Потрага по времињата минати

Времињата одмана се сменети. За квалитетен, па макар и масовен спорт на вода, не е веќе доволно разбрануваното сино Охридско езеро. Пливањето и пливачите кои ја понесоа славата на Охрид низ светот се историја. Охридската пливачка школа згасна, нема затворен базен, разочарано вели Соња Думбаловска – Делова, некогаш активен пливач и тренер, а сега професор по физичка култура: „Како повеќегодишен главен судија на Охридскиот маратон, се срамам затоа што Охрид нема свој претставник – пливач. Така е последниве 20 години, освен обидот на Александар Маленко, кој го преплива езерото.“

Легендарните Атина Бојаџи, Климе Савин, Нико Нестор и ред други нема кој да ги замени, ниту од далеку да ги постигне нивните успеси. И отворениот базен на Спортскиот центар е даден под концесија и руиниран. Без базен, шансите се мали наскоро да се роди некој нов талент.

По пливањето, го снема и ватерполото

Пред околу 15 години згасна и ватерполо клубот „Охридски бранови“ формиран по Втората светска војна. Приказната идентична, вели новинарот Сашо Нелоски, некогаш активен ватерполист: „Главна причина е нефункционирањето на Олимпискиот базен. Иако, и претходно ватерполото стагнираше бидејќи затворените базени во хотелите не функционираа, а сега тие се претворени во конгресни сали. Охрид треба и мора да размислува за изградба на затворен базен, бидејќи вродениот талент што го имаат охриѓани може да придонесе нашите спортисти да запливаат на европските базени и да се натпреваруваат со најелитните ватерполо екипи.“

Планирани два затворени базени, само кој да ги почне?

Државата и локалната власт најавуваат, не еден туку два затворени базени. Се препукуваа за локација, а сега и светската криза се испречи пред идејата за оваа скапа, ама долгорочна инвестиција во спортот. Локалната власт кај каналот Студенчишта и во урбанистичките планови зацрта Центар за развој на спортови на вода. Ама без инвеститор и јасен концепт уште долго ќе се чека на него. Додека веслачите „живуркаат“ и ги има на домашните и меѓународни натпревари, засега светла точка се едриличарите. Не попусто едрилиците се најубавиот бел украс на езерото. Љупчо Поп Стефанија претседател на Едриличарската федерација на Македонија вели: „Агенцијата за млади и спорт одвојува по некој денар. Но тоа се пред се’ наменски пари за стручна работа и за меѓународни настапи.“

За жал спортовите на вода не се фудбал, ракомет или кошарка. За нив кај потенцијалните спонзори и донатори интересот е далеку помал. Иако државата донесе закон за даночни олеснувања ако се инвестира во спортот, додава Поп Стефанија: „За спонзорство компаниите се ослободени со 3, а за донација до 5 проценти од данокот на добивка. Баравме овој процент да се зголеми за оние компании кои сакаат да помогнат наместо кај државата парите да ги пренасочат во спортот.“

Спортот е наука, инвестиција, ама од него Охрид може и да профитира. Треба само надлежните да седнат и заеднички да ги решат недоразбурањата. Или се` ќе биде како во филмот „Исправи се Делфина “ – Издржи, ама до кога?

Автор: Милчо Јованоски

Редактор: Александра Трајковска