1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

خشونت در مدارس آلمان

۱۳۸۵ فروردین ۱۵, سه‌شنبه

مدت‌هاست كه خشونت در مدارس كشورهاى اروپايى و آمريكا پديده‌اى بسيار رايج گشته و هر روز ابعادى جديد به خود مى‌گيرد. محققان بر اين نظرند كه قطبى شدن شديد جوامع صنعتى و تضاد اقشار ثروتمند و فقير يكى از مهم‌ترين دلايل اين خشونت است. هنوز رخدادهاى خونين گتونشينان حومه‌ى پاريس به پايان نرسيده كه خشونت در مدارس آلمان و بخصوص در پايتخت اين كشور، شهر برلين، بالا گرفته و به يكى از معضل‌هاى روز اين كشور تبديل شده است. اي

https://p.dw.com/p/A5cc
عکس: AP

ن در حالى ست كه بسيارى تقصير را به گردن خارجى‌ها و يا آلمانى‌هايى با ريشه‌ى خارجى مى‌اندازند و آنها را مقصر اصلى اين بحران مى نامند، خارجيانى كه بيشترشان زبان آلمانى را نمى‌دانند و به اين ترتيب مهم‌ترين راه ارتباطى با آلمانى‌ها و جامعه آلمان را از دست مى‌دهند.

روزنامه‌ى Westdeutsche Allgemeine Zeitung كه در شهر اسن آلمان منتشر مى‌شود، به شيوه‌هاى تربيتى در خانواده هاى مهاجر مى‌پردازد و همين خشونت‌گرايى در خانواده را عامل خشونت‌هاى بعدى جوانان در مدارس ارزيابى مى‌كند. مفسر اين روزنامه در اين مورد از جمله مى‌نويسد:

”مشكل كنونى مدارس در اينجاست كه دانش آموزان مدارسى خاص و بخصوص آن عده دانش آموزانى كه اصليت غيرآلمانى دارند، از مدارس براى نشان دادن قدرت خود استفاده مى‌كنند. آنها مدارس را به ميدان نبرد و قدرت نمايى خود تبديل كرده‌اند و به اين ترتيب قدرت مردسالارانه‌ى خود را به نمايش مى‌گذارند. اين جوانان معمولا به خانواده‌هايى تعلق دارند كه در آنها خشونت وسيله‌اى براى حل هر گونه مشكل است. با آنها در خانواده با خشونت رفتار شده، و آنها نيز خود از اين وسيله در مقابل همشاگردى‌هاى خود استفاده مى‌كنند.”

در همين رابطه روزنامه‌ى Deister- und Weserzeitung كه در شهر هاملن آلمان منتشر مى‌شود در تفسيرى جامعه را مقصر اصلى مى‌داند و از جمله مى‌نويسد:

”برطرف كردن نابرابرى و برقرارى عدالت و دادن امكانات برابر به همه‌ى شهروندان فقط در مدارس مطرح نيست. اين وظيفه‌اى اجتماعى‌ست و نبايد به اصليت دانش آموزان ربطى داشته باشد كه ترك ، آلمانى و يا لبنانى هستند. البته مشخص است كه همه خارجى‌هايى كه در آلمان زندگى و كار مى‌كنند بايد به زبان اين كشور مسلط شوند، اما در مدارس نيز بايد شرايطى برابر براى همه شاگردان بوجود آيد. در آنجا بايد محك فقط نظم، احترام متقابل و انجام وظايف محول شده به هر كس، مد نظر قرار گيرد و نه اصليت و نژاد افراد.”