Фамозните пушачи на филмскиот екран

Џејмс Дин беше обожуван од цела генерација. Во „Бунтовник без причина“ од 1955, цигарата која постојано висеше на ивицата од неговата уста беше симбол за бунтот против естаблишментот. Дин беше еден од првите „лоши“ холивудски момчиња.

Никој не пушеше цигара така ноншалантно како Хемфри Богарт. Во 1950-те ги заведе фановите и критичарите со улогата на приватниот детектив Филип Марлоу во „Договор со ѓаволот“. Неговата цигара е единствениот извор на светлина во мрачниот филм.

До денес, „Доручек кај Тифани“ е олицетворение на гламурот на 1960-те. Цигарата беше само уште еден елегантен додаток на шапката, ракавиците и кусиот црн фустан. Во ерата на Одри Хепберн, пушењето беше општествено прифатено. Филмскиот постер ја направи Хепберн икона на едно време.

Без разлика дали читаше весни, возеше автомобил, флертуваше или бркаше сериски убиец, Жан Пол Белмондо беше страстен пушач кој постојано палеше. Сцените како онаа погоре, го цементираа неговиот имиџ на сензуален пушач со заводлив поглед.

Цигара во една рака, пиштол во другата, и Бонд девојката во скут: накусо тоа е Џејмс Бонд. Во 2002 се водеше голема дебата околу тоа дали во филмовите за Бонд се рекламирале одредени видови цигари. Како и да е пушењето долго беше дел од идентитетот на агентот 007.

Во „Брилијантин“, најдобрите другарки на Сенди, Розовите дами, ја советуваат како да му го привлече вниманието на Дени: дотерај се и не заборавај цигара. Како ќе изгледаше Сенди без цигарата? Веројатно исто. Но цигарата е само јаготка на шлагот.

Во „Ефтини приказни“ (Pulp Fiction), Ума Турман ја игра улогата на сопругата на мафијашкиот бос Марселус Волас, Миа. Таа пуши страсно како и соработниците на нејзиниот маж. Цигарите, се чини, можат да бидат контрадикторни, да делуваат во исто време и секси и опасно.

Серијата „Мед Мен“ ги врати во живот 1960-те, заедно со цигарите. Всушност, на актерите им било дозволено да пушат само хербални цигари за време на снимањето. Како и многу други филмови, и оваа серија немаше да биде иста токолку Дон и неговите колеги не палеа цигара за цигара, симболизирајќи го на тој начин пушењето стилот на таа ера.

Стрип јунакот од Дивиот запад, Таличниот том пука побрзо од сопствената сенка, но по секој напорен ден сака и да одмори со една цигара. Барем имаше таков обичај, додека главниотм цртач Морис не ја замени цигарата со сноп трева. Тоа му ја донесе и наградата на Светската здравствена организација во 1988.