لزوم همبستگی با کانادا در مناقشه با عربستان سعودی

بحرانی که عربستان سعودی در ارتباط با آلمان به وجود آورده بود، اتفاقی نبود. در ماه نوامبر سال گذشته میلادی زیگمار گابریل، وزیر خارجه آلمان سیاست عربستان سعودی را مورد انتقاد قرار داده بود. عربستان نیز در پی این ماجرا خشمگینانه سفیر خود در برلین را فراخواند. شرکت‌های آلمانی از آن زمان به این سو به سختی قادر به انجام فعالیت‌ها و معاملات تجاری خود با عربستان هستند.

عربستان تنها در این مورد نبوده که در برابر انتقادهای مطرح شده از وضعیت حاکم در این کشور، از خود حساسیت نشان می‌دهد و به تلافی دست زده است. تازه‌ترین مناقشه که میان عربستان سعودی و کانادا جریان دارد، بیش از همه نمایانگر یک چیز است: واکنش‌های بسیار تند مقامات سعودی به ‌شکلی نظام‌مند صورت گرفته‌اند.

کانادا از عربستان خواهان آزادی دو تن از فعالان حقوق زنان در این کشور شده بود. خشمی که کانادا پس از آن با آن روبرو شد، شدیدتر از واکنش خشمگینانه‌ی عربستان در قبال آلمان بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

عربستان سعودی هر فرد و کشوری را که غیرضروری می‌داند، تنبیه و مجازات می‌کند. این محاسبه هم تا زمانی عمل می‌کند که عربستان می‌تواند روی پشتیبانی آمریکا و دونالد ترامپ، رئیس جمهوری این کشور حساب کند. محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان در قبال دیگران به‌گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی آنان در لیگی پایین‌تر از او بازی می‌کنند یا هم‌وزن او نیستند.

در مناقشه اخیر، هم کانادا و هم عربستان درصدد جذب حمایت و جلب پشتیبان بوده‌اند. عربستان سعودی تمامی کشورهایی را که به کمک‌های مالی‌اش وابسته‌اند، پشت سر خود جمع کرده‌ تا همبستگی‌شان با ریاض را نشان دهند و انتقادهای مطرح شده را به عنوان "مداخله‌ای تحمل‌ناپذیر در امور داخلی یک کشور" رد کنند. کانادا نیز به نوبه خود حاضر نیست سر تسلیم فرود آورد و می‌خواهد همچنان در راه حفظ حقوق بشر قدم بردارد. از این رو جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا کشورهای غربی را به همبستگی فراخوانده و امید می‌رود که آنها نیز به چنین کاری دست بزنند.

مضحک اینجاست که عربستان سعودی فراخوان به آزادی فعالان حقوق بشر را با عصبانیت به عنوان مداخله در امور داخلی رد می‌کند. این در حالی است که ریاض خود سیاست مداخله‌جویی را در بسیاری کشورها اعمال می‌کند؛ رفتاری که پیامدهای جانبی تلخی نیز دارند، از جمله در جنگ یمن، محاصره‌ی قطر، اعزام نیرو به بحرین برای سرکوب کردن اعتراضات مردمی و همچنین در سال‌های گذشته در آمریکا و اروپا در راستای مقابله با توافق‌هسته‌ای با جمهوری اسلامی.

این هم بخشی از بی‌رحمانه‌تر شدن روابط بین‌الملل و تزلزل نظم جهانی است که تا کنون شاهد آن بودیم. به عبارتی امروزه بحران‌ها و درگیری‌ها با ابزار سیاست و دیپلماسی حل نمی‌شوند، بلکه از طریق فشار اقتصادی؛ فشاری که هدف آن به کرسی نشاندن قدرت خودی است، با توجه به این که بهای آن را دیگران می‌پردازند. از این رو کشورهایی چون آلمان و کانادا باید [در مقابله با این روند] در کنار یکدیگر بایستند.