فرمانروای يك چهارم جهان

كشور انگليس در پايان فرمانروايی او سرزمين‌های گسترده‌ای در جهان را تحت سلطه‌ داشت.

مادر ويكتوريا Victoria آلمانی و از شاهزادگان سرزمين هانوفر بود. هشت‌ماهه بود كه پدرش، شاهزاده منطقه كِنت انگليس، را از دست داد.

از آنجا كه عملا بريتانيا در آن زمان وليعهدی نداشت كه سلطنت را به او واگذارند، ويكتوريا را از ۱۱ سالگی برای اين مقام در نظر گرفتند هرچند او را برای اين كار آموزش ندادند. به اين خاطر او همواره در خاطراتش خود را در كودكی وامدار عمويش لئوپولد پادشاه بلژيک و بعدها مديون رايزنی‌های كارشناسانه با  همسرش آلبِرت و نخست‌وزيرش لرد ویلیام مِلبورن می‌دانست به ويژه كه پيوسته با مادرش اختلاف و به لرد ملبورن كه هوادار حزب مترقی ليبرال‌ها بود، حس دختری داشت.

۱۸ ساله بود كه به پادشاهی رسيد ولی سازگار با سلطنت مشروطه تنها غير مستقيم در سياست دخالت می‌كرد.

می‌گفت: "من شيفته صلح و آرامش‌ام و از سياست و غوغا بيزارم. اگر ما زنان خوبی باشيم، حكومت را كه كاری است مردانه به آنان وامی‌گذاريم".

اما ۳۷ ساله بود كه مستقيما به پشتيبانی ارتش در جنگ كريمه برخاست كه در آن انگليسی‌ها در جبهه عثمانی با روسيه می‌جنگيدند.

۴۲ ساله بود كه همسر و مشاور توانمندش را از دست داد و تا پايان عمر سياه پوشيد و هربار از سياستمداری خرسند نبود تهديد به كناره‌گيری می‌كرد.

ويكتوريا در درازنای سلطنت ۶۴ ساله‌اش ۱۰ نخست‌وزير توانمند داشت كه نقش اصلی را در اداره كشور و امپراتوری داشتند و روزگار او را تنها به عنوان نماينده اسمی عصر شكوفايی و قدرت بريتانيا "عصر ويكتوريايی" می‌ناميدند كه مظهر ثبات در جهان متغير، شكوفايی اقتصادی و علمی و تلاش فردی برای زندگی بهتر عنوان می‌كردند.

ويكتوريا پادشاهی خودمدار بود و تنها به لطف پايداری مجلس و مشاورت نخست‌وزيرانش قانون‌های دموكراتيک را توشيح می‌كرد.

۵۷ ساله بود كه به مقام امپراتوری هند نيز رسيد و از آن زمان بود كه تا اندازه‌ای گوشه‌گيری را كنار گذاشت و باز در سياست دخالت كرد.

ويكتوريا در ۸۱ سالگی در حومه لندن درگذشت.