گردآورنده هشت ميليون امضا

پدر و مادر روزا مانوس Rosa manus از بازرگانان يهودی‌تبار توانگر تنباكو بودند و بسیار سختگیر در آموزش و پرورش هفت فرزند خود.

روزا از همان كودكی در كنار زبان مادری به زبان‌های آلمانی، انگليسی و فرانسوی مسلط بود.

۱۶ ساله بود كه او را برای ادامه تحصيل به يك شبانه‌روزی دخترانه فرستادند اما او پنهان از خانواده به فکر گشايش يك فروشگاه مد افتاد ولی ديری نپاييد كه پدرش باخبر شد و او را به شدت از اين كار منع كرد و گفت:

«دختری توانگر و متشخص فقط بايد برای انجمن‌های خيريه کار کند و نه در برابر پول».

او از آن پس در پی استقلال شخصی و شغلی به دنبال سازمان‌های پشتيبانی از زنان رفت.

۲۷ ساله بود كه در برگزاری سومين كنفرانس "سازمان جهانی پشتيبانی از حق رأی برای زنان" نقش پررنگی ايفا كرد به ويژه كه چند زبان می‌دانست. او از آن پس از "پشت صحنه" در سازمان‌دهی اين بنیاد و سایر نهادهای بينالمللی تلاش برای حقوق زنان نقش سازنده و تعيين‌كننده داشت.

۴۲ ساله بود كه سفرهای بلندمدتی به آمريكای جنوبی و خاورميانه آغاز كرد تا زنان را به همكاری با "سازمان جهانی تلاش برای حق رأی زنان" دعوت و تشويق كند.

۴۳ ساله بود كه دبير و سخنگوی كميته صلح و كاهش جنگ‌افزارهای "جبهه جهانی سازمان‌های زنان" شد و يك طومار هشت ميليون امضایی در اين راستا به مجمع ملل متحد تحويل داد.

۵۷ ساله بود كه با همرزمانش نخستين همايش جهانی سازمان‌های زنان را در استانبول برگزار كرد و يك سال بعد توانست همسر رئيس جمهور وقت آمريكا را وا دارد كه مقاله‌ای عليه كار طاقت‌فرسای زنان در آمريكا و كشورهای ديگر انتشار دهد.

او در رسانه‌ای كردن پشتيبانی از حق رأی برای زنان در سراسر جهان نقش سازندهای ایفا کرد.

۶۰ ساله بود كه با اشغال هلند به دست نازیان به خاطر تبار يهودی گرفتار و روانه اردوگاه كار و مرگ در راوِنسبروك آلمان شد.

روزا مانوس در ۶۱ سالگی در بِرنبورگ در شرق آلمان درگذشت.