آنگ سن سوچی از حصر خانگی آزاد شد
۱۳۸۹ آبان ۲۲, شنبه
همه‌ی کسانی که آنگ سن سوچی را می‌شناسند، معتقدند که رهبر ۶۵ ساله‌ی اپوزیسیون برمه، در اولین فرصت، با هواداران خود ملاقات خواهد کرد و فعالیت‌های سیاسی خود را از سر خواهد گرفت.
آنگ سن سوچی برای آخرین بار در ماه مه سال ۲۰۰۳ بازداشت شد. در آن زمان، تنها یک سال از آزادی او می‌گذشت. او با هواداران حزب خود «لیگ ملی برای دمکراسی»، در شمال برمه در سفر بود. همه جا کاروان اتومبیل‌های همراه او با استقبال پرشور هوادارانش روبرو می‌شد. تا اینکه گروه‌های ضربت هوادار خونتای نظامی به آنان حمله کردند.
در آن حادثه، شماری کشته و زخمی شدند و خانم سن سوچی بازداشت شد. حمله‌کنندگان هوادار سازمانی بودند که توسط نظامیان تاسیس شده بود و مدت کوتاهی پیش از انتخابات اخیر در برمه، به حزب خونتا (USDP) تبدیل شد.
نگاهی به زندگینامه سیاسی سن سوچی
آنگ سن سوچی تصادفا وارد عالم سیاست شد. او دختر قهرمان استقلال برمه آنگ سن است که در سال ۱۹۴۷ به قتل رسید. سن سوچی بخشی از دوره‌ی جوانی خود را در هند گذراند، زیرا مادر او سفیر برمه در این کشور بود. وی بعدها در آکسفورد انگلستان فلسفه، سیاست و اقتصاد تحصیل کرد. خانم سن سوچی با مایکل آریس، تبت‌شناس بریتانیایی، ازدواج کرد که ثمره‌ی آن دو پسر است. سن سوچی مدتی نیز در بوتان زندگی کرد.
سن سوچی در سال ۱۹۸۸ به برمه بازگشت. آن سال با تظاهرات گسترده‌ی دانشجویی علیه رژیم برمه همراه بود. سن سوچی در اوت همان سال برای نخستین بار در برابر معترضان سخنرانی گیرایی کرد و به سرعت به نماد مقاومت در برمه تبدیل شد.
در پی آن کودتایی در برمه رخ داد و خونتای تازه‌ای از میان نظامیان قدرت را به دست گرفت که افزون بر سرکوب خونین اعتراضات توده‌ای، نام کشور را به میانمار تغییر داد. خونتای نظامی فعالیت احزاب دمکراتیک را ممنوع کرد. با این همه، «لیگ ملی برای دمکراسی» در سپتامبر همان سال اعلام موجودیت کرد و سن سوچی را به عنوان رهبر خود برگزید. رهبر اپوزیسیون در سال ۱۹۸۹ برای نخستین بار در حصر خانگی قرار گرفت.
حزب یاد شده در سال ۱۹۹۰ انتخابات پارلمانی را با کسب ۸۰ درصد آرای مردم برد، ولی خونتای نظامی این پیروزی را هرگز به رسمیت نشناخت. سن سوچی در سال ۱۹۹۱ برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل شد و این جایزه را پسر او آلکساندر به نمایندگی از مادرش در اسلو تحویل گرفت. در سال ۱۹۹۵ حصر خانگی سن سوچی برچیده شد، ولی او اجازه هیچ گونه حرکت آزاد را نداشت. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ سن سوچی بار دیگر به حصر خانگی محکوم شد.
سن سوچی فداکاری‌های شخصی زیادی کرده است. او در سال ۱۹۹۹ پیشنهاد خونتای نظامی را برای سفر به انگلستان جهت دیدار با همسر در حال مرگش نپذیرفت، زیرا بیم آن داشت که نظامیان او را دیگر به برمه راه ندهند و تابعیت‌اش را لغو کنند. سن سوچی همچنین ده سال است که فرزند کوچک خود را ندیده است. اکنون حکومت برمه با صدور روادید برای فرزند او موافقت کرده است.
خونتای نظامی از شرکت سن سوچی در انتخابات اخیر برمه جلوگیری کرد. این بار حزب اپوزیسیون این انتخابات را تحریم کرد. خونتای نظامی در پایان خود را برنده‌ی این انتخابات اعلام کرد، انتخاباتی که بسیاری از ناظران آن را غیرآزاد و نامنصفانه می‌دانند.
هنوز معلوم نیست خانم سن سوچی این بار چه مدت آزاد خواهد بود. در هر صورت، رهبر اپوزیسیون پس از آزادی اعلام کرده که قصد دارد به شکایاتی که از تقلبات گسترده در انتخابات شده رسیدگی کند.
واکنش‌های بین‌المللی به آزادی سن سوچی
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، خوشحالی خود را از آزادی رهبر اپوزیسیون برمه اعلام کرد و گفت: «آنگ سن سوچی نماد پیکار جهانی برای تحقق حقوق بشر است.» وی افزود: «خشونت‌پرهیزی و آشتی‌ناپذیری او را به سرمشقی قابل ستایش تبدیل کرده است.» خانم مرکل از حاکمان برمه خواست که دو هزار زندانی سیاسی دیگر این کشور را نیز آزاد کنند.
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا نیز از آزادی سن سوچی استقبال کرد و او را «یک قهرمان» خواند. اوباما گفت، چه سن سوچی در حصر باشد چه در زندان، در این واقعیت تغییری نمی‌دهد که جنبشی را که او نمایندگی می‌کند بطور منظم خاموش می‌کنند و این امکان را از آن سلب می‌کنند که بتواند روندی سیاسی را به حرکت درآورد. اوباما نیز خواستار آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی برمه شد.
سازمان عفو بین‌الملل از چین، هند و همه‌ی کشورهای عضو «آسه‌آن» خواست که به برمه فشار آورند تا به بازداشت‌های سیاسی مخالفان پایان دهد. به گفته‌ی این سازمان حقوق بشری، شرایط حبس در زندان‌های برمه فاجعه‌بار است و به زندانیان سیاسی حتا غذای کافی داده نمی‌شود.
BM/KG