Kucharze, którzy zmienili świat

Amerykanka Julia Child (1912-2004) stosunkowo późno zajęła się kucharstwem. Jako żona amerykańskiego dyplomaty na placówce we Francji, poznała w latach 50. arkana francuskiej kuchni. Nauki pobierała w sławetnej szkole gastronomicznej Cordon Bleu w Paryżu. Potem miała w telewizji własne show "The French Chef", gdzie prezentowała amerykańskiej publiczności subtelności francuskiej sztuki kucharskiej.

Także on był swego rodzaju prekursorem. Clemens Wilmenrod (1906-1967) był pierwszym kucharzem w niemieckiej telewizji. Z zawodu aktor, od 1953 r. zaczął wymyślać własne, dość oryginalne receptury, ignorując powszechnie przyjęte zasady. Kuchnia to nie koszary, twierdził, prezentując zdumionej puvbliczności m.in. tost hawajski: żółty ser z ananasem i wisienką. Mocno polaryzował publiczność.

Na gastronomicznym parnasie roi się od mężczyzn. Tym łatwiej zauważyć Hélène Darroze, odznaczoną dwiema gwiazdkami Michelina, która ma restauracje w Paryżu i Londynie. Jedno z fachowych czasopism okrzyknęło ją najlepszą kucharką świata. Darroze poszła tylko w rodzinne ślady: już jej pradziadek był mistrzem kuchni.

Szwed Magnus Nilsson nie wybrał żadnego z gastronomicznych hot spotów, by zaczarować gości. Wabi ich swoim kunsztem na odludzie. Pod kołem podbiegunowym, w starej stodole mieści się jego restauracja, gdzie serwuje New Nordic Cuisine. Jego motto: Z ograniczeń rodzi się kreatywność. 31-latek trafił na na listę 50 najlepszych restauracji świata, zestawianą przez San Pellegrino.

Argentyński mistrz kuchni Francis Mallmann mówi o sobie, że jest samoukiem z intuicją. Nie przejmuje się konwencjami. Jego królestwem nie jest żadna kuchnia high tech tylko palenisko na dworze. Od wielu lat jeździ po świecie i wyczarowuje oryginalne dania, zawsze lekko przysmolone i podwędzone. Jego maksyma: gdzie możesz rozpalić ogień, tam możesz też ugotować.

Także David Chang, Amerykanin o koreańskich korzeniach, należy do wybitnych kucharzy. Jego Momofuku Noodle Bar w East Village rozpalił apetyt nowojorczyków na kimczi i inne koreańskie przysmaki. W swoim gastrolaboratorium Momofuku Culinary Lab eksperymentuje z naukowcami i kucharzami, jak przez specjalne metody obróbki termicznej można wykreować nowe smaki.

Jego restauracja Osteria Francescana figuruje na drugim miejscu listy San Pellegrino "The World's 50 Best Restaurants". W maju 2012 region Emilia-Romagna nawiedziło silne trzęsienie ziemi, które zniszczyło ponad 300 tys. serów parmezan. Bottura publicznie propagował potrawy na bazie tego sera, by uratować drogocenny surowiec. Włosi - kulinarni patrioci - chętnie go naśladowali.

Przykład klasycznej kariery: od zmywaka do szefa kuchni. Vikas Khanna z Amritsar uważany jest na świecie za ambasadora hinduskiej kuchni. Oprócz gotowania znajduje także czas na pisanie książek kucharskich, kręcenie dokumentalnych filmów i telewizyjne show. Angażuje się także społecznie: jego akcja "Cook for a Smile" ma pomóc niedożywionym dzieciom w Indiach.

Jego kulinarne kreacje określa się jako prostolinijne i pełne aromatów. Reuben uważany jest za kosmopolityczne oblicze Południowej Afryki. Jego kuchnia jest tyglem smaków dzieciństwa i inspiracji Afryką i kuchniami świata. Jest autorek książek kucharskich, twórcą telewizyjnych show i ambasadorem inicjatywy "Hope through action".

Wiedenka Sarah Wiener zdaje się być wszędzie: w telewizyjnych talkshow, w swoich restauracjach w Berlinie, firmie cateringowej, jako bohaterka filmów dokumentalnych, jeżdżąca po Europie tropami regionalnych produktów i kuchni. Hołduje klasycznej domowej kuchni w nowych odsłonach. We własnej fundacji angażuje się na rzecz zdrowego jedzenia dla zdrowych dzieci.