نگارگر نگارگران و تصویرگر واقع‌گرا
۱۳۹۸ مرداد ۱۵, سه‌شنبه
دیگو ولاسکز (Diego Velázquez) در جنوب اسپانیا در سویل که در آن زمان پرجمعیت‌ترین و پرنقاش‌‌ترین شهر اسپانیا بود زاده شد. پدرش وکیل و پرتغالی‌‌تبار و مادرش از نجیب‌‌زادگان اسپانیا بود.
۱۰ ساله بود که پدرش او را برای آموزش به نقاش بنام آن زمان فرانسیسکو پاچِکو سپرد اما او پس از آموزش مقدمه کار به جای تصویرهای ایده‌‌آل از قدیسین و بزرگان به کشیدن چهره‌ها و پیکرها و صحنه‌های طبیعی و عادی کوچه و بازار روی آورد.
۲۰ ساله بود که تصویر "سقای سویل" را کشید و در پی آن توسط همشهریش گاسپار اولیوارِس که وزیر و پیشکار و نایب‌‌الحکومه فیلیپ چهارم پادشاه ۱۷ ساله اسپانیا بود، به دربار فراخوانده شد و ۴۰ سال در آنجا زیست و کار کرد.
فیلیپ چهارم با دیدن نگاره‌های او تنها وی را مجاز دانست که پادشاه و همسرش را به تصویر بکشد.
۲۸ ساله بود که در مسابقه "تصویر شکست مسلمانان" که پادشاه ترتیب داده بود، برنده شد و به مقام ندیم ویژه شاه دست یافت.
یک سال پس از آن پادشاه او را به ایتالیا فرستاد تا با یکی از مهمترین مرکزهای هنری اروپا آشنا شود و بدل‌‌هایی از نگاره‌های رافائل و میکل‌‌آنژ تهیه کند.
پس از بازگشت از ایتالیا تصویرهای بسیاری از اعضای خاندان سلطنتی کشید که ماندگارترین آنها تصویر ولیعهد کوچک و ناکام بالتازار کارلو است که از زیباترین نگاره‌های سبک باروک به شمار می‌آید که از کودکان کشیده‌اند. نقاش در این نگاره واقع‌‌گرایی را فراموش نمی‌کند. او در بسیاری از نگاره‌های خود دلقک‌‌ها و کوتوله‌های آن زمان را چنان جاندار و واقعی کشیده که نقاشی با دیدن آنها گفته: «اینها که خودشانند. عکسشان کجاست؟»
۵۷ ساله بود که ماندگارترین اثرش "لاس مِنیناس" (ندیمه‌ها) را آفرید. در این پرده خدمتکاران در کنار کودک پنج ساله درباری مارگاریتا ایستاده‌اند و از درون آینه پادشاه و شهبانو دیده می‌شوند و دست چپ خود نقاش است که روبروی پرده بزرگ نقاشی ایستاده و چشم در چشم به بیننده می‌نگرد.
دیگو ولاسکز در ۶۱ سالگی در پایتخت اسپانیا درگذشت.