Finanzkrise Beratung Verbraucher

Потрошувачката централа во Диселдорф отвора во 09:30 часот, а првите клиенти веќе чекаат пред вратата. „Имам прашање за едно неовластено одземање на пари од банкарска сметка, онлајн банкарство. Побарав на интернет, но немаше никаков недвосмислен извештај и би сакал да добијам разумно објаснување“, вели еден од присутните. На него се надоврзува една госпоѓа: „Имам проблем со керамитчијата. Тој требаше да го поправи покривот, но работеше лошо. Сега сакав да разјаснам што треба да правам понатаму“.

Советувања за телекомуникации и заштеда на енергија

За советникот Томас Вестерман, денот започнува со еден провајдер за мобилна телефонија. „Имам договор со Е-Плус. Сметката ја платив подоцна од вообичаено. На домашна адреса добив одлука за раскинување на договорот и сега треба да платам уште 600 евра“, се жали една клиентка. Томас Вестерман ги прелистува документите и прво мисли дека станува збор за недоразбирање. На барање од клиентката, подоцна ќе зборува со Е-плус и ќе се обиде да го разјасни случајот без судење. „Осумдесет проценти од сите советувања се однесуваат на телекомуникацискиот сектор, во кој го вбројувам и интернетот. Или не се даваат услугите што биле наведени во договорот, или пак станува збор за договори, кои наводно биле склучени - најчесто телефонски, про што на клиентите не им е вистински јасно дека всушност склучиле договор“, објаснува Вестерман.

Втора голема тема се прашањата за штедење на енергија. Во собата за чекање се’ уште седи госпоѓата со проблемот со керамитчијата. „Времето за чекање понекогаш се продолжува, еднаш ми се случи да чекам 20 минути, и сметам дека тое не е добро“, се жали таа. Не секогаш 15 минути се доволни да се реши еден случај. Тоа е ритамот во кој се договараат термините, тука во Диселдорф.

„Понекогаш времето е кратко, особено ако треба подолго да се разгледа случајот. Понекогаш и судбината на некои луѓе делумно зависи од нас. Не секогаш овде доаѓаат професионалци на консултации, туку луѓе кои навистина веќе не знаат што да прават понатаму“, вели Томас Вестерман.

Недоволно пари за актуелната потреба

Бројката на луѓе кои доаѓаат и бараат совет во централите за потрошувачите се зголеми за време на финансиската криза. Тие, на пример, сакаат да знаат каде и како можат да заштедат пари, но централите сепак немаат доволно персонал за да одговорат на многуте прашања. Клаус Милер, раководител на потрошувачката централа во Северна Рајна Вестфалија вели: „Земете ја на пример последнава година. До летото имавме рекорд во цените за енергијата, добиваме разни прашања: како да ја сменам компанијата што ме снабдува со струја, како да заштедам енергија, како да излезам на крај со сметките? Имаше и дискусија за оштетените од сертификатите на банката на „Лимен брадерс“ поради кризата на пазарот на финансиите, кај нас доаѓаат разни луѓе. Одвај можеме да излеземе на крај со зголемениот интерес, последната година имавме 1,4 милиони лични контакти во Северна Рајна Вестфалија“.

Сојузните покраини и федерацијата од 2005 година, генерално, даваат константна сума пари, но таа не е доволна за да се покрие актуелната потреба. „Тоа е веќе бесконечна контроверза. Но се’ уште има политичари, кои велат дека довербата на потрошувачите е особено важна токму во време на криза.“

Незадоволните потрошувачи би можеле да бидат непријатни избирачи. Затоа политичарите никогаш нема целосно да ги избришат средствата за потрошувачките централи, имало криза или не.

Автор: Марлис Шаум / Ана Алибегова

Редактор: Жана Ацеска