نامدارترین دلقک روزگار نوین

گویی زاده شده بود که دیکتاتورهای بزرگ به ویژه هیتلر را به ریشخند بگیرد.

پدر و مادر  چارلی چاپلین (Chalie Chaplin) هردو هنرپیشه و خواننده بزم‌ها بودند و او هم از پنج سالگی به روی صحنه تئاتر رفت در تنگدستی و حتا چند سالی در یتیم‌خانه و خیابانها بزرگ شد.

۱۳ ساله بود که حرفه هنرپیشگی را برگزید و ۱۹ ساله بود که آوازه کارش در سراسر لندن پیچید.

۲۱ ساله بود که برای اجرای سلسله نمایشنامه‌هایی به آمریکا رفت و یک سال پس از آن نخستین قراردادش را با شرکت تهیه فیلم "کیستون" بست. چندی بعد با دو شرکت دیگر هم کار کرد تا سر انجام پس از بازی در ۷۲ فیلم در ۳۳ سالگی خودش شرکت تهیه فیلم "یونایتِد آرتیستز" را تشکیل داد. از آن پس فیلم‌نامه‌ها را خودش می‌نوشت، موسیقی‌اش را می‌ساخت، در نقش اصلی بازی می‌کرد و تهیه کننده هم خودش بود. او اجرای پانتومیم و طنز را از تئاتر به سینما برد و به کمال رساند به طوری که حتا وقتی فیلم‌های ناطق معمول شدند، از ارزش و اعتبار و توفیق فیلم‌های صامتش هیچ کم نشد.

پسرش در زندگینامه مفصلی که درباره‌اش نوشته می‌گوید: «در واقع این شخصیت نهانی پدرم بود: کودکی که هرگز رشد نکرده، گرسنه و ژنده‌پوش است اما با وجود این تمام جهان را به مسخره می‌گیرد. او همیشه در مرز میان کمدی و تراژدی بازی می‌کرد».

۴۷ ساله بود که "عصر جدید" را ساخت و پرداخت و برای نخستین بار ترانه‌ای در آن گنجاند و خواند. از آنجا که یکی از صحنه‌های این فیلم کارگران تظاهرکننده ای را نشان می‌دهد، پس از جنگ دوم جهانی و اوجگیری پیگرد سوسیالیستها در آمریکا او را هم کمونیست خواندند و از ایالات متحده اخراج کردند حتا هنگامی که برای دریافت اسکار به لوس‌آنجِلِس دعوت شد تنها یک ویزای ۱۰ روزه به او دادند. او در واکنش فقط گفته بود: "مثل اینکه هنوز هم از من می‌ترسند".

۵۱ ساله بود که پر اقبالترین فیلمش "دیکتاتور بزرگ" را ساخت و گفت: "دنیا را چه دیدی؟ چه بسا می‌شد که آن دیوانه من باشم و این دلقک هیتلر".

چارلی چاپلین در ۸۷ سالگی در ژنو سوئیس درگذشت.