ستارگان بزرگ ۶۰ سال بوندس‌لیگا به روایت تصویر(بخش ۱)

نام تیمو کنیئتسکا (Timo Konietzka) برای کمتر فوتبالدوستی آشنا است. سوت اولین دیدار بوندس‌لیگا در روز ۲۴ ماه اوت ۱۹۶۳ زده شد. ۵۸ ثانیه از به صدا درآمدن صدای سوت بازی نگذشته بود که کنیئتسکا از تیم بوروسیا دورتموند اولین گل رقابت‌ها را به ثمر رساند و نام خود را در تاریخ بوندس‌لیگا جاودان کرد. او در ۱۶۰ بازی برای دورتموند ۱۲۶ گل به ثمر رساند. کنتیئتسکا همچنین ۹ بازی برای تیم ملی آلمان انجام داد.

اووه زلر (Uwe Seeler) از چهره‌های فراموش‌نشدنی فوتبال آلمان محسوب می‌شود، خواه در بوندس‌لیگا و خواه در مسابقات جهانی. بازیکن شماره ۹ هامبورگ و تیم ملی فوتبال آلمان در ۲۳۹ ديدار این باشگاه ۱۳۷ گل به ثمر رساند و در سال ۱۹۶۴ با ۳۰ گل، آقاى گل مسابقات بوندس‌لیگا شد. او درسال ۱۹۷۰ برای سومین بار به عنوان بهترین بازیکن سال آلمان انتخاب شد.

اووه زلر ۷۲ بار پيراهن تیم ملی فوتبال آلمان را بر تن کرد و با ۴۳ گل هنوز هم نامش در فهرست بهترين گلزنان اين تيم به چشم می‌خورد. او در بین سال‌هاى ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰ چهار بار در رقابت‌های جام جهانی فوتبال حضور داشت. زلر درسال ۱۹۶۶ در جام جهانى انگلیس سمت كاپيتانى تيم آلمان را به عهده داشت. آلمان در آن دوره در ديدار پايانى از انگلیس، میزبان بازی‌ها شکست خورد و نایب‌قهرمان شد.

یکی از ستارگان فراموش‌نشدنی بوندس‌لیگا فرانتس بکن‌باوئر است که در عالم فوتبال به "قیصر" شهرت دارد. او در ۱۳ سالگی به باشگاه صاحب‌نام بایرن مونیخ پیوست و چند سال بعد به تیم بزرگسالان این باشگاه راه یافت. بکن‌باوئر در بین سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۷۷ میلادی در ۴۲۷ بازی برای بایرن مونیخ ۶۰ گل به ثمر رساند و افتخارات زیادی در آلمان و اروپا کسب کرد. تصویر: بکن‌باوئر در کنار نامزدش در سال ۱۹۶۶.

بکن‌باوئر پس از پله و یوهان کریف در مقام سوم در فهرست ۱۰۰ فوتبالیست برتر جهان در قرن بیستم قرار دارد. ناگفته نماند که او در کنار ماریو زاگالو تنها چهره‌اى است که هم به‌عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربى، قهرمان فوتبال جهان شده است.

بکن‌باوئر (چپ) در کنار سپ مایر (راست) و گرد مولر از ستون‌های اصلی بایرن مونیخ محسوب می‌شد. تصویری تماشایی از این سه ستاره در دهه شصت میلادی به هنگام سفر با قطار برای انجام یکی از بازی‌های بایرن مونیخ در رقابت‌های باشگاهی اروپا.

سپ مایر تنها دروازه‌بان در تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان است که پای ثابت سه دوره از مسابقات جام جهانی (۱۹۷۰، ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸) بوده است. او با جای‌گیری‌های تیزبینانه، واکنش‌های سریع، شیرجه‌های شگفت‌انگیز، پرش‌های تماشایی و حرکات ناگهانی به دروازه‌بان شماره‌ یک و بی‌چون‌وچرای آلمان تبدیل شد. هنرنمایی‌های او در فینال جام جهانی خانگی (۱۹۷۴) نیز سبب شد که آلمان با پیروزی ۲ بر یک مقابل هلند قهرمان شود.

گرد مولر (چپ) یکی از بهترین مهاجمان و گلزنان تاریخ فوتبال محسوب می‌شود. او که به "بمب‌افکن" شهرت دارد در سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۹ میلادی برای بایرن مونیخ به میدان رفت و در ۴۵۳ بازی ۳۹۸ گل به ثمر رساند. اودو لاتک یکی از سرمربیان صاحب‌نام آلمان در باره شم بی‌نظیر او در گلزنی می‌گفت: «مولر می‌توانست فرصت‌هایی را به گل بدل کند که در واقع شایسته آن نیستند که نام آنها را فرصت گذاشت.»

در کارنامه‌ فوتبال باشگاهی مولر لحظات پر افتخار فراوانی ثبت شده است. او ۱۵ سال برای باشگاه بایرن مونیخ توپ زد. در این مدت به همراه این تیم یک‌بار قهرمان باشگاه‌های جهان، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا، یک‌بار قهرمان جام حذفی باشگاه‌های اروپا، چهاربار قهرمان آلمان و چهاربار قهرمان جام حذفی آلمان شد. تصویری از تقدیر از او به عنوان بهترین گلزن و بازیکن فصل بوندس‌لیگا در سال ۱۹۶۹.

اودو لاتک از موفق‌ترین سرمربیان فوتبال آلمان محسوب می‌شود. او فعالیت‌ مربی‌گری خود را در سال ۱۹۶۴ آغاز کرد و مجموعا ۱۵ عنوان قهرمانی در کارنامه خود به ثبت رساند. لاتک با هشت بار قهرمانی بوندس‌لیگا، موفق‌ترین سرمربی لیگ دسته اول آلمان محسوب می‌شود. او بزرگ‌ترین موفقیت‌های خود را با باشگاه پرآوازه بایرن مونیخ در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی جشن گرفت. تصویری از اودو لاتک با جام قهرمانی بوندس‌لیگا در سال ۱۹۸۷.

هنس وایس‌وایلر به ویژه در دهه ۷۰ میلادی از بهترین سرمربیان فوتبال باشگاهی جهان محسوب می‌شد. او به ویژه با تیم جوان بوروسیا مونشن‌گلادباخ و بعدها با اف ث کلن موفقیت‌های بزرگی را جشن گرفت. او در سال ۱۹۷۸ توانست با اف ث کلن قهرمانی دوگانه (بوندس‌لیگا و جام حذفی آلمان) را جشن بگیرد. وایس‌وایلر با جام قهرمانی بوندس‌لیگا و جام حذفی آلمان.

گونتر نتزر را یکی از بازی‌سازان استثنایی فوتبال آلمان می‌دانند. این بازیکن شماره ۱۰ یک شورشی تمام‌عیار بود و هم‌زمان مغز و قلب تیم خود، چه در تیم ملی آلمان و چه در باشگاه‌های بوروسیا مونشن‌گلادباخ و رئال مادرید. او در سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۳ میلادی در ۲۹۷ بازی برای مونشن‌گلادباخ ۱۰۸ گل به ثمر رساند. قهرمانی بوندس‌لیگا در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱ و همچنین عنوان بهترین فوتبالیست سال آلمان از افتخارات اوست.

گونتر نتزر (چپ) در بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۳ به عنوان مدیر ورزشی باشگاه هامبورگ فعالیت داشت و به ویژه در اوایل دهه هشتاد میلادی به همراه ارنست هاپل (راست) سهم بسزایی در موفقیت‌های این تیم در سطح ملی و اروپایی داشت. هامبورگ در سال ۱۹۸۳ با پیروزی یک بر صفر بر یونتوس تورین قهرمان جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا شد.

ارنست هاپل، سرمربی اتریشی هامبورگ از سیگاری‌های قهار جهان فوتبال بود. او با باشگاه‌های مخلتف اروپایی همکاری داشت، اما کسب قهرمانی بوندس‌لیگا در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ و همچنین فتح قله فوتبال باشگاهی در اروپا با پیروزی بر یوونتوس در سال ۱۹۸۳ از مهم‌ترین افتخارات او است. هاپل در سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۸۳ به عنوان مربی سال اروپا برگزیده شد.

یوپ هاینکس نیز از گلزنان قهار بوندس‌لیگا محسوب می‌شود. او بیشترین بازی‌های خود را در پیراهن بوروسیا مونشن‌گلادباخ انجام داد و با این تیم چهار بار قهرمان بوندس‌لیگا شد. هاینکس در ۳۰۸ بازی برای مونشن‌گلادباخ ۲۱۸ گل به ثمر رساند که آماری درخور توجه محسوب می‌شود.

یوپ هاینکس در طول چندین دهه فعالیت حرفه‌ای خود به عنوان بازیکن و سرمربی موفقیت‌های زیادی را با باشگاه‌های بوروسیا مونشن‌گلادباخ و بایرن مونیخ جشن گرفت. او مجموعا ۵۱۸ بار طعم پیروزی را در بوندس‌لیگا چشید، ۱۷۴ بار به عنوان بازیکن و ۳۴۴ بار به عنوان سرمربی. او در سال ۲۰۱۳ با بایرن مونیخ قهرمان بوندس‌لیگا، جام حذفی، سوپرجام و لیگ قهرمانان اروپا شد.

هورست هروبش (نفر دوم از چپ) یکی از ستارگان به‌یادماندنی بوندس‌لیگا محسوب می‌شود. موفق‌ترین دوران فعالیت او به اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ میلادی برمی‌گردد؛ زمانی که او در پیراهن هامبورگ سه بار قهرمان آلمان شد و یک بار نیز قهرمان جام قهرمانان باشگا‌های اروپا با پیروزی بر یونتوس در سال ۱۹۸۳. هروبش به هیولای "سر زنی" شهرت داشت و بسیاری از گل‌های خود را با ضربه سر به ثمر رساند.

لیتبارسکی برای فوتبالدوستان در ایران نامی ناآشنا نیست. او بیشترین بازی‌های خود را در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی در پیراهن اف ث کلن انجام داد و در سال ۱۹۸۳ با این تیم عنوان قهرمانی جام حذفی آلمان را کسب کرد. لیتبارسکی که هافبک تهاجمی بود از دریبل‌زنان قهار بوندس‌لیگا به شمار می‌رود. او در ۴۱۵ بازی برای کلن ۱۱۶ گل به ثمر رساند.

تونی شوماخر، دروازه‌بان اف ث کلن در دهه هشتاد میلادی از ستون‌های این تیم محسوب می‌شد و همچنین نقش مهمی در تیم ملی آلمان برعهده داشت. شوماخر که با اف ث کلن طعم قهرمانی بوندس‌لیگا و جام حذفی را چشید، در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ به عنوان بهترین فوتبالیست سال آلمان انتخاب شد. او ۴۲۲ بار پیراهن اف ث کلن را بر تن کرد.

کارل هاینس کوربل از لحاظ شمار بازی‌ها گوی سبقت را از دیگران ربوده است. او که بیشتر به نام چارلی کوربل شناخته می‌شود، در طول فعالیت حرفه‌ای خود در بین سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۱ میلادی ۶۰۲ بازی در پیراهن آینتراخت فرانکفورت انجام داد و رکورددار بیشترین بازی‌های بوندس‌لیگا است.

کلاوس فیشر نیز از چهره‌های فراموش‌نشدنی بوندس‌لیگا است. او در بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۸ میلادی ۵۳۵ بازی برای باشگاه‌های مختلف در بوندس‌لیگا انجام داد. نام او اما بیش از همه با باشگاه شالکه پیوند خورده است. او در ۲۹۵ بازی برای شالکه ۱۸۲ گل به ثمر رساند. ناگفته نماند که یکی از مهارت‌های این مهاجم، زدن ضربه‌های برگردان بود.

یکی دیگر از ستارگان بوندس‌لیگا در دهه هشتاد میلادی رودی فولر است که برای فوتبال‌دوستان در ایران نیز نامی آشنا محسوب می‌شود. او در تیم‌های مختلف بوندس‌لیگا فعالیت داشت، اما بهترین و موفق‌ترین دوران خود را با باشگاه وردر برمن تجربه کرد. او در دهه هشتاد میلادی در ۱۳۷ بازی برای این باشگاه ۹۷ گل به ثمر رساند و در یکی از فصل‌‌ها نیز آقای گل بوندس‌لیگا شد.

رودی فولر (سمت راست) شکوفایی و موفقیت خود در برمن را از جمله مدیون اتو رهاگل (سمت چپ) است. رهاگل در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۳ وردر برمن را به قهرمانی بوندس‌لیگا رساند. رهاگل ۱۴ سال (۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵) سرمربی وردر برمن بود.

رهاگل در اواخر دهه ۹۰ میلادی موفقیتی بی‌سابقه را به ثبت رساند. در سال ۱۹۹۸ تیم کایزرسلاترن تحت سرمربی‌گری او قهرمان بوندس‌لیگا شد؛ آنهم بلافاصله پس از صعود از لیگ دسته دوم به لیگ دسته اول.

یورگن کلینزمان در طول فعالیت حرفه‌ای خود به عنوان بازیکن در خدمت تیم‌های مختلف بوندس‌لیگا و همچنین باشگاه‌های خارجی بوده است. دوران درخشان او در بوندس‌لیگا دو بازه زمانی را دربرمی‌گیرد، یکی در دهه هشتاد میلادی در پیراهن اشتوتگارت (تصویر) و دیگری در دهه ۹۰ میلادی در لباس بایرن مونیخ. کلینزمان در سال ۱۹۸۸ آقای گل بوندس‌لیگا شد و در همان سال به عنوان فوتبالیست برتر سال آلمان برگزیده شد.

لوتار ماتئوس بیش از ۲۵ سال به عنوان بازیکن در باشگا‌ه‌های مختلف آلمان و دیگر کشورها توپ زد و در ۱۶۲ بازی برای بوروسیا مونشن‌گلادباخ ۳۶ گل و در ۳۰۲ بازی برای بایرن مونیخ ۸۵ گل به ثمر رساند. او افتخارات ملی و بین‌المللی زیادی در کارنامه خود به ثبت رسانده است. ماتئوس در سال‌های ۱۹۹۰ و ۹۱ به عنوان بهترین فوتبالیست سال آلمان انتخاب گردید و در سال ۱۹۹۱ از سوی فیفا به عنوان بهترین بازیکن جهان برگزیده شد.

توماس هسلر در دهه هشتاد میلادی از ستارگان بزرگ بوندس‌لیگا بود و پس از چندین سال فعالیت در باشگاه اف ث کلن سا‌ل‌های موفقی را در باشگاه آ اس رم (ایتالیا) تجربه کرد. هسلر که دریبل‌زن و بازی‌ساز ماهری بود، در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۲ به عنوان بازیکن سال آلمان برگزیده شد. او در سال ۱۹۹۰ به همراه تیم ملی آلمان قهرمان جهان و در سال ۱۹۹۶ قهرمان اروپا شد.

بودو ایلگنر از دروازه‌بانان موفق تاریخ فوتبال آلمان محسوب می‌شود. او در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی یازده سال در خدمت اف ث کلن بود و ۳۲۶ بازی برای این تیم انجام داد. او سپس به رئال مادرید پیوست و پنج سال در این باشگاه فعالیت داشت. ایلگنر در سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ میلادی چهار بار پیاپی به عنوان بهترین دروازه‌بان آلمان برگزیده شد. کسب عنوان قهرمانی جام جهانی به همراه آلمان از افتخارات بزرگ او است.

آندرئاس مولر به جز حدود ۳ سال که پیراهن یوونتوس تورین را بر تن داشت، نزدیک به دو دهه برای باشگاه‌های مختلف بوندس‌لیگا به میدان رفت. او دوران درخشان و موفق خود را با بوروسیا دورتموند تجربه کرد؛ باشگاهی که مولر به همراه آن در سال ۱۹۹۷ با پیروزی بر یوونتوس قهرمان جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا شد. آینتراخت فرانکفورت و شالکه از جمله دیگر باشگاه‌هایی بودند که مولر در آن‌ها فعالیت داشت.

ماتیاس زامر بزرگ‌ترین موفقیت‌های خود در بوندس‌لیگا را با بورسیا دورتموند جشن گرفت. او در سال ۱۹۹۶ به عنوان بهترین فوتبالیست اروپا برگزیده شد و یک سال بعد به همراه دورتموند قهرمان لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا شد. کسب عنوان قهرمانی فوتبال اروپا در سال ۱۹۹۶ از دیگر افتخارات مهمی است که در کارنامه زامر به ثبت رسیده است. زامر در پست لیبرو و هافبک دفاعی فعالیت داشت.