۲۷ آوریل ۲۰۰۳: پلی میان کلیسا و سوسیالیسم
۱۳۹۵ اردیبهشت ۸, چهارشنبه
در شهر کلن در غرب آلمان زاده شد. خانواده باورمندی نداشت. پدرش قاضی بلندپایه دیوان عالی کار بود. دوروته زوله (Dorothe Sölle) در یک گفتگوی رادیویی با فرستنده غرب آلمان می‌گوید: «معلمی داشتم که تاثیر ژرفی بر من گذاشت. می‌گفت می‌شود با ایمان بود ولی منطق و علم را هم کنار نگذاشت.»
۲۴ ساله بود که در رشته علوم اجتماعی دکترا گرفت و ۶ سال آموزگار دبیرستان‌های گوناگون بود.
تا ۳۰ سالگی به کار و خانواده و پرورش فرزندانش مشغول بود. اما پس از جدایی از همسرش گویی زندگی دیگری را آغاز کرده باشد. به عنوان گزارشگر روزنامه و رادیو به کلیسا اعتراض کرد که چرا به مسائل و معضلات روز نمی‌پردازد.
او تا آن‌جا پیش رفت که می‌گفت: «خداوند آن هستی توانا و فرماندهی نیست که بندهای سرنوشت همگان را در دست داشته باشد وگرنه نمی‌نشست که کشتار شش میلیون یهودی را در آلمان تماشا کند. خداوند آن یار نیکویی است که دگرگونی‌ها را در دست ما نهاده است. ما به چنین خدایی نیازمندیم و او نیز به ما.»
دوروته زوله بر پایه این اندیشه ۳۸ اثر نوشتاری از خود به جا گذاشت و از نقش‌آفرینان پیوند کلیسا با جنبش‌های زنان و صلح و رهایی‌بخش شد. به ویتنام شمالی و نیکاراگوئه سفر کرد و در سخنرانی‌ها و نوشته‌های خود از جنبش‌های سوسیالیستی به گرمی پشتیبانی نمود.
او همچنین از سال ۱۹۶۸ یعنی در اوج جنبش‌های دانشجویی در اروپا "مراسم دعاهای شامگاهی سیاسی" را به راه انداخت که با مخالفت شدید کلیسای رسمی روبرو شد.
دوروته زوله در ۴۲ سالگی به درجه فوق دکترا نائل شد اما در آلمان به او کرسی استادی الاهیات ندادند. او به همین خاطر به نیویورک رفت و ۱۲ سال در دانشگاه آن شهر به عنوان استاد تدریس کرد.
دوروته زوله در ۷۳ سالگی در جنوب آلمان درگذشت.