او که نخواست نامش اعلام شود، گفت مانع ورود آب به تالاب هورالعظیم و زمین‌های شرکت‌های وابسته به کشت نیشکر شدند و در نتیحه آب زمین‌های کشاورزی مردم و روستاها را به زیر آب برد. به گفته او خانه‌های روستایی که چندین هفته زیر آب بوده‌اند، پس از تخلیه آب قابل سکونت نخواهند بود و باید بازسازی شوند.
از آخرین وضعیت شهر اهواز بگویید. در حال حاضر وضعیت این شهر چگونه است؟
به جز جاده‌های ساحلی، در خود شهر اهواز آب‌گرفتگی وجود ندارد. مشکلی که از چند وقت پیش به وجود آمده، پس زدن آب فاضلاب است که وارد مناطقی از شهر شده که البته این هم تا حد زیادی مهار شده است. اما در حومه اهواز در جاهای زیادی آب‌گرفتگی وجود داشته است.
با توجه به انتقادهایی که در این مدت در باره بی‌برنامگی و موازی‌کاری سازمان‌ها و گروه‌های امدادرسانی وجود داشته، شما وضعیت امدادرسانی به مردم را چطور می‌بینید؟
ببینید یک‌سری کمک‌رسانی‌های فوری هست، مثلا وقتی که سیل می‌آید و روستایی زیر آب می‌رود و خانه های مردم تخریب می‌شود و باید مردم از آن منطقه تخلیه شوند. در این موارد، اغلب کمک‌های مردمی بوده و مردم خود همان مناطق کمک کرده‌اند و این کارها را انجام دادهاند تا بعد کمک‌های مثلا هلال احمر برسد. ولی در منطقه اغلب کمک‌های مردمی بوده. نهادهای مختلف مردمی، خودشان کار کمک‌رسانی را انجام دادهاند. غذا می‌پزند و می‌برند. می‌دانید که اینجا منطقه‌ای گرم است. بعضی‌ها با کمبود چادر مواجه هستند. چادرهایی هم که داده شده، هیچ امکاناتی ندارند، در مورد کاهش گرما یا جلوگیری از حشرات. مردم مشکلات جدی دارند. حداقل 250 روستا را آب برده و این روستاها تخلیه شده‌اند و اینها حالت بسیار بحرانی دارند.
شما گفتید که هلال احمر هم در برخی از موارد کمک می‌کند، ولی همکاری هلال احمر با سایر سازمان‌‌های دولتی و غیردولتی چگونه است؟
وسعت منطقه بسیار زیاد است. صدها کیلومتر را در برمی‌گیرد. مشکل فقط با اقدامات هلال احمر حل نمی‌شود. ما می‌دانیم که سیستم اداری، سیستم کندی است. به‌همین‌خاطر، شکل کار بیشتر به‌صورت کمک‌های مردمی است و مردم بیشتر حضور دارند. اگر کمکی هم شده باشد، با تاخیر بوده و همه‌جانبه نبوده است. هلال احمر در منطقه‌ای به این بزرگی با چند کارمند می‌آید، خب چه کار می‌تواند بکند؟ در این سال‌هایی که خشکسالی بوده، مسئولین بی‌تدبیری کرده‌اند. به این معنا که در تمام تابستان‌های گذشته یک قطره آب زراعت به کشاورزان منطقه داده نمی‌شد. پیش‌بینی چنین سیلی هم ظاهرا نشده بود، بنابراین، سرریز همه سدهای لرستان و ایلام به خوزستان بوده. مسیر اصلی کرخه به هورالعظیم می‌رسد که تالاب بزرگی است بین ایران و عراق. اما به‌دلیل وجود تاسیسات نفتی در این منطقه، مانع ورود آب به هور شده بودند برای همین به‌جای اینکه بیشتر آب به این تالاب برود و آن را پر کند، به زمین‌های کشاورزی سرازیر شد. از طرف دیگر، شرکت‌های نیشکر هم برای حفاظت از تاسیسات و ماشین آلات خود، اطراف زمین‌های خود را بسته بودند. متاسفانه دیواری کوتاه‌تر از دیوار مردم ندیدند و کل سیلاب‌ها به زمین‌های مردم رفته و مزارع آنها را آب گرفته است. مخصوصا جاهایی که گندم کشت شده بود و الان وقت برداشت آنها بود، همه زیر آب رفته و از بین رفته‌اند. خانه‌های روستایی که 20 یا 30 روز زیر آب مانده‌اند، دیگر قابل سکونت نخواهند بود و باید همه از نو بازسازی شوند. این کارها بودجه‌های کلان می‌خواهد و صرفا با کمک‌های مردمی قابل انجام نخواهد بود. باید خسارت وارد شده به مزارع مردم جبران شود. وعده پرداخت خسارت داده شده، اما باید دید که این خسارت‌ها به موقع جبران می‌شود یا نه. به همین دلیل، من همین‌جا از همه مردم، مخصوصا هموطنانی که در خارج از کشور هستند و امکان کمک دارند، خواهش می‌کنم که خوزستان را دریابند و به مردم کمک کنند.