جوانان اروپای شرقی: اتحادیه اروپا آری، مهاجران نه

بنیاد برتلسمان در یک نظرسنجی به سراغ ۳ هزار  شهروند جوان ۱۵ تا ۲۴ ساله در کشورهای آلمان، اتریش، لهستان، اسلواکی، چک و مجارستان رفته است تا نظر آنها را در مورد اتحادیه اروپا و عضویت کشورشان در این اتحادیه جویا شود. بر پایه نتایج این نظرسنجی بالاترین استقبال از اتحادیه اروپا را می‌توان با ۸۷ درصد در میان جوانان آلمانی دید. جوانان اتریشی هم با ۷۷ درصد از نگاه مثبت به اتحادیه اروپا و آینده آن می‌گویند.

جوانانی که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند، صلح میان اعضای اتحادیه اروپا را مهمترین دستاورد این اتحادیه می‌دانند. امکان ادامه تحصیل در دانشگاه‌های کشورهای دیگر عضو اتحادیه و کار در این کشورها دیگر دستاوردهای مهم اتحادیه اروپا از نظر جوانان شرکت‌کننده در این نظرسنجی است. این شرکت‌کنندگان بزرگترین مشکل برای اتحادیه اروپا را تروریسم اسلامی می‌دانند.

در کشورهای اروپای شرقی هم جوانان با وجود شعارهای ضد اتحادیه اروپا از سوی سیاستمداران این کشورها، به وجود و عملکرد این اتحادیه رأی مثبت می‌دهند؛ در مجارستان ۷۹ درصد، در لهستان ۷۶ درصد، در چک ۷۳ درصد و در اسلواکی ۷۰ درصد جوانان.

اکثریت شرکت‌کنندگان در نظرسنجی خواستار باقی ماندن کشورشان در اتحادیه اروپا هستند.

ترس از آلودگی محیط زیست و تغییرات اقلیمی به اندازه تروریسم

با وجود نگاه مثبت به امکاناتی که عضویت در اتحادیه در اختیار شهروندان کشورهای عضو قرار می‌دهد، ترس از مهاجران و تروریسم اسلام‌گرایان  افراطی در بین جوانان لهستانی با به ترتیب ۷۹ و ۸۳ درصد از دیگر کشورهای عضو قوی‌تر است.

جوانان آلمانی هم (۶۴ درصد) تروریسم را بزرگترین تهدید می‌دانند. برای آنها اما آلودگی محیط زیست و منابع طبیعی، تغییرات اقلیمی و پیامدهای فاجعه بار طبیعی آن به اندازه ترورسیم تهدیدکننده است (۶۳ درصد).

افزون بر این ۶۰ درصد جوانان آلمانی به رشد ملی‌گرایی و خارجی‌ستیزی در جوامع اروپایی به دیده تهدیدی جدی می‌نگرند.

بنیاد برتلسمان، بنیادی مستقل و فراجناحی در آلمان است که هدف آن شناخت زودهنگام چالش‌ها و معضلات اجتماعی است.

نتایج این نظرسنجی در حالی منتشر می‌شود که دولت بریتانیا روز ۲۹ ماه مارس سال جاری خروج خود از اتحادیه اروپا را رسما به جریان خواهد انداخت. اکثریت شهروندان بریتانیا در همه‌پرسی ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶ به خروج این کشور از اتحادیه اروپا (موسوم به برکسیت) رأی دادند. مدت کوتاهی پس از آن دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، از مقام ریاست حزب محافظه‌کار و نخست‌وزیری کناره‌گیری کرد.