آیت‌الله خامنه‌ای روز دوشنبه ( ۲ مهر/۲۴ سپتامبر) در دیدار با گروهی از ورزشکارانی که با مدال از بازی‌های آسیایی برگشته بودند، بر سیاستی تاکید کرد که به گفته کارشناسان ورزشی می‌تواند به بهای محرومیت ورزش ایران در تمام رشته‌ها در مسابقات جهانی تمام شود.
رهبر جمهوری اسلامی در این دیدار به ورزشکاران گفت "تسلیم تهدیدها و هنجارهای غلط و تحمیلی" نشوند و تاکید کرد که رقابت با ورزشکاران اسرائیلی نه تنها "مایه افتخار نیست، بلکه "خاضع و خاشع شدن در مقابل هنجارهای استکبار" است.
زمستان گذشته و بعد از رسوایی باخت عمدی علیرضا کریمی، قهرمان کشتی ایران به حریف روس خود برای این که با کشتی‌گیر اسرائیلی رو دو رو نشود، گروهی از چهره‌های کشتی ایران از آقای خامنه‌ای خواستند که برای حل مشکلاتی که به خاطر خودداری ورزشکاران ایرانی از مسابقه با ورزشکاران اسرائیلی پیش آمده، شخصا وارد عمل شود. آنها هشدار دادند که شرایط جدیدی در فضای مدیریتی ورزش دنیا شکل گرفته است.
حالا رهبر جمهوری اسلامی وارد عمل شده و با تاکید بر همان سیاست همیشگی خود مدعی شده است که مخالفان سیاست مورد پسند او در عرصه ورزش نمی‌توانند کاری از پیش ببرند. آیا چنین است؟ آیا ورزشکاران ایرانی بازهم می‌توانند به بهانه مریضی یا هر بهانه ساختگی دیگر به این سیاست گردن بگذارند و آینده و امیدهای خود را بازیچه نگاه ایدئولوژیک حکومت ایران کنند؟ آیا فدراسیون کشتی ایران که بعد از رو شدن باخت عمدی کریمی توانست به هزار ترفند محرومیت او را به "تنها" شش ماه تقلیل دهد، برای موارد بعدی هم می‌تواند وزرشکاران ایرانی را از ریسک محرومیت دائمی نجات دهد؟
ایرج ادیب‌زاده، گزارشگر و مفسر ورزشی از فرانسه به دویچه‌وله فارسی پاسخ منفی به این تردیدها می‌دهد و می‌گوید: «خطری که در حال حاضر کل ورزش ایران را تهدید می‌کند این است که کمیته بین‌المللی المپیک وارد این مسئله شده است. یعنی اخطار کرده است که اگر ایران یک بار دیگر این بازی را درآورد، کل ورزش ایران را معلق می‌کنند و نه فقط کشتی را.»
او اضافه می‌کند که «فریاد‌های "بباز بباز" مربی علیرضا کریمی، به کمیته المپیک و دیگر مراکز تصمیم‌گیری گزارش شده است. آنها به ایران اخطار داده‌اند. الان که مسابقات قهرمانی جهان کشتی آزاد و فرنگی در مجارستان در پیش روست، شش ورزشکار اسرائیلی در کشتی فرنگی هستند و شش ورزشکار اسرائيلی در کشتی آزاد. هرکدام از آنها که اگر در مقابل ورزشکاران ایرانی که شانس مدال طلا را دارد قرار بگیرند، یک مدال طلا از ایران گرفته می‌شود.»
به گفته ایرج ادیب‌زاده ۲۶ ورزشکار در این ۴۰ سال زیان سیاست جمهور اسلامی را دیده‌اند. او می‌گوید سران جمهوری اسلامی باید همانطور که برای مذاکرات هسته‌ای حاضر به "نرمش قهرمانانه" شدند، بیایند برای ورزش هم نرمش قهرمانانه نشان دهند.
آیا می‌توان انتظار چنین تغییر سیاستی را از آیت‌الله خامنه‌ای داشت؟ آیا این امکان هست که دست‌اندرکاران ورزش ایران بتوانند ترفندی بزنند که نه سیخ بسوزد و نه کباب؟ هم ایران و اسرائیل با هم بازی نکنند، هم ورزشکاران ایرانی از این ماجرا بی خسارتی سنگین بیرون بیایند؟ پاسخ احتمالا منفی است.
همین حالا محمد بریمان لو در رقابت‌های جودوی قهرمانی جهان در باکو شرکت کرده و ممکن است با دو پیروزی با قهرمان اسرائیلی مواجه شود. اگر این طور شود، و به دستور مربی‌اش مجبور شود بازی نکند، در انتظار چه برخوردی با او خواهیم بود؟
ایرج ادیب‌زاده می‌گوید:«این پیامدهای سختی برای کل ورزش ایران خواهد داشت و نه تنها برای جودو و نه فقط برای این مورد.»
او به وضع روحی ورزشکارانی اشاره می‌کند که بعد از این که مجبورشان کردند شکست بخورند یا از بازی محروم شدند، در رخت‌کن گریه کرده‌اند. چیزی که به گفته ادیب‌زاده برای آیت‌الله خامنه‌ای نه مهم است و نه اصلا "می‌فهمد" که این وزرشکاران چگونه از نوجوانی یا حتی کودکی در ورزشگاه‌ها عرق می‌ریزند تا مرحله به مرحله به موفقیت برسند و «تمام امیدشان تمام آینده‌شان در حضور در بازی‌های جهانی است.»
به همه اینها باید بودجه و وضع مالی وخیم ورزش در ایران را نیز اضافه کرده. روز سه‌شنبه (۳ مهر/۲۵ سپتامبر) جمشید خیرآبادی در مورد احتمال عدم اعزام تیم امید به مسابقات جهانی رومانی به خبرگزاری تسنیم گفت: «این موضوع یک شوک بزرگ به کشتی ایران است. در همه جای دنیا از تیم‌های نوجوانان، جوانان و امید به عنوان سرمایه‌های اصلی ورزش حمایت می‌شود و این نفرات در نهایت می‌توانند مدال آوران المپیک باشند، اما متاسفانه فدراسیون کشتی به دلیل مشکلات مالی شاید توان اعزام تیم به مسابقات جهانی را نداشته باشد.»