آفریننده نواهای شیرین

در تاریخ دقیق زادروز و درگذشت نیکولا آماتی (Nicola Amati) شک است اما تاریخنگاران نوشته اند که مانند بیشتر ویلونسازها عمر طولانی داشت.

پدربزرگش مکتب ویلونسازی شهر کرِمونا را بنیان نهاد و این حرفه را در خانواده به ارث گذاشت. پدرش کار پدر را تکمیل کرد و او نیز جز این کار به هیچ کار دیگری نپرداخت و علاقه نداشت.

از زندگی خصوصی او آگاهی چندانی در دست نیست اما از سازهای بسیاری که ساخته و شاگردان زیادی که پرورش داده پیدا است که بیشتر وقت خود را صرف کارش می‌کرده است به ویژه که برای ساخت برخی از سازهایش بیش از شش ماه زمان می‌گذاشته است.

اگرچه هم اکنون گرانبهاترین ویلونها ساخته آنتونیو استرادیواری شاگرد آماتی هستند، اما هیچ سازی به ویژه در صداهای زیر به شیرینی و دلنشینی سازهای آماتی نمی‌رسد.

او برای تقویت صدای ساز، کاسه آن را بزرگتر و محدب‌تر کرد و با رعایت توازن در بخش‌های گوناگون ساز، صدای بلندتر و بهتری از ویلون درآورد به طوری که از آنپس آوازه مکتب سازسازی کرِمونا در سراسر جهان پیچید و شارل نهم پادشاه فرانسه سازهای ارکستر دربارش را به او سفارش داد.

مکتب کرمونا و روش سازسازی آماتی تا به امروز از اهمیت جهانی برخوردار است و سازسازان این شهر یکپارچه بر این باورند که عمر طولانیشان به خاطر کار فوق العاده آنها است.

ویلون‌های امروزی گرچه مناسب با سالن‌های بزرگ کنسرت‌ها صداهای بلندتری دارند اما ویلونهای آماتی به خاطر لطافت و توازن صدای هر چهار سیم از گرانبهاترین سازها به شمار می‌آیند.

آماتی می‌گفت: «صدای ویلون صدای لطیف زنان را تقلید می‌کند.» او بر پایه سبک باروکء سرک ویلون را به شکلهای جالب و جاذب می‌آراست.

نیکولا آماتی در ۸۸ سالگی در زادگاهش درگذشت.