۴ نوامبر ۱۹۸۸: تاکسیران جنبش مقاومت
۱۳۹۵ آبان ۱۴, جمعه
کلِر بلوخ (Kläre Bloch) در برلین زاده شد. پدرش در دوره جمهوری وایمار که برلین پایتخت فرهنگی اروپا هم به شمار می‌آمد و ۱۰ هزار تاکسی در آن در رفت و آمد بود، یک شرکت کوچک تاکسیرانی داشت.
کلِر بلوخ که آن زمان نامش کلارا بِگال بود، پس از پایان دوره متوسطه به یک مدرسه عالی بازرگانی رفت و پس از پایان این رشته به عنوان ماشین‌نویس در شرکتی به کار پرداخت.
۲۲ ساله بود که در سال ۱۹۳۰ از نخستین زنانی بود که پس از گرفتن گواهینامه رانندگی توانست پروانه تاکسیرانی هم بگیرد. در کتابچه زندگینامه او که به تازگی به کوشش انجمن فرهنگی کیتس (Kiez) در برلین چاپ شده، از قول کلِر بلوخ آمده است: «در مرکز برلین یک کافه رومان بود که در بمباران‌های جنگ دوم خراب شد. من به خاطر مسافرانم به آنجا رفت و آمد داشتم. نویسندگان و هنرمندان سرشناسی مثل برشت، رینگِلناتس، اشتِفان تسوایگ، رِمارک و دیگران همه به آنجا می‌آمدند. به راستی آنجا دانشگاه من بود.»
با روی کار آمدن نازی‌ها کلِر بلوخ بر آن شد که پیوند خود را با مخالفانی که پیشتر به کافه یادشده می‌آمدند و هنوز در برلین مانده بودند، حفظ کند.
یکی از این مخالفان یهودی‌تبار به نام اِریش بلوخ همسر آینده او بود که از سال ۱۹۴۳ در خانه کلِر پنهان شد.
کلِر بلوخ جز اِریش، چندین یهودی‌تبار و مخالف دیگر را هم در خانه خود پنهان کرد و به این ترتیب به جنبش مقاومت علیه هیتلر یاری رساند.
با پایان جنگ جهانی دوم و آغاز روند برقراری دموکراسی در آلمان، مشکلات کلِر که شغلش را از دست داده بود، حل نشدند.
مسئولان برلین پس از جنگ، او را کمونیست قلمداد می‌کردند و تازه پس از درگذشت همسرش حاضر به پرداخت حقوق بازنشستگی به او شدند.
کلِر بلوخ در ۸۰ سالگی در برلین درگذشت.