Imigranci pracują w szkołach

Karina Ibrahimova jeździła trzy razy w tygodniu na kurs do Hanoweru. Ta podróż zwykle trwała długo, ale bardzo zależało jej na tej dodatkowej kwalifikacji. Był to nowy kierunek “studiów kontaktowych”: praca socjalna w szkole. “Studia kontaktowe” dokształcają obcokrajowców, którzy zdobyli już dyplom w rodzinnym kraju. W Hanowerze Karina Ibrahimova chodziła na zajęcia z historii Niemiec, wiedzy o społeczeństwie, dydaktyki i języka niemieckiego. A na egzaminy jeździła do Oldenburga.

Karinie z Azerbejdżanu się udało. Po skończonym kursie dostała pracę w jednej ze szkół podstawowych w Winsen. Teraz zajmuje się pracą socjalną z dziećmi. Pomaga im w odrabianiu zadań domowych z niemieckiego i matematyki, i opiekuje się nimi po lekcjach.

Wykształceni, lecz bezwartościowi

Do Niemiec państwo Ibrahim przyjechali przed ośmiu laty. Jako uchodźcom było im trudno w ich nowej ojczyźnie. 35-letnia Karina jest z wykształcenia księgową. To dzięki wsparciu męża inżyniera udało jej się skończyć kurs. Pan Ibrahim także nie może pracować w swoim zawodzie, ponieważ jego dyplom nie został w Niemczech oficjalnie uznany. Tak samo jak żony. Ten problem ma wielu imigrantów. „Doświadczyli na własnej skórze, że ich wykształcenie nie jest wiele warte” – opowiada Andrea Hertlein, koordynatorka studiów w Oldenburgu. „Kurs pracy socjalnej w szkole powinien to zmienić. Absolwenci mają większe szanse na zatrudnienie, na przykład jako 'wolni strzelcy' w szkołach lub poradniach, pomimo, że nie ich dyplom nie jest tu uznany.”

Poszukiwany: pracownik socjalny, najlepiej imigrant

Andrea Hertlein spotkała wielu imigrantów, którzy przyjechali do Niemiec. Niektórzy w poszukiwaniu pracy, inni w ramach łączenia rodzin. „Jeszcze inni z powodu prześladowań lub wojny”, mówi Andrea Hertlein. „Wielu ma traumatyczne przeżycia, o których trudno im mówić.” Wtedy dobrze jest porozmawiać z kimś, kto miał podobne doświadczenia.

Studenci Uniwersytetu w Oldenburgu nie mają łatwo. Warunkiem przyjęcia jest dobra znajomość języka niemieckiego i specjalizacja pedagogiczna. To, skąd pochodzą, nie jest ważne. Prawie 50 procent studentów to z zawodu nauczyciele.

Pewność siebie dzięki studiom

Karina Ibrahimova miała podwójne szczęście. Osiem lat temu udało jej się uciec z pomocą UNICEF z Azerbejdżanu i przyjechać do Niemiec. Jej sytuacja była bardzo trudna, ponieważ wtedy nie mówiła jeszcze po niemiecku, a jeden z jej synów był ciężko chory. Przez długi czas była zdana na pomoc innych. Teraz Karina Ibrahimova znalazła zatrudnienie jako pracownik socjalny w szkole i pełni także funkcję gminnego pełnomocnika do spraw integracji. W pracy opiekuje się przede wszystkim dziećmi z rodzin uchodźców. W jej szkole uczy się dużo takich dzieci. Ale pani Karina nie chce na tym poprzestać. W sierpniu 2012 roku będzie studiować międzykulturowe kształcenie i doradztwo w Oldenburgu.

Jessica Holzhausen / Magdalena Jagła

red. odp.: Elżbieta Stasik