلم اِمانوئل فُن كِتِلِر در ۶۵ سالگی در صومعه بورگهاوزِن (Burghausen) در جنوب آلمان درگذشت.