۳۰ مه ۱۹۰۹: عمر کوتاه و گام‌های بلند

نام خانوادگی هیلده کپی (Hilde Coppi) که پیش از ازدواج نام خانوادگی راکه (Rake) را داشت، تا زمانی که در ۳۱ سالگی با همسر آینده‌اش، هانس آشنا شد کارمند بیمه و منشی چند پزشک بود.

هیلده پیش از حکومت نازی‌ها با حزب کمونیست آلمان آشنایی داشت و از آن هواداری می‌کرد. با سر کار آمدن نازی‌ها هیلده پیوند خود با هواداران حزب کمونیست را که ممنوع شده بود، قطع نکرد ولی در آغاز، فعالیت زیادی نداشت.

۳۲ ساله بود که با فعال سیاسی، هانس کپی ازدواج کرد. از آن زمان هیلده هر روز به رادیو مسکو که شنیدن آن جرم سنگینی تلقی می‌شد، گوش می‌داد؛ نام اسیرانی که در برنامه‌های ویژه جبهه‌ها از آن فرستنده خوانده می‌شد را یادداشت می‌کرد و بی‌درنگ خبر سلامتی‌شان را به خانواده‌های آنها می‌رساند.

از آن پس رفته رفته فعالیت‌های ضد نازی خود را بیشتر کرد و در پخش اعلامیه و تبلیغ علیه حکومت هیتلری به هم‌رزمانش یاری می‌رساند.

۳۳ ساله بود که با همسرش به چنگ نازی‌ها افتاد و مجبور شد کودکش را در زندان زنان برلین به دنیا بیاورد. در حالی که همسرش را همان موقع اعدام کردند، اعدام هیلده را اندکی به تعویق انداختند تا بتواند چند ماهی کودکش را شیر بدهد. سر انجام در روز ۵ اوت ۱۹۴۳ هیلده کپی را هم اعدام کردند.

در جمهوری دمکراتیک آلمان، آلمان سوسیالیستی پیشین، تمبری به یاد او چاپ شده بود و هم اکنون در برلین و چند شهر شرقی آلمان، خیابان‌ها و بناهای دیگری به یاد او نام‌گذاری شده‌اند.

در سال ۱۹۴۹ نویسنده آلمانی الفریده برونینگ (Elfriede Bruening) رمانی با عنوان "تا اینکه زنده بمانی" نوشت و شخصیت هیلده کپی را ترسیم و ماندگار کرد.

افزون بر این نویسنده مطرح آلمان، پتر وایس (Peter Weiss) در رمانی که از زندگینامه خودش برگرفته بود، مفصلا از هیلده و هانس کپی یاد کرد.

هیلده کپی در ۳۴ سالگی در برلین درگذشت.