مردانی که پیراهنی سفید بر تن دارند دور یک میز کنفرانس نشسته‌اند. سرشان روی زانوهایشان خم شده و دستان‌شان آویزان است. یک تابلوی رنگ روغن که تمام دیوار را پوشانده است از آدلیته حسنی، هنرمند ساکن نیویورک. هنرمند در این تابلو که "The Sleepers" نام دارد، انفعال رهبران جهان به باد انتقاد گرفته و ترسیم کرده است؛ سیاست‌مدارانی که اهل عمل نیستند و به خواب رفته‌اند.
گالری Schirn در فرانکفورت ۴۳ اثر هنری از کشورهای مختلف جهان را در مجموعه‌ای با عنوان "Power to the People" به نمایش گذاشته است. این آثار شامل عکس، نقاشی، کار ویدئویی یا چیدمان است و مارینا واینهارت، آنها را گردآوری کرده است.
جمع‌آوری و نمایش این آثار را می‌توان تبلیغ سیاسی برای یک سمت ماجرا تعبیر کرد، و یا اینکه پرسید آیا هنر می‌تواند ابراز مناسبی برای پرداختن موضوعات سیاسی باشد؟ آیا می‌توان هنر را به عنوان یک ابزار مفید برای مبارزه با خشونت رو به فزونی در جهان به کار گرفت؟ کاربست آن برای اهداف سیاسی چه تأثیری بر کیفیت آن خواهد گذاشت؟ مارینا واینهارت گردآورنده این آثار آگاهانه می‌گوید که نمی‌خواهد به این پرسش پاسخ دهد.
حرکت‌های اعتراضی گوناگونی از حوادث سال‌های اخیر، از تظاهرات ضد ترامپ گرفته تا جنبش #MeToo، در این مجموعه دیده می‌شود. مدیر گالری، فیلیپ دمنت به دویچه‌وله می‌گوید: «ما شاهد بازگشت هنر به سیاست هستیم.»
محبوبیت هنر سیاسی در جهان رو به افزایش است. این روزها هنرمندان بسیاری به حرکت‌های اعتراضی می‌پیوندند و آثار خود را وقف یک مبارزه سیاسی می‌کنند. مثلأ ولفگانگ تیلمنز، عکاس و هنرمند آلمانی که مخالف خروج بریتانیا از اتحادیه اروپاست، کمپینی در مخالفت با برگزیت به راه انداخت. یا "خانه زیبایی سیاسی" در برلین (The Center for Political Beauty) سال‌هاست که بر تراژدی مرگ پناهجویان در دریای مدیترانه تمرکز کرده است . یا در نمایشگاه "اسناد کاسل" یک خیابان به نام فردی تغییر کرده است که قربانی یک اقدام تروریستی توسط یک گروه نازی شد.
یکی از آثار این نمایشگاه عکسی است که "اوسمان بوزکورت" هنرمند ترک ساکن لندن از ده انگشت آغشته به جوهر بنفش گرفته است. این عکس در جریان انتخابات پارلمانی ترکیه در سال ۲۰۰۲ میلادی گرفته شده است. پروژه ویدیوی "هیوا ک" هنرمند کرد عراق "این لیمو مزه سیب می‌دهد" هم صحنه‌های حیرت‌انگیز از یک تظاهرات در عراق و زمانی را به تصویر کشیده است که تظاهرکنندگان برای مقابله با گاز اشک‌آور از لیمو استفاده کردند.
هنر با پیام سیاسی بی‌تردید خریدار دارد اما می‌تواند گامی به سوی بهتر شدن جهان بردارد؟ اشتفان دِگِه، خبرنگار بخش فرهنگ و هنر دویچه‌وله می‌نویسد: «هنر برای پیکاسو هم یک سلاح بود؛ مثل خلق "گرنیکا". او در این نقاشی بمباران دهکده گِرنیکا در شمال اسپانیا توسط بمب‌افکن‌های آلمان نازی در خلال جنگ داخلی اسپانیا را به تصویر کشید. زمانی که یک سرباز اشغالگر آلمانی در پاریس از پیکاسو پرسید که آیا او این نقاشی را کشیده است، پیکاسو پاسخ داد: شما این تصویر را نقاشی کردید نه من. حقیقت این بود که ضرورت خلق این تصویر گناه نازی‌ها بود.»
نمایشگاه "قدرت‌بخشی مردم" تا ۲۷ مه (۷ اردیبهشت) در Schirn Gallery فرانکفورت برپاست.