برجسته‌ترین ترانه‌خوان تانگو
۱۳۹۸ تیر ۳, دوشنبه
کارلوس گاردل (Carlos Gardel) در تولوز در جنوب فرانسه زاده شد.
نام اصلی‌اش شارل گاردِس بود و پدرش پیش از تولدش مادرش را رها کرد.
دو ساله بود که با مادرش به سرزمین تبار مادری‌اش آرژانتین رفت.
۱۳ ساله بود که به خاطر فقر مالی مدرسه را ترک کرد و چندی به عنوان پستچی، شاگرد ساعت‌ساز، و چاپچی کار کرد.
۱۸ ساله بود که اپراخانه بزرگی در پایتخت آرژانتین بنا شد و او در آنجا پشت صحنه‌ها کارگری می‌کرد و همزمان برای همکارانش صدای خوانندگان اپرا را درمی‌آورد.
۲۱ ساله بود که صاحبان مشهورترین کاباره شهر "کافه دِل پِلادو" از او خواستند که شبها در آنجا برنامه اجرا کند. در آنجا با خواننده به‌نام زمان خوزه رازانو آشنا شد و به همراه او چندین ترانه بر صفحه گرامافون ضبط کرد.
۲۴ ساله بود که جنگ جهانی اول درگرفت و او به جای معرفی خود به ارتش فرانسه، نامش را تغییر داد و خود را زاده اوروگوئه جا زد.
در آن زمان مهاجران ایتالیایی و روسی برای آشنایی و نزدیکی به زنان آرژانتینی آمیخته‌ای از موسیقی اروپایی، ریتم‌های آفریقایی و رقص آمریکای جنوبی را ارائه داده و نام آن را تانگو گذاشته بودند. گاردل سروده‌های عشقی خودمانی به این سبک افزود و ترانه‌های تانگو را در آرژانتین و سپس در سراسر جهان جا انداخت. ترانه‌هایی که با لحن ساده و صمیمی از عشق و فراغ و "بوی خوش آشنایی" می‌گویند و موسیقی بومی و ملی آرژانتین به شمار می‌آیند.
۲۷ ساله بود که با نخستین ترانه تانگو خود "شب غمگین من" تانگو با کلام را پدید آورد و جای خود را در هنرمندان بلندپایه موسیقی آرژانتین باز کرد.
۳۵ ساله بود که با ارکستر بزرگی برای اجرای کنسرت به چندین کشور اروپایی و آمریکایی رفت و از آن پس شهرت جهانی یافت.
هم اکنون موسیقی آرژانتینی با نام او درآمیخته و ضرب المثل شده که: "گرادل هرروز بهتر می‌خواند".
کارلوس گاردل در ۴۴ سالگی در شمال غربی کلمبیا درگذشت.