ورزش: ركورد يا سلامت؟
۱۳۸۷ مرداد ۲۴, پنجشنبه
در سالن ورزشى دانشگاه اشتوتگارت آلمان، رديفى از دستگاه‌هاى كوچك‌و بزرگ به چشم مى‌خورد كه بيشتر به دستگاه‌هاى مطب دندان‌پزشكى شباهت دارند. دكتر ديتربوبك توضيح مىدهد كه با اين دستگاه‌ها توانايى بدنى ورزشكاران اندازه‌گيرى مى‌شود.
دكتر ديتر بوبك در حالى كه يكى‌از ورزشكاران را محكم به صندلى مى‌بندد توضيح مىدهد كه مثلأ در اين حالت كه تنها امكان كمى خم‌شدن به جلو وجود دارد، قدرت عضلات شكمى اندازه‌گيرى مى‌شود.
ديتر بوبك: "آندراس! دوباره: يك، دو، سه! با همه قدرت. جلو، جلو، جلو! خوبه. خوب بود. حالا روى دستگاه كوچكى كه تسمه‌هاى صندلى وصل است، ميزان انرژى را مى‌خوانم."
دستگاه بعدى، دستگاه پرش است. سنسورهاى دستگاه نشان مى‌دهند كه در هر پرشى چقدر انرژى صرف شده است. سرعت و ارتفاع پرش هم اندازه گرفته مى‌شوند. به همه دستگاه‌هاى اين سالن، مشخصات ورزشكاران داده مى‌شود. نتيجه تمرينات، با توجه به اين مشخصات، آمادگى بدنى ورزشكار را نشان مىدهد.
ترمیم عضلات آسیب‌دیده
به كمك اين دستگاه‌ها، حتى مى‌توان مشخص كرد كه كدام عضلات به تمرين بيشترى نياز دارند و در صورت آسيب‌ديدگى چه ميزان زمان نياز است تا عضو آسيب‌ديده دوباره آمادگى كامل خود را پيدا كند و ورزشكار سريعتر به شرايط مطلوب بدنى برسد.
دكتر بوبك ورزشكارى در رشته ژيمناستيك را مثال مى‌زند كه كمى قبل از بازيهاى المپيك آسيب‌ديده است: "در مورد او اينطور بود كه ما قبلأ در چهارچوب يك تحقيق ديگر، عضلاتى كه براى اين نوع تمرين‌هاى سخت بدنى لازمند را مشخص كرده بوديم. اين ورزشكار، قبل از شروع بازيهاى المپيك طورى صدمه ديد كه هر دو شانه‌اش عمل شدند. ولى پس از ماجرا، ما به كمك اطلاعاتى كه در اختيار داشتيم توانستيم به مربى توصيه لازم را بدهيم كه چه تمريناتى، براى آمادگى سريعتر ورزشكار ضرورى‌اند."
اين توضيح شايد كمى روشن كننده اين مطلب باشد كه ورزشكارن آسيب‌ديده چطور به سرعت، با آمادگى بدنى كامل دوباره به مسابقات برمى‌گردند. پروفسور ويلفريد آلت يكی ديگر از متخصصان اين سالن توضيح مىدهد كه اندام وفرمول‌هاى فيزيك را نمى‌شود از هم جدا كرد.
مهم سلامتی است
پروفسور ويلفريد آلت كه متخصص بيومكانيك است اضافه مى‌كند كه با وجود اين، از روى اين اطلاعات نمى‌توان مشخص كرد كه از يك عضله تا چد مى‌شود انتظار داشت، يا اينكه غضروف‌ها چه توانايى‌ها دارند.
او می‌گوید: " به راحتى نمى‌شود مرزى مشخص كرد و گفت اين اندام بايد به فلان ركورد برسد. مطمئناَ مرزهاى مشخصى وجود دارد. اما ما نمى‌توانيم آنها را مشخص كنيم. مثلأ، صد متر دويدن در مدت زمانى حدود: هشت تا نه ثانيه! اين كار ما نيست. فرقى هم نمى‌‌كند كه چه دستگاه‌هايى داريم. هميشه اين امكان هست كه ورزشكار در شرايط پيش‌بينى نشده‌اى، نتيجه‌اى غيرمنظره كسب كند. "
تجربه سالهاى گذشته نشان مىدهد، كه نه تنها آمار دوپينگ ميان ورزشكاران حرفه‌اى افزايش پيدا كرده، بلكه استفاده مجاز از داروهاى آرامبخش و ضد درد هم بيشتر شده است.
با اين داروها، نشانه‌های خطر يا همان درد كه دستخوش مشکل شدن بدن را به ورزشكار هشدار مىدهد، كم‌تر مى‌شوند. اين جاست كه متخصصان علوم ورزشى تأكيد مى‌كنند: در دنياى ورزش، سلامتى مهم است، نه نتيجه مسابقه و ركورد.