بازی‌های المپیک و رویای رکوردشکنی
۱۳۸۷ مرداد ۱۱, جمعه
اولین دوره از بازی‌های المپیک به سبک امروز در سال ۱۸۹۶، یعنی ۱۱۲سال پیش در آتن برگزار شد. بیش از ۲۵۰ ورزشکار از ۱۳ کشور جهان در این مسابقات شرکت داشتند.
در حالی که که ورزشکاران در مسابقات المپیک پکن در ۲۸ رشته ورزشی مختلف به مصاف یکدیگر می‌روند، در اولین دوره (۱۸۹۶) در آتن تنها ۹ رشته وجود داشت: دو و میدانی، دوچرخه سواری، شمشیربازی، ژیمناستیک، کشتی، وزنه‌برداری، تیراندازی، شنا و قایقرانی که البته مسابقات قایقرانی در اولین دوره، به علت بد بودن هوا، برگزار نشد.
از آن زمان تا کنون بازی‌های المپیک تغییر و تحولات اساسی‌ای را پشت سر گذاشته است. شاید تنها چیزی که تغییر نکرده، عشق و رویای یک ورزشکار برای شرکت در این بازیها و کسب مدال باشد.
برای برخی از ورزشکاران، شرکت در مسابقات به تنهایی کافی و مایه خوشبختی است، اما اکثر آنان فکر موفقیت، کسب مدال و حتی شکستن رکورد را در سر دارند. رکورد به جا گذاشتن و رکورد شکستن، یکی از بعد‌های پرهیجان بازی‌های المپیک است.
رکوردهای استثنایی
ورزش در سراسر دنیا روز به روز حرفه‌ای تر می‌شود و ورزشکاران نیز با تکیه بر آخرین دست‌آوردهای دانش، سعی در بهبود عملکرد و توانایی خود دارند. اگر چه پیوسته انتظار شکستن رکورد وجود دارد، اما در این عرصه استثناهایی را نیز می‌توان یافت:
قدیمی‌ترین رکوردی که هنوز برجاست، به خانم یارمیلا کراتوچویلووا (Jarmila Kratochvilova) از جمهوری چک تعلق دارد. او در سال ۱۹۸۳ در رشته دو و میدانی، ۸۰۰ متر را در ۱ دقیقه و ۵۳ دهم و ۲۸ صدم ثانیه پشت سرگذاشت و رکوردی بر پا کرد که هنوز هم معتبر است؛ یا رکوردی که زنان آلمان شرقی سابق، ۲۳ سال پیش در ماده ۱۰۰×۴ متر دو و میدانی به جای گذاشتند، هنوز هم اعتبار دارد.
البته بر پا کردن رکورد به جای خود، اما جذابیت امر دو چندان می‌شود، هنگامی که یک ورزشکار بتواند در کسب مدال هم رکورد به پا کند. در این عرصه خانم لاریسا لاتینینا یکه‌تاز میدان است. او در بین سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴، یعنی در سه دوره از بازی‌های المپیک، مجموعا ۱۸ مدال کسب کرد: ۹ مدال طلا، ۵ نقره و ۴ برنز.