شکایت فرزندان امیرانتظام از جمهوری اسلامی در سالروز مرگ او
۱۳۹۸ تیر ۲۱, جمعه
روز پنجشنبه ۲۱ تیر (۱۱ ژوئیه) علی هریسچی، وکیل فرزندان عباس امیرانتظام شکایتی را علیه دولت ایران تسلیم دادگاهی در واشنگتن کرد. این شکایت مصادف است با سالروز درگذشت عباس امیر انتظام که به "قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ایران" معروف شد و سال‌های طولانی عمر خود را در زندان‌های مخوف جمهوری اسلامی گذراند. او در تیرماه سال گذشته در چنین روزی و در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
در بیانیه آقای هریسچی آمده است:
«دادخواست این دعوی در سالگرد مرگ آقای امیر انتظام در دادگاه به ثبت رسیده است. خانواده امیرانتظام بابت ظلمی ۴۰ ساله به آقای امیرانتظام و خانواده او، از بانیان این ظلم در دادگاه آمریکا شکایت کرده‌اند تا حقانیت پدر خود را در تاریخ به ثبت برسانند.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
اردشیر، انوشیروان و الهام امیرانتظام در سال ۱۳۵۸ یعنی زمانی که پدرشان دستگیر شد، سه کودک دو، شش و ۹ ساله بودند.
وکیل آنها در بیانیه یاد شده با اشاره به همین مسئله نوشته است:
«هر سه فرزند آقای امیرانتظام در خردسالی از سوئد به آمریکا مهاجرت کردند. آنها از سال ۱۳۵۹تا سال ۱۳۷۵ با پدر خود هیچ تماسی نداشتند و هیچ صحبتی نکرده بودند و از نعمت پدر محروم بوده‌اند. در این مدت بارها به خاطر شایعات اعدام آقای امیرانتظام در غم از دست دادن پدر خود روزهای سختی را گذراندند.»
او در بخشی از دادخواست خود به گوشه‌ای از رفتار توهین‌آمیز و شکنجه‌های جسمی و روانی جمهوری اسلامی در قبال عباس امیرانتظام اشاره کرده است. از جمله این که او سال‌ها اجازه پوشیدن کفش نداشت. عباس امیرانتظام در یک گفت‌وگوی ویدیویی با حسین دهباشی جزئیات تکان‌دهنده و تاثرآوری از دوران حبس و رفتار زندانبانان با خود را در دوره بازداشت بازگو کرده بود که این نیز یکی از آن موارد بود.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
آقای هریسچی در شکایت خود هم‌چنین به رنجی که فرزندان او کشیدند اشاره کرده و نوشته است که آنها حق ملاقات با پدرشان را نداشتند. در دادخواست به صحنه‌های فجیع دیگری نیز اشاره شده است. از جمله این که زندانبان‌ها یک روز امیرانتظام و رضا علیجانی و تقی رحمانی را که هم‌بندان او بودند به عقب الاغی بستند و به قصد تحقیر آنان، الاغ را در خیابان‌ها گرداندند.
عباس امیرانتظام، سیاستمدار ایرانی، معاون و سخنگوی دولت موقت مهدی بازرگان سال‌های طولانی به اتهام اثبات نشده "همکاری با سیا" در زندان به‌سر برد.
او فعالیت سیاسی خود را از سال‌های پس از سقوط دولت محمد مصدق در سال ۱۳۳۲ به هواداری از مصدق آغاز کرد. سال‌های بعد به مهدی بازرگان نزدیک شد و در کنار او به فعالیت سیاسی خود ادامه داد.
در دولت موقت مهدی بازرگان پس از انقلاب ۱۳۵۷، آقای امیرانتظام سخنگوی دولت بود. این دولت اما تنها ۹ ماه دوام آورد و با اشغال سفارت آمریکا از سوی "دانشجویان خط امام" و در اعتراض به این اقدام دانشجویان هوادار آیت‌الله خمینی، استعفا داد.
پس از استعفای دولت بازرگان، عباس امیرانتظام به عنوان سفیر ایران در کشورهای اسکاندیناوی تعیین شد، اما کمی بعد به تهران فراخوانده و بازداشت شد. مقام‌های امنیتی و قضایی ایران او را به همکاری با سازمان جاسوسی سیا و ارتباط پنهانی با آمریکا متهم کردند؛ اتهامی که هیچگاه اثبات نشد.
امیرانتظام در کتاب خاطراتش درباره بازداشت خود نوشته است، پس از چهار صد و پنجاه و چهار روز اقامت در سلول انفرادی بدون ملاقات با کسی در روز ۲۶ اسفند ۱۳۵۹ محاکمه‌اش شروع شد و در تمام این مدت از حق ملاقات و امکان مشاوره با وکیل محروم بوده است. امیرانتظام در کتاب خاطرات خود با عنوان "آنسوی اتهام" ماجراهای اتهام‌ها و بازداشت خود را به تفصیل تشریح کرده است.
او در سال ۱۳۷۷ و پس ۱۹ سال حبس برای حدود دو سال از زندان آزاد شد، اما در سال ۱۳۷۸ دوباره به زندان بازگشت. اواخر سال ۱۳۸۲ به دلیل وضعیت وخیم جسمی و نیاز به عمل جراحی فوری از زندان آزاد شد، بدون آن که پرونده قضایی او پایان یابد.